Bloedbad bij de McDonald's in San Ysidro

De opmaak van dit artikel is nog niet in overeenstemming met de conventies van Wikipedia. Mogelijk is ook de spelling of het taalgebruik niet in orde. Men wordt uitgenodigd deze pagina aan te passen.
Opgegeven reden: Slordige vertaling met spelfouten. Tevens bevat het artikel veel te veel details.

---

Bloedbad bij de McDonald's van San Ysidro
Plaats	San Ysidro, San Diego, Californië, Verenigde Staten
Datum	18 juli 1984
Wapen(s)	* Browning Hi-Power Semiautomatische Uzi Winchester 1200 pompactie jachtgeweer
Doden	23 (inclusief de dader en een ongeboren kind)
Gewonden	19
Dader(s)	James Oliver Huberty

Het bloedbad bij de McDonald's in San Ysidro was een massamoord die plaatsvond in een McDonald's-restaurant in de wijk San Ysidro van San Diego, Californië, op 18 juli 1984. De dader, de 41-jarige James Huberty, schoot 21 mensen dood en verwondde 19 anderen voordat hij ongeveer 77 minuten na zijn eerste schoten werd gedood door een politiescherpschutter.

In die tijd was het bloedbad de dodelijkste schietpartij door één enkele schutter in de geschiedenis van de Verenigde Staten, en werd zeven jaar later overtroffen door de schietpartij in een Luby's restaurant. Het blijft de dodelijkste schietpartij in de geschiedenis van Californië.

Gebeurtenissen

Voorafgaand aan het incident

Op 15 juli 1984 merkte James Huberty tegen zijn vrouw, Etna, op dat hij vermoedde dat hij een mentaal gezondheidsprobleem had. Twee dagen later, op de ochtend van 17 juli, belde hij een geestelijke gezondheidskliniek in San Diego en vroeg om een afspraak. Nadat hij zijn contactgegevens bij de receptioniste had achtergelaten, werd Huberty verzekerd dat de kliniek binnen enkele uren zijn oproep zou beantwoorden. Volgens zijn vrouw zat hij enkele uren rustig naast de telefoon te wachten op het telefoontje, waarna hij plotseling het huis uit liep en op zijn motor naar een onbekende bestemming reed. Zonder dat Huberty het wist, had de receptioniste zijn naam verkeerd gespeld als "Shouberty". Bovendien had zijn beleefde houding de indruk gewekt dat er geen sprake was van urgentie, en hij had tijdens het telefoongesprek uitgelegd dat hij nooit in het ziekenhuis was opgenomen voor mentale gezondheidsproblemen. Daarom werd het gesprek niet geregistreerd als een crisissituatie en werd gekozen voor afhandeling binnen 48 uur.

Ongeveer een uur later keerde Huberty tevreden naar huis terug. Na het eten fietsten Huberty, zijn vrouw en hun twee dochters (van 12 en 10 jaar oud) naar een nabijgelegen park. Later die avond keken hij en Etna samen naar een film op hun televisie.

18 juli 1984

De volgende ochtend, woensdag 18 juli, bezochten Huberty, zijn vrouw en kinderen de San Diego Zoo. Tijdens hun wandeling door de dierentuin vertelde Huberty zijn vrouw over zijn overtuiging dat zijn leven effectief voorbij was. Verwijzend naar het falen van de geestelijke gezondheidskliniek om zijn telefoontje van de vorige dag te beantwoorden, zei hij: "Nou, de samenleving heeft haar kans gehad." Nadat ze lunch hadden gegeten in een McDonald's restaurant in de wijk Clairemont in San Diego, keerde het gezin Huberty terug naar huis.

Kort daarna liep Huberty zijn slaapkamer binnen, gekleed in een bordeauxrood T-shirt en groene camouflagebroek, terwijl zijn vrouw ontspannen op hun bed lag. Hij boog zich naar Etna en zei: "Ik wil je gedag kussen." Etna kuste haar man en vroeg hem waar hij naartoe ging, waarbij ze van plan was om binnenkort het avondeten voor het gezin te bereiden. Huberty antwoordde rustig dat hij "ging jagen... jagen op mensen."

Met een geweer over zijn schouder en een doos munitie en een bundel gewikkeld in een geruite deken bij zich, keek Huberty naar zijn oudere dochter, terwijl hij naar de voordeur van het familiehuis liep en zei: "Vaarwel. Ik kom niet meer terug."

Huberty reed vervolgens over de San Ysidro Boulevard. Volgens ooggetuigen reed hij eerst naar een Big Bear-supermarkt en daarna naar een filiaal van het Amerikaanse postkantoor, voordat hij de parkeerplaats van een McDonald's restaurant op ongeveer 180 m van zijn appartement aan de Averil Road opreed.

Moorden

Huberty arriveerde bij de parkeerplaats van de McDonald's in San Ysidro rond 15:56 uur. In zijn bezit waren een 9mm Browning HP halfautomatisch pistool, een 9mm Uzi karabijn, een Winchester 1200 12-gauge pompactie hagelgeweer, en een doos en een stoffen tas gevuld met honderden kogels voor elk wapen. In totaal waren er 45 klanten aanwezig in het restaurant.

Toen hij het restaurant binnenkwam, beval hij iedereen op de grond te gaan liggen. Daarna begon hij rond 16:00 uur het vuur te openen. Hij vermoordde eerst de 22-jarige manager van het restaurant. Hij vermoordde daarna een 25-jarige klant die probeerde Huberty ervan te overtuigen niemand anders neer te schieten. Hij vermoordde daarna vijf mensen van dezelfde familie (inclusief een ongeboren kind) en verwondde er twee. Hij vermoordde daarna een 62-jarige vrachtwagenchauffeur voordat hij een familie van drie en een vriend neerschoot. Twee kwamen om het leven, de andere twee raakte gewond. Daarna vermoordde hij een vrouw en verwondde twee anderen.

Het eerste van vele telefoontjes naar de hulpdiensten werd kort na 16.00 uur gedaan, waarbij de politie op de hoogte werd gesteld van de schietpartij op een kind dat naar een postkantoor aan San Ysidro Boulevard was gebracht. De meldkamer stuurde per abuis reagerende agenten naar een andere McDonald's op drie kilometer van het restaurant aan San Ysidro Boulevard. Deze fout zorgde voor vertraging bij het instellen van een lockdown met enkele minuten, en de enige waarschuwingen voor burgers die richting het restaurant liepen, reden of fietsten werden gegeven door voorbijgangers. Kort na 16.00 uur reed een jonge vrouw de parkeerplaats op. Bij het stoppen bij het afhaalraam zag de vrouw kapotte ramen en het geluid van geweerschoten, voordat ze "omhoog keek en daar was hij, gewoon aan het schieten." Zij reed achteruit met haar auto tot ze tegen een hek crashte; ze verstopte zich in wat struiken met haar tweejarige dochter totdat het schieten eindigde.

Rond 16:05 uur reed een Mexicaanse koppel naar een van de serviceterreinen van het restaurant. De man nam aanvankelijk aan dat er renovatiewerkzaamheden aan de gang waren en dat Huberty - die naar de auto toe liep - een reparateur was. Huberty schoot op de koppel met zijn jachtgeweer. De man, de vrouw en hun kind van vier maanden werden geraakt, maar overleefde de schietpartij. Drie 11-jarige jongens reden op hun fietsen langs het restaurant. Huberty schoot op de jongens. Twee kwamen om het leven, de andere raakte gewond. Huberty merkte vervolgens een ouder echtpaar op, die naar de ingang liepen. Toen de man naar de deur reikte om deze voor zijn vrouw te openen, vuurde Huberty zijn jachtgeweer af, waarbij de vrouw werd gedood door een schot in het gezicht en de man gewond raakte. Een ongedeerd overlevende, Oscar Mondragon, meldde later dat de man vloekte naar Huberty. Huberty benaderde vervolgens de deuropening, vloekte naar Miguel en doodde hem vervolgens met een schot in het hoofd.

Ongeveer tien minuten nadat de eerste oproep naar de hulpdiensten was geplaatst, arriveerde de politie bij de juiste McDonald's vestiging. De eerste agent ter plaatse, Miguel Rosario, bepaalde snel de locatie en oorzaak van de werkelijke verstoring en gaf deze informatie door aan het politiedepartement van San Diego terwijl Huberty op de patrouillewagen van Rosario schoot. Agenten die onmiddellijk werden ingezet, legden een lockdown op in een gebied van zes blokken rond de plaats van de schietpartijen. De politie richtte een commandopost op twee blokken van het restaurant en zette 175 agenten in op verschillende strategische locaties. Binnen het uur werden deze agenten vergezeld door verschillende leden van het SWAT-team, die ook posities innamen rond het restaurant.

Omdat Huberty snel schoot en afwisselde tussen vuurwapens, waren de politie aanvankelijk niet op de hoogte van hoeveel personen zich in het restaurant bevonden. Bovendien zorgden de meeste ramen van het restaurant die door kogels waren verbrijzeld voor extra moeilijkheden voor de politie om naar binnen te kijken. Aanvankelijk maakte de politie zich zorgen dat de schutter of schutters mogelijk gijzelaars vasthielden, hoewel een individu dat uit het restaurant was ontsnapt de politie informeerde dat er een enkele schutter aanwezig was in het pand, zonder gijzelaars vast te houden en op iedereen te schieten die hij tegenkwam. Om 17.05 uur kregen alle reagerende wetshandhavingspersoneel toestemming om de dader(s) te doden als ze een duidelijk schot kregen.

Verschillende overlevenden meldden later dat ze zagen dat Huberty naar de servicebalie liep en een draagbare radio aanpaste, mogelijk om nieuwsrapporten van zijn schietpartij te zoeken, voordat hij een muziekstation selecteerde en verder individuen neerschoot terwijl hij danste op de muziek. Kort daarna doorzocht Huberty het keukengedeelte en ontdekte zes medewerkers. Huberty vermoorde drie medewerkers en verwondde er één..

Toen een brandweerwagen binnen bereik kwam, opende Huberty het vuur en doorboorde herhaaldelijk het voertuig met kogels, waarbij een inzittende licht gewond raakte. Hij vermoorde een 19-jarige tiener door hem in het hoofd te schieten. De tiener stierf naast zijn vriend en buurman. Op een gegeven moment merkte een 11-jarige meisje, dat gewond naast haar dode tante, baby nichtje en twee vrienden lag, een pauze in het schieten op. Toen ze haar ogen opende, zag ze Huberty in de buurt staan, starend in haar richting. Hij vloekte en gooide een zakje friet naar het meisje, pakte vervolgens zijn jachtgeweer en schoot het kind in de arm, nek en kaak. Zij overleefde, hoewel ze langer in het ziekenhuis zou blijven dan enige andere overlevende.

Om 17:17 uur liep Huberty van de servicebalie naar de deur dicht bij het drive-in raam van het restaurant, waardoor een 27-jarige politie SWAT scherpschutter genaamd Charles Foster - ingezet op een strategische positie op het dak van een postkantoor direct tegenover het restaurant - een onbelemmerd zicht op zijn lichaam kreeg vanaf de nek naar beneden via zijn telescopische vizier. Foster vuurde een enkel schot af vanaf een afstand van ongeveer 32 meter. De kogel kwam Huberty's borst binnen, sneed zijn aorta net onder zijn hart door en het bleek fataal.

Het hele incident duurde 77 minuten, gedurende welke tijd Huberty minstens 257 kogels afvuurde, waarbij 21 mensen (inclusief een ongeboren kind) werden gedood en 20 anderen gewond raakten, van wie er één bij aankomst in het ziekenhuis hersendood werd verklaard en de volgende dag overleed. Zeventien van de slachtoffers werden gedood in het restaurant en vier in de directe omgeving. Slechts 10 personen in het restaurant bleven ongedeerd, waarvan er zes zich hadden verstopt in de kelder.

Dader

Begin van het leven

James Huberty
Algemene informatie
Geboortenaam	James Oliver Huberty
Geboren	11 oktober 1942 Canton, Ohio, Verenigde Staten
Overleden	18 juli 1984 San Ysidro, Californië, Verenigde Staten
Doodsoorzaak	Schotwond door SWAT-sluipschutter

James Oliver Huberty (11 oktober 1942 - 18 juli 1984) werd geboren in Canton, Ohio, als tweede van twee kinderen van Earl Vincent (1911-2008), een kwaliteitsinspecteur, en Icle Evalone Huberty (1913-1992), een huisvrouw. Beide ouders waren gelovig en het gezin bezocht regelmatig de plaatselijke United Methodist kerken.

Toen Huberty drie jaar oud was, kreeg hij polio. Om de kwetsbaarheid van deze aandoening te minimaliseren, moest hij leren en stalen beugels om beide benen dragen. Hoewel Huberty geleidelijk herstelde van deze kwaal, zou hij de rest van zijn leven licht mank lopen.

In 1950 kocht Earl Huberty een boerderij van 63 hectare in Mount Eaton. Icle weigerde om op het platteland te gaan wonen en weigerde zelfs om het landgoed te bekijken. Kort daarna verliet Icle haar gezin om als pinksterzendeling in Tucson, Arizona, te gaan prediken. Huberty vond de achterlating van zijn moeder emotioneel verwoestend; zijn vader zou zich later herinneren dat hij zijn zoon snikkend tegen het kippenhok vond.

Huberty was een nors kind met weinig vrienden, wiens voornaamste interesse het oefenen van doelwitten was. Een kennis van de familie zou hem later beschrijven als een "raar jongetje dat onophoudelijk oefende met een richtpistool". Tegen zijn tienerjaren was Huberty een soort amateur wapensmid. Door zijn mankheid, de extreme religieuze overtuigingen van zijn familie en zijn onwil om met leeftijdsgenoten om te gaan, was Huberty vaak het doelwit van pestkoppen op Waynedale High School. Hij was een gemiddelde scholier en haalde in 1960 de 51e plaats van een klas van 77 studenten.

In 1962 schreef Huberty zich in op het Malone College, waar hij aanvankelijk sociologie studeerde, voordat hij ervoor koos om aan het Pittsburgh Institute of Mortuary Science te gaan studeren. Hij studeerde cum laude af aan dit instituut in 1964 en kreeg een begrafenisondernemerslicentie en het jaar daarop een licentie voor balseming.

Huwelijk en werk

Begin 1965 trouwde Huberty met Etna Markland, die hij tijdens zijn studie aan het Malone College had ontmoet. Kort na zijn huwelijk kreeg Huberty een baan bij een begrafenisonderneming in Canton. Hoewel hij bedreven was in het balsemen, maakte Huberty's introverte persoonlijkheid hem ongeschikt om met het publiek om te gaan, wat kleine conflicten met zijn superieuren veroorzaakte. Desondanks werkte Huberty twee jaar in dit beroep voordat hij ervoor koos om lasser te worden bij een bedrijf in Louisville. Hij werkte twee jaar voor deze firma voordat hij in juni 1969 een beter betaalde baan kreeg bij Babcock & Wilcox. Hoewel hij teruggetrokken en zwijgzaam was, beschouwden Huberty's werkgevers hem als een betrouwbare werknemer. Hij nam graag overuren op zich, verdiende promoties en halverwege de jaren 70 verdiende hij regelmatig tussen de $25.000 en $30.000 per jaar ($142.000-$171.000, aangepast voor inflatie in 2024). Kort nadat Huberty was aangenomen bij deze firma, verhuisden hij en zijn vrouw naar een huis van drie verdiepingen in een welvarend deel van Massillon, Ohio. In de winter van 1971 werd dit huis door brand verwoest. Kort daarna kochten James en Etna een ander huis in dezelfde straat. Later bouwden ze een appartementencomplex met zes appartementen op het terrein van hun eerste huis, dat ze beheerden. Ze kregen twee dochters samen.

Huiselijk geweld en temperament

Huberty had een geschiedenis van huiselijk geweld, waarbij hij zijn dochters vaak sloeg of stompte, messen tegen hun keel hield of zijn vrouw sloeg. Bij een gelegenheid deed Etna aangifte bij de Canton Department of Children and Family Services waarin stond dat haar man haar kaak had "verknoeid", hoewel ze later volhield dat hij haar bij de meeste gelegenheden waarbij hij haar mishandelde, slechts één keer had geslagen. Vanaf 1976 probeerde Etna herhaaldelijk haar man over te halen om in therapie te gaan om zijn stressbronnen te verlichten, hoewel hij elke vorm van therapie weigerde. In haar persoonlijke pogingen om het humeur, de angst en de algemene paranoia van haar man te temperen en zowel zijn gedrag te beïnvloeden als te controleren, deed Etna veel moeite om elke mogelijkheid om haar man te irriteren tot een minimum te beperken. Ze ontwikkelde ook geleidelijk een mechanisme waarbij ze beweerde zijn toekomst te kunnen lezen door het lezen van speel- of tarotkaarten. Huberty geloofde haar. Etna's lezingen hadden een tijdelijk kalmerend effect en Huberty volgde meestal de aanbevelingen op die zijn vrouw in deze lezingen deed.

Voor zijn buren en collega's werd Huberty gezien als een nors, slechtgehumeurd en enigszins paranoïde individu, geobsedeerd door vuurwapens en die in zijn hoofd elke tegenslag, belediging of algemene bron van frustratie tegen zichzelf of zijn gezin bijhield. Af en toe nam Huberty wraak als reactie op een echte of vermeende onrechtvaardigheid in een poging om wat hij noemde "mijn schulden" te vereffenen en conflicten met zijn buren leidden er ooit toe dat hij werd vastgezet op beschuldiging van wanordelijk gedrag. Van één keer is bekend dat hij de vader van twee meisjes had verteld dat hij zijn dochters had aangemoedigd om te vechten als reactie op een conflict tussen de kinderen: "Ik geloof in het betalen van mijn schulden. Zowel goede als slechte."

Als samenzweringstheoreticus en zelfbenoemde overlever geloofde Huberty dat een escalatie van de Koude Oorlog onvermijdelijk was en dat president Jimmy Carter en later Ronald Reagan en de regering van de Verenigde Staten tegen hem samenspanden. Overtuigd van een op handen zijnde toename van de agressie van de Sovjets, geloofde Huberty dat een ineenstorting van de samenleving snel naderde, misschien wel door een economische ineenstorting of een kernoorlog. Hij verplichtte zichzelf om zich voor te bereiden om deze vermeende ineenstorting te overleven en voorzag zijn huis van een ruime reservevoorraad niet-bederfelijk voedsel en talrijke wapens - sommige gekocht van collega's - die hij wilde gebruiken om zijn huis te verdedigen tijdens wat hij geloofde dat de komende apocalyps was. Volgens een kennis van de familie, Jim Aslanes genaamd, was Huberty's huis dusdanig bedekt met geladen vuurwapens dat waar Huberty ook zat of stond in zijn huis, hij "gewoon kon reiken en een vuurwapen pakken". Elk vuurwapen was geladen, met de veiligheidspal uitgeschakeld.

Werkloosheid en verhuizing naar Tijuana

In november 1982 werd Huberty ontslagen bij Babcock & Wilcox, waardoor hij wanhopig werd over zijn pijnlijke financiële situatie en zijn onvermogen om voor zijn gezin te zorgen. Een collega zou zich later herinneren dat Huberty, toen hij op de hoogte werd gesteld van de dreigende sluiting van dit ingenieursbureau, een opmerking had gemaakt waarin hij aangaf dat hij van plan was zelfmoord te plegen en "iedereen met zich mee te nemen" als hij niet in staat zou zijn om voor zijn gezin te zorgen. Volgens Etna begon Huberty, kort nadat haar man werkloos werd, stemmen in zijn hoofd te horen. Begin 1983 zette hij een geladen pistool tegen zijn hoofd en dreigde zelfmoord te plegen. Etna weerhield haar man er met succes van om zichzelf neer te schieten, hoewel hij later tegen haar opmerkte: "Je had me mezelf moeten laten neerschieten."

Omdat James en Etna Huberty geen blijvend werk konden vinden in Ohio, verkochten ze hun appartementencomplex met zes appartementen voor $115.000 in de lente van 1983. Kort daarna kreeg Huberty een andere baan als lasser bij Union Metal Manufacturing Company. Deze baan duurde vijf weken voordat de fabriek sloot. Weken nadat hij werkloos was geworden, raakten Huberty en een van zijn dochters gewond bij een verkeersongeval. In de weken na dit ongeluk merkte Huberty een verergering van de nekpijn die hij al sinds zijn kindertijd had. Hij merkte ook een af en toe toenemende zenuwtrilling in zijn handen en armen.

In de zomer van 1983 vroegen de Huberty's een verblijfsvergunning aan in Mexico, in de overtuiging dat het geld dat ze verkregen door de verkoop van hun flatgebouw het gezin langer in Mexico zou kunnen onderhouden dan in Amerika. Nadat ze in september ook hun huis voor slechts $12.000 in contanten hadden verkocht (waarbij de koper de hypotheek van $48.000 overnam), informeerde Huberty kennissen van zijn familie over zijn intenties om zijn gezin naar Tijuana te verhuizen op zoek naar werkgelegenheid, vol vertrouwen verklarend: "We gaan ze laten zien wie de baas is."

Toen Huberty en zijn gezin in oktober 1983 van Ohio naar Tijuana verhuisden, liet hij alle bezittingen van zijn gezin, behalve de meest essentiële, achter in een opslagplaats in Ohio, maar hij zorgde ervoor dat hij zijn enorme verzameling wapens, munitie en overlevingsspullen bij zich had. Volgens gepubliceerde rapporten omarmden Huberty's vrouw en dochters hun nieuwe omgeving en raakten ze bevriend met hun buren, hoewel Huberty - die weinig Spaans sprak - nors en zwijgzaam was. Omdat hij geen werk kon vinden in Tijuana, kreeg Huberty al snel spijt van zijn beslissing om naar Mexico te verhuizen. Binnen drie maanden verhuisde het gezin naar San Ysidro: een grotendeels arme wijk van San Diego net ten noorden van de grens tussen Mexico en de Verenigde Staten, die in 1984 13.000 inwoners telde.

San Ysidro

In San Ysidro huurden de Hubertys een appartement in de Cottonwood Apartments terwijl Huberty werk zocht. Het feit dat zijn familie de enige Anglo-Amerikanen waren in dit appartementencomplex irriteerde Huberty, die opvallend onbeleefd was tegen zijn buren. Kort daarna solliciteerde Huberty op een advertentie in de krant waarin een opleiding tot beveiliger werd aangeboden in een federaal gefinancierd programma. Hij voltooide deze cursus op 12 april en kreeg al snel een baan bij een beveiligingsbedrijf in Chula Vista, belast met de bewaking van een appartementencomplex. Met het verdiende geld kon het gezin hun meubels vanuit Ohio laten verschepen en het gezin verhuisde nog dezelfde maand naar een tweekamerappartement aan Averil Road. De maandelijkse huur voor dit appartement was $450.

Op 10 juli werd Huberty op staande voet ontslagen uit deze baan; zijn werkgevers deelden Huberty mee dat zijn slechte werkprestaties en een geconstateerde algemene lichamelijke instabiliteit de redenen voor zijn ontslag waren.