Eddy Grant

Eddy Grant
Algemene informatie
Volledige naam	Edmond Montague Grant
Geboren	Plaisance, 5 maart 1948
Geboorteplaats	Plaisance, Guyana
Land	Guyana; Verenigd Koninkrijk
Werk
Jaren actief	1965 - heden
Genre(s)	Reggae
Act(s)	The Equals
	Officiële website; (en) AllMusic-profiel; (en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) Last.fm-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Edmond Montague (Eddy) Grant (Plaisance (Guyana), 5 maart 1948) is een Brits zanger en producent. In de jaren tachtig scoorde hij enkele grote internationale hits.

Levensloop

Grant verhuisde in 1960 met zijn familie van Guyana naar Londen. Daar richtte hij in 1965 de band The Equals op, de eerste multiraciale groep die enige erkenning kreeg in Engeland. Hun eerste single flopte ondanks veel radio-aandacht, maar eind jaren zestig scoorde de groep een eerste hit in de Engelse hitparade.

In 1970 richtte hij zijn eigen productiemaatschappij op, Torpedo. Niet veel later, in 1971, kreeg hij op 23-jarige leeftijd een hartaanval en een ingeklapte long als gevolg van zijn overvolle agenda. Eddy Grant verliet daarop the Equals en verkocht Torpedo. De volgende jaren hield hij zich vooral bezig met het produceren van werk van andere artiesten. In 1977 kwam hij met een nieuw album, Message Man. Een veel terugkomend thema in deze tijd was discriminatie en de woede die dat opriep.

In 1979 kwam hij met een volgend soloalbum, Walking on sunshine. De single Living on the frontline werd een hit (vooral in het club-circuit), maar het album zelf flopte. Dit gebeurde ook met de volgende lp, Love in Exile. In 1981 wist Grant met de lp Can't get enough in de albumhitlijst te komen. Van het album Killer on the rampage, dat in 1982 uitkwam, kwam de succesvolle single I don't wanna dance. Kort daarop scoorde hij een top 10-hit in onder meer Nederland, Engeland en de Verenigde Staten met Electric Avenue.

Halverwege de jaren 80 bracht Grant nog verschillende singles uit die kleine hitjes werden of flopten. Grant scoorde nog eenmaal een wereldhit in 1988 met het nummer Gimme hope Jo'anna, over de apartheid in Zuid-Afrika. Dit nummer werd in Nederland een nummer 1-hit.

Grant woonde inmiddels sinds 1982 in Barbados. Hij werkte daar voornamelijk aan het helpen van nieuwe talenten. Na Gimme hope Jo'anna wijdde Grant zich vrijwel volledig aan het begeleiden van nieuwe sterren. Een van de groepen die zijn studio gebruikte was de Britse groep Happy Mondays. Die poogden in 1992 om hun album Yes, Please! op te nemen in zijn studio. De bandleden verkochten echter zijn inboedel om drugs van te kopen.

Discografie

Albums

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Killer on the rampage	1983	08-01-1983	29	10
File under 'rock'	1988	07-05-1988	32	7
The greatest hits	1999	29-05-1999	59	4	Verzamelalbum

Singles

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
My turn to love you	1980	25-10-1980	15	8
Do you feel my love	1980	20-12-1980	12	7	Alarmschijf
I don't wanna dance	1982	20-11-1982	2	8
Electric avenue	1983	05-02-1983	8	7	Alarmschijf
Gimme hope Jo'anna	1988	26-03-1988	1(5wk)	12	Alarmschijf
Electric avenue (Remix)	2001	30-06-2001	22	4

Radio 2 Top 2000

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000	'99	'00	'01	'02	'03	'04	'05	'06	'07	'08	'09	'10	'11	'12	'13	'14	'15	'16	'17	'18	'19	'20	'21	'22	'23
Gimme hope Jo'anna	1604	1602	1768	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
I don't wanna dance	1972	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-