Emanuela Zardo

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Emanuela Zardo
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Zwitserland Zwitserland
Geboorteplaats Bellinzona, Zwitserland[1]
Geboortedatum 24 april 1970
Lengte 1,65 m[2]
Gewicht 53 kg[3]
Totaal prijzengeld 398.454 US dollar
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 229–175
Titels 1 WTA, 10 ITF[4]
Hoogste positie 27e (6 mei 1991)
Olympische Spelen 1e ronde (1992)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 4e ronde (1994)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (1991, 1992)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (1991)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (1990–1994)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 22–73
Titels 0 WTA, 0 ITF
Hoogste positie 159e (31 januari 1994)
Olympische Spelen 2e ronde (1992)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (1994)
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Posities op de WTA-ranglijst
Positie per einde seizoen:
jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
1986 313
1987 258
1988 279 495
1989 142 399
1990 64 475
1991 31 355
1992 39 661
1993 73 166
1994 88 660
1995 177 717
1996 238 506
1997 264 597
1998 697 667

Emanuela Zardo (Bellinzona, 24 april 1970[5]) is een voormalig tennisspeelster uit Zwitserland. Zij begon met tennis toen zij tien jaar oud was.[1]

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Zardo debuteerde in 1986 op het ITF-toernooi van Lissabon (Portugal). Zij stond in 1987 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Vilamoura (Portugal) – hier veroverde zij haar eerste titel, door de West-Duitse Cornelia Lechner te verslaan. In totaal won zij tien ITF-titels, de laatste in 1997 in Biel (Zwitserland).

In 1987 speelde Zardo voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het WTA-toernooi van Genève. In 1991 won zij het WTA-toernooi van Tarente – in de finale versloeg zij de Oostenrijkse Petra Ritter.

In 1992 speelde Zardo voor Zwitserland op de Olympische Zomerspelen van Barcelona.

Zardo speelde op alle grandslamtoernooien, waarbij de vierde ronde op het Australian Open in 1994 haar beste resultaat was – daarbij versloeg zij achtereenvolgens Katarína Studeníková, Yayuk Basuki en Gigi Fernández, waarna zij verloor van Jana Novotná.

Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 27e plaats, die zij bereikte in mei 1991. Daarmee staat zij op de zevende plaats van de historische ranglijst van Zwitserland.[6]

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Zardo was in het dubbelspel minder actief dan in het enkelspel. Zij debuteerde in 1987 op het ITF-toernooi van Madeira (Portugal), samen met de Nederlandse Jana Koran. Zij stond in 1996 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Athene (Griekenland), samen met Française Virginie Massart – zij verloren van het duo Cătălina Cristea en Helena Vildová.

In 1990 speelde Zardo voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het WTA-toernooi van Genève, samen met landgenote Natalie Tschan. In het verdere verloop van haar dubbelspel­carrière kwam zij op de WTA-toernooien nooit voorbij de tweede ronde.

In 1992 speelde Zardo voor Zwitserland op de Olympische Zomerspelen van Barcelona samen met Manuela Maleeva-Fragnière – zij bereikten de tweede ronde.

Op het Australian Open 1994 had Zardo een eenmalig grandslamoptreden, met de Griekse Christína Papadáki aan haar zijde.

Tennis in teamverband[bewerken | brontekst bewerken]

In de periode 1987–1996 maakte Zardo deel uit van het Zwitserse Fed Cup-team – zij vergaarde daar een winst/verlies-balans van 15–15.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Tier I
Tier II
Tier III
Tier IV & V

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score
gewonnen finales
1. 1991-05-05 Vlag van Italië WTA Tarente gravel Vlag van Oostenrijk Petra Ritter 7-5, 6-2
verloren finales
1. 1992-05-03 Vlag van Italië WTA Tarente gravel Vlag van Frankrijk Julie Halard 0-6, 5-7
2. 1992-09-20 Vlag van Frankrijk WTA Parijs gravel Vlag van Italië Sandra Cecchini 2-6, 1-6

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1990 1991 1992 1993 1994 1995
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R 1R 1R 4R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 2R 2R 1R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 1R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R 2R 2R 2R 2R

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1994
Vlag van Australië Australian Open 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon
Vlag van Verenigde Staten US Open

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]