Codex Seidelianus II
| Unciaal 013 | ||
|---|---|---|
.jpg)
| ||
| Naam | Codex Seidelianus II | |
| Symbool | He | |
| Bijbeltekst | Evangeliën | |
| Datering | 9e eeuw | |
| Taal | Grieks | |
| Huidige locatie | Universiteit Hamburg Trinity College | |
| Grootte | 22 cm bij 18 cm | |
| Teksttype | Byzantijnse | |
| Categorie | V | |
De Codex Seidelianus II (Gregory-Aland no. He of 013) is een van de Bijbelse handschriften. Het dateert uit de 9e eeuw (of 10e eeuw), en is geschreven met hoofdletters (uncialen) op perkament.
Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]
De gehele Codex Seidelianus II bestaat uit 194 bladen (22 x 18 cm).[1]
De Codex bevat de tekst van de vier Evangeliën met lacunes (Matteüs 1:1-15:30; 25:33-26:3; Marcus 1:32-2:4; 15:44-16:14; Lucas 5:18-32; 6:8-22; 10:2-19; Johannes 9:30-10:25; 18:2-18; 20:12-25).[2] De codex bevat κεφάλαια (hoofdstukken) en τίτλοι (hoofdstuktitels). De sectienummers van Ammonius staan erin aangegeven (maar een afschrift van de Canons van Eusebius staat er niet in). Bovendien staan er aspiratietekens en accenten in, maar deze zijn niet nauwkeurig gezet.[2]
De Codex Seidelianus I representeert de Byzantijnse tekst, Kurt Aland plaatste de codex in Categorie V.[1]
Het handschrift bevindt zich in de Universiteitsbibliotheek van de Universiteit Hamburg (Cod. 91), en in Cambridge in (Trinity College B XVII.20.21).[1]
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
- Lijst van Griekse uncialen van het Nieuwe Testament
- Bijbelse handschriften
- Tekstkritiek van de Bijbel
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- Bruce M. Metzger, The Text Of The New Testament: Its Transmission, Corruption and Restoration, 1968 etc, Oxford University Press.
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
- Codex Seidelianus II He (013): in de Encyclopedia of Textual Criticism.
Bronnen, noten en/of referenties
|