Cornelius Steenoven

Cornelis (Cornelius) Steenoven (Amsterdam, gedoopt op 13 oktober 1661 – Leiden, 3 april 1725) was een Nederlandse rooms-katholieke en later oudkatholieke geestelijke. Hij was de eerste oudkatholieke aartsbisschop van Utrecht.

Hij studeerde in Leuven en Rome en werd in 1689 tot priester gewijd. Hij werd pastoor te Amersfoort (1693-1719), waar hij het oude weeshuis aan 't Zand tot schuilkerk liet verbouwen, en vervolgens te Leiden (1719-1723); tevens was hij vanaf 1700 kanunnik van het Utrechtse kapittel. Dit kapittel was sinds de schorsing van apostolisch vicaris Petrus Codde in conflict met Rome, waar men geen nieuwe bisschop wenste te benoemen. Het kapittel koos op 27 april 1723 op eigen gezag Steenoven, die sinds 1719 algemeen vicaris van het kapittel was, als nieuwe aartsbisschop. Hoewel de verkiezing door Rome niet werd erkend, werd Steenoven op 14 oktober 1724 in Amsterdam tot aartsbisschop gewijd door de gesuspendeerde Franse missiebisschop van Babylon, Dominique Marie Varlet. Paus Benedictus XIII deed Steenoven vervolgens in de ban en daarmee was het Utrechts Schisma een feit en de oudkatholieke Kerk geboren. Steenoven overleed zes maanden na zijn wijding te Leiden en werd in de Oudkatholieke Kerk van Warmond begraven.

Voorganger: -

oudkatholiek aartsbisschop 1723-1725

Opvolger: Cornelius Johannes Barchman Wuytiers