Doorschijnende zakpijp

Doorschijnende zakpijp
Taxonomische indeling
Rijk:	Animalia (Dieren)
Stam:	Chordata (Chordadieren)
Klasse:	Ascidiacea (Zakpijpen)
Orde:	Phlebobranchia
Familie:	Cionidae
Geslacht:	Ciona
Soort
	Ciona intestinalis; (Linnaeus, 1767); Originele combinatie; Ascidia intestinalis
Synoniemen
	Lijst Ascidia canina Mueller, 1776; Ascidia ocellata Agassiz, 1850; Ascidia pulchella Alder, 1863; Ascidia tenella Stimpson, 1852; Ciona canina (Mueller, 1776); Ciona diaphanea (Quoy & Gaimard, 1834); Ciona ocellata (Agassiz, 1850); Ciona pulchella (Alder, 1863); Ciona sociabilis (Gunnerus, 1765); Ciona tenella (Stimpson, 1852); Phallusia intestinalis (Linnaeus, 1767); Tethyum sociabile Gunnerus, 1765; Ascidia membranosa Renier, 1807; Ascidia virescens Pennant, 1812; Ascidia diaphanea Quoy & Gaimard, 1834; Ascidia corrugata Mueller, 1776; Ascidia virens Fabricius, 1779; Ascidia viridiscens Brugière, 1792;
	Afbeeldingen op Wikimedia Commons
	Doorschijnende zakpijp op Wikispecies
	(en) World Register of Marine Species
Portaal	Biologie

De doorschijnende zakpijp (Ciona intestinalis) is een zakpijpensoort uit de familie van de Cionidae.^[1] De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1767 voor het eerst geldig gepubliceerd in door Carl Linnaeus. Het is een wereldwijd verspreide kosmopolitische soort.

Beschrijving

De doorschijnende zakpijp is de meest voorkomende zakpijp soort van de Noordzee. Het lichaam van deze zakpijp bestaat uit een zachte, doorzichtige mantel. De Latijnse naam betekent letterlijk "pilaar van ingewanden", verwijzend naar het feit dat zijn lichaam een zachte, doorschijnende kolomachtige structuur heeft, die lijkt op een massa ingewanden die uit een rots ontspruiten. Soms kunnen de darmen waargenomen worden waarin het opgenomen voedsel zichtbaar is. Er zijn twee openingen of sifons aanwezig die gele randen kunnen hebben met oranje/rode pigmentvlekken.

Net als alle zakpijpen is de doorschijnende zakpijp een filtervoeder. Het water wordt via de instroomopening (buccale sifon) naar binnen gezogen en voert tal van kleine voedseldeeltjes mee. Deze worden gevangen in slijm dat wordt geproduceerd door een klier, de endostyle. Via de uitstroomopening (atrale sifon) stroomt het water met afvalstoffen weer naar buiten.

Verspreiding

Ciona intestinalis is wijd verspreid over gematigde streken van de wereld.^[2] Het groeit net onder de waterspiegel, op havenwerken, pijlers en rompen van boten. In de Oosterschelde komt deze zakpijp in groten getale voor.

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Shenkar, N.; Sanamyan, K.; Monniot, C. (2013). Ciona intestinalis (Linnaeus, 1767). In: Shenkar, N.; Gittenberger, A.; Lambert, G.; Rius, M.; Moreira Da Rocha, R.; Swalla, B.J.; Turron, X. (2013) Ascidiacea World Database. Geraadpleegd via: World Register of Marine Species
↑ Picton, B.E. & Morrow, C.C. (2016). Ciona intestinalis (Linnaeus, 1767). [In] Encyclopedia of Marine Life of Britain and Ireland. (Geraadpleegd op 2 december 2021). Gearchiveerd op 5 juli 2022.

[1] Shenkar, N.; Sanamyan, K.; Monniot, C. (2013). Ciona intestinalis (Linnaeus, 1767). In: Shenkar, N.; Gittenberger, A.; Lambert, G.; Rius, M.; Moreira Da Rocha, R.; Swalla, B.J.; Turron, X. (2013) Ascidiacea World Database. Geraadpleegd via: World Register of Marine Species

[2] Picton, B.E. & Morrow, C.C. (2016). Ciona intestinalis (Linnaeus, 1767). [In] Encyclopedia of Marine Life of Britain and Ireland. (Geraadpleegd op 2 december 2021). Gearchiveerd op 5 juli 2022.

[1]

[2]