Eigenfunctie

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door 80.100.200.93 (overleg) op 26 mei 2018 om 18:46.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

Een eigenfunctie is een veralgemening van het begrip eigenvector tot functies in plaats van vectoren. Als L een lineaire operator op een ruimte van functies is, die dus aan een functie f een andere functie Lf toevoegt, dan noemen we de functie f een eigenfunctie als er een (complex) getal λ is zodat:

Lf = λf, dat wil zeggen voor alle x is (Lf)(x) = λf(x).

Het complexe getal λ heet eigenwaarde van L.

Een belangrijk voorbeeld voor de operator is de Laplace-operator. Eigenfuncties hebben heel wat nuttige toepassingen, onder meer in de trillingsleer, elektromagnetisme en kwantummechanica.