Chromateren

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door ErikvanB (overleg | bijdragen) op 19 mrt 2016 om 22:50.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Kaliumchromaat

Chromateren is een chemische bewerking van het metaaloppervlak waarbij een chromaatlaag (conversielaag) ontstaat. Chromateren in dunne lagen heet passiveren.

Onderverdeling

Het chromateren kan onderverdeeld worden in:

  • Geel chromateren op aluminium ontstaat door het gebruik van het giftige zeswaardige chroom.
  • Zwart chromateren.
  • Groen chromateren op aluminium ontstaan door het gebruik van het driewaardige chroom. Dit wordt vrijwel niet meer toegepast.
  • Blauw chromateren ontstaat door het gebruik van het driewaardige chroom.
  • Blank chromateren op verzinkt staal ontstaat door inwerking van verdund chroomzuur + salpeterzuur op de zinklaag.

In juli 2006 werd het wettelijk verboden (EU-richtlijn 2002/95/EC) om zeswaardig chroom te verwerken in elektrische apparatuur.

Toepassingen

  • Elektrotechnische industrie wegens de goede hechting en corrosiebestendigheid, in gevallen waarin anodiseren niet uitvoerbaar of oneconomisch is of een zo laag mogelijke contactweerstand is vereist. Door de goede elektrische geleiding werkt het als een EMC (Electromagnetic compatibility) bescherming. Voor een goede geleiding moet een blanke chromatering worden toegepast.
  • Als voorbehandeling voor het lijmen of lakken op aluminium.
  • Als nabehandeling van Coils ( dunne plaat rollen).
  • Als corrosiebescherming van magnesium.
  • Als pasiveerlaag bij zilver.

Zie ook