Conus geographus

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Conus geographus
Conus geographicus
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Mollusca (Weekdieren)
Klasse:Gastropoda (Slakken)
Clade:Caenogastropoda
Clade:Hypsogastropoda
Clade:Neogastropoda
Superfamilie:Conoidea
Familie:Conidae
Geslacht:Conus
Soort
Conus geographus[1]
Linnaeus, 1758
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Portaal  Portaalicoon   Biologie

Conus geographus is een in zee levende slakkensoort uit de familie Conidae. De soort werd in 1758 beschreven door Linnaeus.[1]

Voorkomen en verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]

Conus geographus

Conus geographus is een carnivoor die leeft in ondiep warm water op zandgronden, rotsbodems en koraalriffen (sublitoraal). Deze soort komt voor van de oostkust van Afrika tot in Oceanië met uitzondering van Hawaï (Indopacifische provincie). Het dier jaagt met een giftige 'harpoen', die prooien verlamt. Ze gebruiken dit ook om zich te verdedigen, maar gebruiken daarvoor een ander gif, dat ook voor de mens dodelijk kan zijn.[2] Levende dieren kan men beter niet oppakken. De schelp kan tot 155 mm lang worden, en elk dier bevat genoeg gif om 15 mensen te doden.[3]

Zie de categorie Conus geographus van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.