Conferentie van Bretton Woods

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door AGL (overleg | bijdragen) op 16 mrt 2020 om 21:43.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Conferentie van Bretton Woods
Mount Washington Hotel, de locatie van de conferentie
Context Tweede Wereldoorlog
Organisator Geallieerden
Periode 1 juli - 22 juli 1944
Locatie Bretton Woods, New Hampshire
Vertegenwoordiging Delegaties uit 44 naties
Volgende conferentie Conferentie van Dumbarton Oaks
Portaal  Portaalicoon   Tweede Wereldoorlog

De Conferentie van Bretton Woods, officieel de United Nations Monetary and Financial Conference, werd van 1 tot 22 juli 1944 gehouden in het Mount Washington Hotel in Bretton Woods in het Amerikaanse New Hampshire. Hierbij waren 730 afgevaardigden van de 44 geallieerde landen aanwezig om de internationale monetaire en financiële ordening te bepalen.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog begonnen John Maynard Keynes van de Bank van Engeland en Harry Dexter White van de United States Department of the Treasury onafhankelijk van elkaar na te denken over een naoorlogse financiële ordening. De Britten en Amerikanen publiceerden op 21 april 1944 een "Joint Statement by Experts on the Establishment of an International Monetary Fund".[1] Op 25 mei 1944 nodigde de Amerikaanse regering de geallieerden uit voor de internationale conferentie.[2] Ter voorbereiding op de conferentie werden met een kleinere groep landen in Atlantic City tussen 15 en 30 juni 1944 voorstellen uitgewerkt die in Bretton Woods werden ingebracht.

Harry Dexter White (links) en John Maynard Keynes in 1946. Zij waren namens respectievelijk de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk de twee belangrijkste onderhandelaars tijdens de conferentie van Bretton Woods

Bij deze conferentie werd besloten tot de oprichting van de International Bank for Reconstruction and Development (het eerste onderdeel van de Wereldbank) en het Internationaal Monetair Fonds (IMF).

Het systeem van Bretton Woods voorzag in de invoering van een stelsel van vaste wisselkoersen. Bijzonder was dat alleen de dollar tegen een vaste hoeveelheid goud kon worden ingewisseld bij de Amerikaanse Centrale Bank. Voor alle andere valuta werd wel een vaste wisselkoers met de dollar bepaald, maar deze waren niet direct inwisselbaar tegen goud. Indirect betekende het systeem van Bretton Woods de herinvoering van de goudstandaard.

Literatuur