Fed Cup 2002

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Fed Cup werd in 2002 voor de 40e keer gehouden. De Fed Cup is de jaarlijkse internationale tenniscompetitie voor landen­teams, voorbehouden aan vrouwen. Dit jaar deden 83 teams aan het toernooi mee.

De titelverdediger, het als tweede geplaatste België, werd vertegenwoordigd door Kim Clijsters, Justine Henin, Els Callens en Laurence Courtois. Dit team won in de eerste ronde hun thuisontmoeting tegen Australië[1] en bereikte daarmee de tweede ronde. Hiervoor werden Clijsters en Henin vervangen door Caroline Maes en Elke Clijsters – zij werden met 1–4 verslagen door het Italiaanse team,[2] dat als zevende was geplaatst. België handhaafde zich wel in de Wereldgroep.

De finale werd gewonnen door Slowakije, dat Spanje versloeg met 3–1.[3]

De acht winnaars van de eerste ronde gingen zonder meer door naar de Fed Cup 2003 Wereldgroep. De acht verliezers streden in de Wereldgroep play-offs met acht winnaars uit de regionale groepen om eveneens in de Wereldgroep te blijven. Dit werd met succes volbracht door Argentinië, Australië, Rusland, Tsjechië, Verenigde Staten en Zweden. De verliezers Hongarije en Zwitserland moesten het veld ruimen voor Colombia en Slovenië.

Wereldgroep[bewerken | brontekst bewerken]

  eerste ronde
27 en 28 april
tweede ronde
20 en 21 juli
halve finale
30 en 31 oktober
finale
2 en 3 november
                                     
   Vlag van Spanje Spanje (4) 4  
   Vlag van Hongarije Hongarije 1  
     Vlag van Spanje Spanje (4) 5  
   
     Vlag van Duitsland Duitsland 0  
   Vlag van Duitsland Duitsland 3
 
   Vlag van Rusland Rusland (5) 2  
     Vlag van Spanje Spanje (4) 3  
     Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 2  
   Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten (1)  2  
 
   Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 3  
     Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 4
   
     Vlag van Kroatië Kroatië 1  
   Vlag van Kroatië Kroatië 3
 
   Vlag van Tsjechië Tsjechië (8) 2  
     Vlag van Spanje Spanje (4) 1
     Vlag van Slowakije Slowakije (6) 3
   Vlag van Slowakije Slowakije (6) 3  
   Vlag van Zwitserland Zwitserland 2  
     Vlag van Slowakije Slowakije (6) 4
   
     Vlag van Frankrijk Frankrijk (3) 1  
   Vlag van Argentinië Argentinië 2
 
   Vlag van Frankrijk Frankrijk (3) 3  
     Vlag van Slowakije Slowakije (6) 3
     Vlag van Italië Italië (7) 1  
   Vlag van Italië Italië (7) 5  
   Vlag van Zweden Zweden 0  
     Vlag van Italië Italië (7) 4
   
     Vlag van België België (2) 1  
   Vlag van België België (2) 3
   Vlag van Australië Australië 1  

Eerstgenoemd team speelde thuis, behalve tijdens de halve finale tussen Italië en Slowakije.

Regionale zones[bewerken | brontekst bewerken]

Nederland kwam dit jaar uit in groep 1 van de Europees/Afrikaanse zone. Het team bestond uit Miriam Oremans, Seda Noorlander, Kristie Boogert en Amanda Hopmans. Zij wonnen twee van de drie ontmoetingen in poule B alsmede de beslissende ontmoeting tegen Luxemburg[4] in de play-offs van groep 1. Daardoor mocht Nederland meedoen met de play-offs van de wereldgroep. Hiervoor werden Noorlander en Hopmans vervangen door Mariëlle Hoogland en Silvana Bauer – zij verloren van Australië,[5] zodat Nederland alsnog terugviel naar zonegroep 1.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]