Ernst Vermeulen
Ernst Vermeulen (Moskou, 7 mei 1933) is een muziekcriticus in ruste.
Hij studeerde dwarsfluit bij Piet van der Hurk aan het Conservatorium van Utrecht. Daarna volgde een studie etnomusicologie bij Jaap Kunst aan de Universiteit van Amsterdam. Via die Kunst raakte hij geïnteresseerd in de muziek op de Balkan en dan met name in de muziek van Béla Bartók.
Van een loopbaan als fluitist is niets bekend, vanaf de jaren vijftig was hij muziekrecensent bij Nieuw Utrechtsch Dagblad, Het Parool, De Groene Amsterdammer en ten slotte bij NRC Handelsblad. Van zijn hand verschenen talloze artikelen over de hedendaagse componisten; het leidde tot verzoeken uit West-Europa om levering van dergelijke artikelen over de hedendaagse muziek in Nederland. Zo plaatste het Belgische blad Ons Erfdeel een behoorlijk aantal artikelen van hem. Hij schreef niet alleen voor kranten, maar ook voor vakliteratuur zoals Sonorum Speculum (Key Notes) en Raster. Speciale aandacht ging uit naar de artikelen in Mens en Melodie, waarvan hij tussen 1978 en 1982 redactielid was.
In 1975 kreeg hij de Pierre Bayle-prijs.[1] Hij kreeg hem voor zijn kritische noten bij moderne muziek, hij was toen ook betrokken bij programma’s bij Radio 4. Niet veel later zat hij met Ton Hartsuiker en Dick Hillenius zelf in de jury voor die prijs. Zij wezen muziekcriticus Konrad Boehmer als winnaar aan. [2]
In 2004 was hij (te) gast bij het VPRO-programma De Avonden; hij was toen nog steeds werkzaam bij het NRC-Handelsblad, maar had zijn werkzaamheden bij de radio inmiddels beëindigd.[3] Zijn laatst bekende artikel dateert uit 2009, een artikel voor Ons Erfdeel over Ton Koopman.[4]
Hij was voorts zelf ook muziekdocent aan het Conservatorium van Zwolle en het Rotterdams Conservatorium.[5][6]
Bronnen, noten en/of referenties
|