Film d'amore e d'anarchia

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Film d'amore e d'anarchia
Scène uit Film d'amore e d'anarchia
Regie Lina Wertmüller
Producent Romano Cardarelli
Scenario Lina Wertmüller
Hoofdrollen Giancarlo Giannini
Mariangela Melato
Muziek Nino Rota
Carlo Savina
Montage Franco Fraticelli
Cinematografie Giuseppe Rotunno
Première 20 mei 1973 Vlag van Italië Italië
Genre Tragikomedie
Speelduur 125 minuten
Taal Italiaans
Land Vlag van Italië Italië
Gewonnen prijzen 3: Prijs voor beste acteur (Giancarlo Giannini) op het Filmfestival van Cannes (1973) en Nastro d'Argento voor beste acteur (Giancarlo Giannini) en voor beste vrouwelijke belofte (Lina Polito) (1974)
Overige nominaties 2: Gouden Palm op het Filmfestival van Cannes (1973) en Nastro d'Argento voor beste origineel onderwerp (1974)
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Film d'amore e d'anarchia is een Italiaanse film van Lina Wertmüller die werd uitgebracht in 1973.

Samenvatting[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Italië, 1932. Tunin verneemt dat zijn vriend, een anarchist die van plan was Mussolini te vermoorden, door de fascistische politie om het leven is gebracht. Hij besluit het plan van zijn vriend uit te voeren en reist naar Rome.

Hij komt er terecht bij Salomè, een jonge vrouw met anarchistische sympathieën die een bordeel uitbaat. Omdat haar vroegere minnaar door de politie van de Duce werd doodgeslagen wil Salomè hem graag helpen bij de aanslag. Uit veiligheidsoverwegingen maakt ze haar personeel wijs dat Tunin haar neef uit Venetië is. Tunin raakt echter verslingerd aan het jonge hoertje Tripolina.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Personage
Giancarlo Giannini Antonio Soffiantini 'Tunin'
Mariangela Melato Salomè
Lina Polito Tripolina
Eros Pagni Giacinto Spatoletti
Pina Cei Madame Aïda
Elena Fiore Donna Carmela
Roberto Herlitzka Pautasso

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]