Naar inhoud springen

For what it's worth (Stop, hey what's that sound)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
For what it's worth (Stop, hey what's that sound)
Single van:
Buffalo Springfield
B-kant(en) Do I have to come right out and say it
Uitgebracht december 1966 / maart 1991 (heruitgave)
Soort drager 7" vinylsingle
Genre Rock
Duur 2:37
Label Atco Records
Schrijver(s) Stephen Stills
Producent(en) Brian Stone en Charles Greene
Volgorde op Buffalo Springfield (heruitgave)
Geen   A1
For what it's worth
  A2
Go and say goodbye
(en) MusicBrainz-pagina
Portaal  Portaalicoon   Muziek

For what it's worth (Stop, hey what's that sound) is een nummer van Buffalo Springfield dat werd geschreven door Stephen Stills. Het nummer verscheen in december 1966 op single met op de B-kant Do I have to come right out and say it, een liefdeslied geschreven door Neil Young.

Van de opnames werden de producers Brian Stone en Charles Greene niet op de hoogte gesteld omdat de bandleden niet tevreden waren over hun werk. Daarom was het aanvankelijk ook nog niet te vinden op hun debuutalbum, Buffalo Springfield.[1] Ze worden echter wel op het singlelabel vermeld.[2] Later verscheen het wel op herpersingen ervan. Daarop werd het omgewisseld met Baby don't scold me. Het nummer werd tientallen malen gecoverd.[1]

Tekst en achtergrond

[bewerken | brontekst bewerken]

Het is een protestlied dat niet over de anti-oorlogsbetogingen gaat, maar zich richt tegen de wetten die het ingrijpen tijdens manifestaties mogelijk maakte. Het verwijst rechtstreeks naar de sluiting van de nachtclub Pandora's Box in Hollywood en de mensen die zich toen voor het gebouw verzamelden.[1]

De schrijver van het lied, Stephen Stills, was er aan het begin bij, maar daarna niet meer en hoorde de verhalen er later van de andere bandleden over. Toen de club gesloten zou worden, bevonden zich daar rond drieduizend jongeren op straat. Het was een rustige bijeenkomst waarbij er werd rondgehangen zonder dat er sprake was van rellen. Het laatste dat Stills zelf meekreeg was een soort M.E.-peloton dat zich, gewapend met helmen en schilden, opstelde om hardhandig in te grijpen. Hij schreef het lied binnen een kwartier.[1]

Hitnoteringen

[bewerken | brontekst bewerken]

In de tijd dat deze plaat uitkwam, was Buffalo Springfield nog amper buiten de Verenigde Staten bekend. De plaat heeft destijds ook niet in de Belgische en Nederlandse hitlijsten gestaan. De waardering voor deze plaat groeide pas later, wat ook blijkt uit de notering in de jaarlijkse NPO Radio 2 Top 2000 van de Nederlandse publieke radiozender NPO Radio 2. Ook in thuisland de Verenigde Staten staat de plaat hoog genoteerd in de aller tijden lijsten. Toen de single dankzij de populariteit van de televisieserie Tour of Duty in maart 1991 nogmaals werd uitgegeven, belandde deze in enkele Europese hitlijsten, waaronder in Nederland de Nationale Top 100 (positie 73 in het voorjaar van 1991) op de nationale publieke popzender Radio 3.

Billboard Hot 100
Jaar hitlijst notering aantal weken
1966 Billboard Hot 100 (VS) 7 15
1991 Nationale Top 100 (NL) 73 5
1991 Frankrijk 106 1
NPO Radio 2 Top 2000
Nummer met notering(en)
in de NPO Radio 2 Top 2000[noot 1]
'99'00'01'02'03'04'05'06'07'08'09'10'11'12'13'14'15'16'17'18'19'20'21'22'23
For what it's worth 1104-98171698986910941408140111701565153613411461111517011460178016951990---- -
  1. 1, 2, 3, … geeft de plaats aan; vet = hoogste notering. * = nummer was nog niet uitgekomen; - = nummer was niet genoteerd.

Een van de eerste bands die het nummer coverde was in hetzelfde jaar The Staple Singers. Ze hadden er een bescheiden hit mee, net als enkele andere artiesten in de VS en het Verenigd Koninkrijk:

Jaar artiest pieknotering hitlijst
1967 The Staple Singers 66 Billboard Hot 100
1967 King Curtis 87 Billboard Hot 100
1969 Cher 125 Billboard Hot 100 (tip)
1970 Sérgio Mendes & Brasil '66 101 Billboard Hot 100 (tip)
1993 Oui 3 28 Verenigd Koninkrijk
1993 Oui 3 26 (remix) Verenigd Koninkrijk

Een greep uit de andere artiesten die het nummer in de loop van de jaren coverden, is: Art (1967), Lou Rawls (1968), The Brooklyn Bridge (1970), Miriam Makeba (1970), David Cassidy (1974), Crosby, Stills & Nash (1983), Willie Nelson, Sheryl Crow & Bill Evans (2002), Hugh Cornwell (2002), Rush (2004), Keb' Mo' (2004), Ozzy Osbourne (2005), Queensrÿche (2007), Rise Against (2007), Aynsley Dunbar (2008) en Kid Rock (2013) , voor Nederland The Bobby Green Selection.