Darius de Mediër
Darius de Mediër is een persoon in de Hebreeuwse Bijbel en wordt in Daniël genoemd als koning tussen Belsazar en Cyrus de Grote.[1] Ook in Ezra wordt hij genoemd.[2] In de geschiedenis is hij onbekend en er kan niet zonder negeren van archeologisch materiaal een koning worden gevoegd tussen de bevestigde personen Belsazar en Cyrus.[3] Vrijwel alle historici beschouwen hem als een literair fictief persoon, maar er zijn vooral in christenfundamentalistische kringen pogingen gedaan het boek Daniël met de gevestigde historische feiten te rijmen, zoals door Darius de Mediër te identificeren met Cyrus van Ugbaru, de generaal die Babylon binnenviel toen het werd veroverd door de Perzen in 539 v.Chr.[3]
In Daniël
Darius de Mediër wordt voor het eerst vermeld in het verhaal over het "Feest van Belsazar".[4] Belsazar trad hierin op als koning van Babylon en richtte een groot feest aan. Tijdens dit feest verscheen er een hand die op de muur schreef: "Mene mene tekel ufarsin" (Hebreeuws: מנא מנא תקל ופרסין). Daniël interpreteerde deze woorden zo dat Belsazar was gewogen en te licht bevonden. Zijn koninkrijk zou worden verdeeld tussen de Meden en de Perzen. Het verhaal eindigde met de mededeling dat diezelfde nacht het Babylonische rijk viel, Belsazar werd vermoord en Darius de Mediër zijn koninkrijk overnam. Darius was toen 62 jaar oud.
In het verhaal over Daniël in de leeuwenkuil werd Darius de Mediër misleid door zijn hovelingen en vaardigde hij een wet uit die ertoe leidde dat hij zijn vertrouweling Daniël in een kuil met leeuwen moest laten werpen.
Historiciteit
Er is geen bewijs voor het bestaan van Darius de Mediër.[5] Sommigen zien in hem Gubaru, de gouverneur van Babylon[6][7] of Cyrus II de Grote.[8][9]
Darius was een gebruikelijke naam van de vorsten van de Achaemeniden, zoals in het geval van Darius I (521–485 v.Chr.), Darius II en Darius III. Het is vrijwel uitgesloten dat met Darius de Mediër een van deze vorsten werd aangeduid. Het is waarschijnlijker dat de onbekende auteur / redacteur van Daniël de namen Darius en Cyrus heeft verward. De wetenschappelijke consensus is dat het boek Daniël rond de 2e eeuw v.Chr. zijn definitieve vorm kreeg, dus ongeveer 400 jaar na de beschreven gebeurtenissen, wat een dergelijke verwarring niet onwaarschijnlijk maakt.
Bronnen, noten en/of referenties
|