Charlotte de Robespierre

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Charlotte de Robespierre
Charlotte de Robespierre, geportretteerd door Jean Baptiste Isabey
Algemene informatie
Geboren 5 februari 1760
Arras (Frankrijk)
Overleden 1 augustus 1834
Parijs (Frankrijk)
Familie
Broer(s) Maximilien de Robespierre

Charlotte de Robespierre (Arras, 5 februari 1760Parijs, 1 augustus 1834) was een Franse revolutionair en schrijver. Ze is vooral bekend vanwege de memoires die ze schreef over haar broers Augustin en Maximilien de Robespierre.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Charlotte de Robespierre was het tweede kind van François de Robespierre en Jacqueline Marguerite Carrault. Na de dood van haar moeder werd Charlotte samen met haar zus Henriette naar tantes aan vaderskant gestuurd om daar opgevoed te worden. Ze verkreeg haar scholing aan een kloosterschool in Doornik. In 1781 verliet ze deze school en keerde ze terug naar Arras om daar bij haar broers te wonen. Omstreeks 1792 zou ze voor korte tijd zijn verloofd met Joseph Fouché, maar deze vertrok naar Nantes waar hij met een andere vrouw trouwde.

In datzelfde jaar volgde ze haar broer Maximilien naar Parijs. Samen met haar broer Augustin woonde ze bij Maurice Duplay. Charlotte raakte vervolgens betrokken in de revolutionaire kringen in Parijs. Ze volgde haar broer Augustin in 1793 toen deze erop uittrok om een federalistische opstand te onderdrukken in de Alpes-Maritimes. Na de val het bewind van haar broer in 1794 werd Charlotte zelf ook opgepakt en ondervraagd, maar uiteindelijk werd ze weer vrijgelaten.

In de periode die hierop volgde leefde Charlotte onder slechte omstandigheden, maar kreeg ze wel hulp van vrienden. In 1803 verkreeg ze een pensioen van Napoleon Bonaparte. In de laatste jaren voor haar dood schreef ze haar memoires, waarbij ze met name veel aandacht had voor de geschiedenis van haar broers.

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • Mémoires de Charlotte Robespierre sur ses deux frères, 1835.