Bommarito Automotive Group 500 2021

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Verenigde Staten Bommarito Automotive Group 500 2021
World Wide Technology Raceway
Algemene informatie
Alternatieve naam 2021 Bommarito Automotive Group 500
Racedag 21 augustus 2021
Circuit Vlag van Verenigde Staten World Wide Technology Raceway
Pole position
Coureur Vlag van Australië Will Power
(Team Penske)
Tijd 00:49.8289 (totale tijd van 2 rondes)
Snelste ronde
Coureur Vlag van Japan Takuma Sato
(Rahal Letterman Lanigan Racing)
Tijd 00:25.7998 (ronde 195 van 260)
Podium
1e plaats Vlag van Verenigde Staten Josef Newgarden
(Team Penske)
2e plaats Vlag van Mexico Patricio O'Ward
(Arrow McLaren SP)
3e plaats Vlag van Australië Will Power
(Team Penske)
Portaal  Portaalicoon   Autosport

De Bommarito Automotive Group 500 2021 was een motorrace gehouden op 21 augustus 2021 op de World Wide Technology Raceway.[1] Het was de 13e ronde van de IndyCar Series 2021. Josef Newgarden van Team Penske won zijn tweede race van het seizoen, voor Arrow McLaren SP-coureur Patricio O'Ward als tweede en polesitter Will Power als derde.[2]

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

IndyCar gebruikte alleen de zaterdag van het tweedaagse evenement, met NASCAR Truck Series-races op vrijdag en IndyCar op zaterdag, beginnend om 12 uur 's middags en eindigend in de nacht van 21 augustus 2021. Het werd gehouden een week na de Big Machine Spiked Coolers Grand Prix op Indianapolis en drie weken voor de Grand Prix van Portland. Het was de laatste ovalrace van het seizoen 2021.

Josef Newgarden was de vorige winnaar, nadat hij de tweede race in de double-header van 2020 had gewonnen.

Kampioenschapsstand vóór de race[bewerken | brontekst bewerken]

Álex Palou bleef bovenaan het klassement staan met 21 punten voorsprong op Patricio O'Ward, ondanks zijn sombere 27e plaats in de Big Machine Spiked Coolers Grand Prix. O'Ward, die in die race als vijfde eindigde, steeg naar de tweede plaats, terwijl Scott Dixon werd gedegradeerd naar de derde plaats, boven Josef Newgarden als vierde en Marcus Ericsson als vijfde.

Inschrijvingen[bewerken | brontekst bewerken]

24 coureurs deden mee aan de race. IndyCar-rookie Jimmie Johnson werd vervangen door Tony Kanaan, die bij het team had getekend om in plaats van Johnson deel te nemen aan de oval-races van het seizoen.[3] Ed Carpenter keerde terug om de No. 20 te besturen in een soortgelijke deal, ter vervanging van Conor Daly, die de No. 59 Carlin ging besturen.[4]

Rookie Romain Grosjean nam deel aan zijn eerste ovalrace, nadat hij aanvankelijk alleen bij Dale Coyne Racing had getekend om op weg- en straatcircuits te racen.[5]

W = eerdere winnaar
R = rookie
No. Coureur Team Motor
2 Vlag van Verenigde Staten Josef Newgarden W Team Penske Chevrolet
3 Vlag van Nieuw-Zeeland Scott McLaughlin R Team Penske Chevrolet
4 Vlag van Canada Dalton Kellett A. J. Foyt Enterprises Chevrolet
5 Vlag van Mexico Patricio O'Ward Arrow McLaren SP Chevrolet
7 Vlag van Zweden Felix Rosenqvist Arrow McLaren SP Chevrolet
8 Vlag van Zweden Marcus Ericsson Chip Ganassi Racing Honda
9 Vlag van Nieuw-Zeeland Scott Dixon W Chip Ganassi Racing Honda
10 Vlag van Spanje Álex Palou Chip Ganassi Racing Honda
12 Vlag van Australië Will Power W Team Penske Chevrolet
14 Vlag van Frankrijk Sébastien Bourdais A. J. Foyt Enterprises Chevrolet
15 Vlag van Verenigde Staten Graham Rahal Rahal Letterman Lanigan Racing Honda
18 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Ed Jones Dale Coyne Racing with Vasser-Sullivan Honda
20 Vlag van Verenigde Staten Ed Carpenter Ed Carpenter Racing Chevrolet
21 Vlag van Nederland Rinus Veekay Ed Carpenter Racing Chevrolet
22 Vlag van Frankrijk Simon Pagenaud Team Penske Chevrolet
26 Vlag van Verenigde Staten Colton Herta Andretti Autosport with Curb-Agajanian Honda
27 Vlag van Verenigde Staten Alexander Rossi Andretti Autosport Honda
28 Vlag van Verenigde Staten Ryan Hunter-Reay Andretti Autosport Honda
29 Vlag van Canada James Hinchcliffe Andretti Steinbrenner Autosport Honda
30 Vlag van Japan Takuma Sato W Rahal Letterman Lanigan Racing Honda
48 Vlag van Brazilië Tony Kanaan Chip Ganassi Racing Honda
51 Vlag van Frankrijk Romain Grosjean R Dale Coyne Racing with Rick Ware Racing Honda
59 Vlag van Verenigde Staten Conor Daly Carlin Chevrolet
60 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Harvey Meyer Shank Racing Honda
Bron:[6]

Classificatie[bewerken | brontekst bewerken]

Training[bewerken | brontekst bewerken]

De training vond plaats om 13:15 ET en eindigde met Josef Newgarden aan het hoofd, met een rondetijd van 00:25.1715.[7]

Top 3 snelste tijden
Pos. No. Coureur Team Motor Tijd
1 2 Vlag van Verenigde Staten Josef Newgarden W Team Penske Chevrolet 00:25.1715
2 3 Vlag van Nieuw-Zeeland Scott McLaughlin R Team Penske Chevrolet 00:25.3280
3 28 Vlag van Verenigde Staten Ryan Hunter-Reay Andretti Autosport Honda 00:25.3462
Bron:[8]

Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]

De kwalificatie werd gehouden om 17:00 ET. Elke coureur reed twee ronden in de sessie. De posities werden vervolgens bepaald op basis van de totale tijd van die twee ronden.

Will Power won de poleposition, met een totale tijd van 00:49.8289.[9]

Pos. No. Coureur Team Motor Ronde 1 Ronde 2 Totale tijd Grid
1 12 Vlag van Australië Will Power W Team Penske Chevrolet 00:24.9781 00:24.8508 00:49.8289 1
2 26 Vlag van Verenigde Staten Colton Herta Andretti Autosport with Curb-Agajanian Honda 00:24.9231 00:24.9306 00:49.8537 2
3 2 Vlag van Verenigde Staten Josef Newgarden W Team Penske Chevrolet 00:25.0090 00:24.8499 00:49.8589 3
4 22 Vlag van Frankrijk Simon Pagenaud Team Penske Chevrolet 00:24.9417 00:24.9564 00:49.8981 4
5 5 Vlag van Mexico Patricio O'Ward Arrow McLaren SP Chevrolet 00:25.0855 00:24.9441 00:50.0296 5
6 8 Vlag van Zweden Marcus Ericsson Chip Ganassi Racing Honda 00:24.9860 00:25.0589 00:50.0449 6
7 27 Vlag van Verenigde Staten Alexander Rossi Andretti Autosport Honda 00:25.0374 00:25.0771 00:50.1145 7
8 9 Vlag van Nieuw-Zeeland Scott Dixon W Chip Ganassi Racing Honda 00:25.1274 00:25.0153 00:50.1427 8
9 15 Vlag van Verenigde Staten Graham Rahal Rahal Letterman Lanigan Racing Honda 00:25.2118 00:25.0674 00:50.2792 9
10 7 Vlag van Zweden Felix Rosenqvist Arrow McLaren SP Chevrolet 00:25.1950 00:25.1046 00:50.2996 10
11 3 Vlag van Nieuw-Zeeland Scott McLaughlin R Team Penske Chevrolet 00:25.2894 00:25.0142 00:50.3036 11
12 10 Vlag van Spanje Álex Palou Chip Ganassi Racing Honda 00:25.1824 00:25.2156 00:50.3980 21*1
13 18 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Ed Jones Dale Coyne Racing with Vasser-Sullivan Honda 00:25.2896 00:25.1644 00:50.4540 12
14 28 Vlag van Verenigde Staten Ryan Hunter-Reay Andretti Autosport Honda 00:25.2011 00:25.2594 00:50.4605 13
15 51 Vlag van Frankrijk Romain Grosjean R Dale Coyne Racing with Rick Ware Racing Honda 00:25.1837 00:25.3157 00:50.4994 14
16 60 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Harvey Meyer Shank Racing Honda 00:25.2600 00:25.2763 00:50.5363 15
17 30 Vlag van Japan Takuma Sato W Rahal Letterman Lanigan Racing Honda 00:25.2740 00:25.3232 00:50.5972 16
18 48 Vlag van Brazilië Tony Kanaan Chip Ganassi Racing Honda 00:25.3680 00:25.4282 00:50.7962 17
19 14 Vlag van Frankrijk Sébastien Bourdais A. J. Foyt Enterprises Chevrolet 00:25.4218 00:25.4606 00:50.8824 18
20 29 Vlag van Canada James Hinchcliffe Andretti Steinbrenner Autosport Honda 00:25.4631 00:25.4338 00:50.8969 19
21 59 Vlag van Verenigde Staten Conor Daly Carlin Chevrolet 00:25.4926 00:25.4854 00:50.9780 20
22 20 Vlag van Verenigde Staten Ed Carpenter Ed Carpenter Racing Chevrolet 00:25.5659 00:25.4951 00:51.0610 22
23 21 Vlag van Nederland Rinus Veekay Ed Carpenter Racing Chevrolet 00:25.5544 00:25.5189 00:51.0733 23
24 4 Vlag van Canada Dalton Kellett A. J. Foyt Enterprises Chevrolet 00:25.8140 00:25.6724 00:51.4864 24
Bron:[10]

*1 - Álex Palou kreeg een gridstraf van negen plaatsen vanwege een niet goedgekeurde motorwissel. Hij startte de race als 21e.[11]

Race[bewerken | brontekst bewerken]

De race begon om 20:00 ET. De start, geleid door Team Penske's Will Power, verliep zonder incidenten. In ronde 2 werd Power ingehaald door Colton Herta, die de leiding van de race overnam. In de volgende ronde werd een gele vlag uitgeroepen, toen Graham Rahal en Ed Jones in bocht 2 met elkaar in contact kwamen, waardoor beide coureurs in de muur belandden. Beide coureurs trokken zich terug uit de race en werden respectievelijk als een-na-laatste en laatste geklasseerd. De gele vlag duurde 12 ronden. Toen de race na de gele vlag in ronde 15 weer werd hervat, kwamen teamgenoten Josef Newgarden en Simon Pagenaud met elkaar in aanraking, waardoor de rechterkant van Pagenaud's voorvleugel beschadigd raakte. Een lichtstoring veroorzaakte de derde gele vlag van de dag in ronde 21, die vier ronden duurde.

In ronde 54 spinde Ed Carpenter en viel uit in bocht 4, wat de vierde gele vlag van de race veroorzaakte, die tot ronde 63 zou duren. Sébastien Bourdais nam de leiding van de race over, toen de voorste drie gingen pitten. Herta verloor de effectieve leiding van de race aan Newgarden, die als eerste de pitstraat uitkwam. In ronde 65 werd een nieuwe gele vlag afgekondigd, toen Rinus VeeKay in bocht 1 tegen Álex Palou botste, die vervolgens de achterkant van de auto van teamgenoot Scott Dixon raakte, waardoor de drie in de muur belandden. De race werd hervat met Newgarden aan de leiding, nadat Bourdais zijn pitstop had gemaakt.

In ronde 139 haalde Herta Newgarden in voor de leiding, maar verloor die toen hij in ronde 185 een pitstop maakte. Herta trok zich terug uit de race omdat zijn aandrijfas brak tijdens de pitstop. In ronde 200 raakte Alexander Rossi de muur in bocht 2 tijdens zijn uitloopronde na zijn laatste pitstop, waardoor zijn race eindigde en de zesde en laatste gele vlag van de race ontstond, die negen ronden duurde. Felix Rosenqvist kreeg in ronde 211 een mechanisch defect, waardoor hij de race moest staken.

Josef Newgarden won de race, met een halve seconde voorsprong op Arrow McLaren SP's Patricio O'Ward als tweede. Polesitter Will Power eindigde als derde.

Pos. No. Coureur Team Motor Rondes Tijd Pit
stops
Grid Geleide
ronden
Pts.
1 2 Vlag van Verenigde Staten Josef Newgarden W Team Penske Chevrolet 260 2:24:10.9404 3 3 138 53
2 5 Vlag van Mexico Patricio O'Ward Arrow McLaren SP Chevrolet 260 +0.5397 3 5 1 41
3 12 Vlag van Australië Will Power W Team Penske Chevrolet 260 +5.8660 3 1 1 37
4 3 Vlag van Nieuw-Zeeland Scott McLaughlin R Team Penske Chevrolet 260 +6.6620 3 11 32
5 14 Vlag van Frankrijk Sébastien Bourdais A. J. Foyt Enterprises Chevrolet 260 +8.9566 2 18 18 31
6 30 Vlag van Japan Takuma Sato W Rahal Letterman Lanigan Racing Honda 260 +8.2618 4 16 28
7 28 Vlag van Verenigde Staten Ryan Hunter-Reay Andretti Autosport Honda 260 +14.0259 4 13 26
8 22 Vlag van Frankrijk Simon Pagenaud Team Penske Chevrolet 260 +15.5421 6 4 1 25
9 8 Vlag van Zweden Marcus Ericsson Chip Ganassi Racing Honda 260 +18.7676 3 6 22
10 60 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Harvey Meyer Shank Racing Honda 260 +20.1207 3 15 20
11 59 Vlag van Verenigde Staten Conor Daly Carlin Chevrolet 260 +22.1036 4 20 19
12 4 Vlag van Canada Dalton Kellett A. J. Foyt Enterprises Chevrolet 260 +24.5581 5 24 18
13 48 Vlag van Brazilië Tony Kanaan Chip Ganassi Racing Honda 260 +26.8367 4 17 17
14 51 Vlag van Frankrijk Romain Grosjean R Dale Coyne Racing with Rick Ware Racing Honda 259 +1 ronde 4 14 16
15 29 Vlag van Canada James Hinchcliffe Andretti Steinbrenner Autosport Honda 243 +17 rondes 7 19 15
16 7 Vlag van Zweden Felix Rosenqvist Arrow McLaren SP Chevrolet 211 Mechanisch 4 10 14
17 27 Vlag van Verenigde Staten Alexander Rossi Andretti Autosport Honda 200 Contact 3 7 13
18 26 Vlag van Verenigde Staten Colton Herta Andretti Autosport with Curb-Agajanian Honda 185 Mechanisch 3 2 101 13
19 9 Vlag van Nieuw-Zeeland Scott Dixon W Chip Ganassi Racing Honda 100 Contact 2 8 11
20 10 Vlag van Spanje Álex Palou Chip Ganassi Racing Honda 64 Contact 1 21 10
21 21 Vlag van Nederland Rinus Veekay Ed Carpenter Racing Chevrolet 64 Contact 1 23 9
22 20 Vlag van Verenigde Staten Ed Carpenter Ed Carpenter Racing Chevrolet 54 Contact 2 22 8
23 15 Vlag van Verenigde Staten Graham Rahal Rahal Letterman Lanigan Racing Honda 4 Contact 1 9 7
24 18 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Ed Jones Dale Coyne Racing with Vasser-Sullivan Honda 2 Contact 0 12 6
Snelste ronde: Vlag van Japan Takuma Sato (Rahal Letterman Lanigan Racing) – 00:25.7998 (ronde 195)
Bron:[12]

Tussenstanden kampioenschap[bewerken | brontekst bewerken]

Patricio O'Ward nam de leiding in het kampioenschap over na zijn tweede plaats, met Álex Palou die naar de tweede plaats zakte, boven racewinnaar Josef Newgarden, die naar de derde plaats steeg boven Scott Dixon, die naar de vierde plaats werd gedegradeerd.

Coureurs[bewerken | brontekst bewerken]

Pos. Coureur Punten
1. Vlag van Mexico Patricio O'Ward 435
2. Vlag van Spanje Álex Palou 425
3. Vlag van Verenigde Staten Josef Newgarden 413
4. Vlag van Nieuw-Zeeland Scott Dixon 392
5. Vlag van Zweden Marcus Ericsson 275

Motorfabrikanten[bewerken | brontekst bewerken]

Pos. Team Punten
1. Honda 1092
2. Chevrolet 1057

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]


Vorige race:
Big Machine Spiked Coolers Grand Prix 2021
IndyCar Series 2021 Volgende race:
Grand Prix van Portland 2021

Vorige race:
Bommarito Automotive Group 500 2020
Bommarito Automotive Group 500 Volgende race:
Bommarito Automotive Group 500 2022