Christiane Felscherinow
Christiane Vera Felscherinow (20 mei 1962) is Duitslands bekendste heroïneverslaafde. Ze kwam eind jaren 70 in de publiciteit onder de schuilnaam Christiane F.
Vroege jeugd
Christiane groeide op in een gezin waarin liefdeloosheid en geweld overheersten. Ze werd regelmatig geslagen door haar alcoholverslaafde vader. Dit gegeven en haar moeders afhankelijkheid bepaalden het dagelijks leven van het jonge meisje.
Toen Christiane zes jaar was, verhuisde de familie van het platteland naar Berlijn. Ze belandde in Gropiusstadt, een forensenwijk in het zuiden van de stad. In het appartement op de elfde verdieping van een flat speelden zich dramatische taferelen af. Tijdens één van de mishandelingsessies was Christianes doodsangst zó groot dat ze instinctief uit het raam wilde springen om zichzelf in veiligheid te brengen, maar het lukte haar niet.
Mishandeling
Naast alle familieproblemen waren er ook financiële zorgen. Toen haar ouders uiteindelijk uit elkaar gingen losten deze problemen niet op. Omdat kindermishandeling in die tijd in Duitsland nog een taboe was, bleef de sociale omgeving, zoals bijvoorbeeld de basisschool die Christiane bezocht, blind voor haar thuissituatie. Steeds toenemend sociaal isolement dreef haar tenslotte tot drugsverslaving.
Op twaalfjarige leeftijd nam ze al verschillende soorten drugs, zoals hasj, verschillende soorten pillen en LSD.
Beroemd
Op veertienjarige leeftijd was Christiane verslaafd aan heroïne en tippelde ze op de "Kinderstrich" (kinderzone) bij het Berlijnse station Bahnhof Zoo. Christianes moeder kwam pas na twee jaar achter het dubbelleven van haar dochter en ging de strijd aan met de verslaving.
In 1978, op zestienjarige leeftijd, trad Christiane Felscherinow als getuige op in een rechtszaak. Twee journalisten van het Duitse blad Stern merkten haar op en vroegen haar om een gesprek van twee uur. Tijdens dit gesprek kwam de drugsscene ter sprake. Twee uur werd twee maanden, twee maanden waarin het boek Wir Kinder vom Bahnhof Zoo (Wij kinderen van station Zoo) ontstond; een autobiografisch werk, waardoor het zware, ruwe dagelijkse leven van de drugsscene eindelijk in de openbaarheid kwam, gezien vanuit het oogpunt van een drugsverslaafde.
De film
Het boek werd in 1981 verfilmd. Door de film werd de discotheek Sound, waarin veel scènes zich afspelen en zijn opgenomen, internationaal bekend. De "sound" is eind jaren 80 door brand verwoest. Er is anno 2006 een gelijknamige discotheek in Berlijn, maar deze heeft niets meer met de oude "sound" van doen.
In de film zit ook een opname van een concert van David Bowie, dat speciaal voor de film is gegeven.
Nu
Na turbulente jaren in de Verenigde Staten en in Griekenland woont Christiane Felscherinow nu als boekbinder in Berlijn-Neukölln en schijnt weer regelmatig in contact te komen met de drugsscene. In een van de meest recente interviews met Christiane, vertrekt ze regelrecht naar metrostation Kottbusser Tor (een van de meest beruchte drugs ontmoetingsplaatsen van Berlijn) om daar "nog wat te regelen".
Ze heeft een zoon, Jan-Niklas (1996).
Christiane speelde in de film Neonstadt (1981), een film over het leven van eindexamenkandidaten aan de Münchener Film-hogeschool, en in Decoder (1983). Deze laatste film heeft als hoofdthema muziek en klank.
Literatuur
- Christiane F, Verslag van een Junkie, Kai Hermann & Horst Rieck, Becht's Uitgevers-Maatschappij, H.J.W, ISBN-nummer 9023009770, 28e druk. Vertaling van: Wir Kinder vom Bahnhof Zoo. - Hamburg : Stern-Magazin im Verlag Gruner und Jahr, 1979. - 1e dr. Nederlandse uitg.: Amsterdam : Becht, 1980.