Gaius Poppaeus Sabinus

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Gaius Poppaeus Sabinus was een Romeins politicus en broer van Quintus Poppaeus Secundus.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Gaius werd in 9 n.Chr. aangesteld als consul. Hij werd vervolgens in 12 stadhouder van Moesia en kreeg later onder Tiberius nog Achaea en Macedonia als provinciën erbij, die hij tot aan zijn dood (35) bleef besturen. Wegens zijn overwinning op de Thraciërs werden hem in 26 de insignia triumphalia toegekend.[1] Hij was de vader van Poppaea Sabina maior, moeder van Poppaea Sabina, een van de echtgenotes van Nero.

Toen in 31 bij de Cycladen een man zich voor Drusus, de zoon van Germanicus, die reeds het jaar tevoren wegens deelname aan een vermeende samenzwering tegen de keizer was gevangengezet, uitgaf, spoedde Poppaeus zich ernaartoe en stelde vast, dat de valse Drusus een zoon van een zekere Marcus Silanus was, mogelijk de consul suffectus van 15 n.Chr.[2]

Volgens Tacitus dankte Poppaeus, die zijn ambt goed uitvoerde, maar geen uitzonderlijke vaardigheden bezat, zijn carrière aan zijn vriendschap met twee keizers.[3]

Stamboom[bewerken | brontekst bewerken]

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Gaius Poppaeus Sabinus
 
Quintus Poppaeus Secundus
 
 
 
 
 
 
 
 
Titus Ollius (1)
 
Poppaea Sabina maior
 
Publius Cornelius Lentulus Scipio (2)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Poppaea Sabina
 
NeroPublius Cornelius Scipio Asiaticus
 

Legenda:
 
 
getrouwd
 
 
zoon/dochter van

Noten[bewerken | brontekst bewerken]

  1. Tac., Ann. IV 46.
  2. Tac., Ann. V 10.
  3. Tac., Ann. VI 39.

Antieke bronnen[bewerken | brontekst bewerken]

  • Cass. Dio, LVI (index), LVIII 25.
  • Suet., Vesp. 2.
  • Tac., Ann. I 80, IV 46, V 10, VI 39, XIII 45.

Referentie[bewerken | brontekst bewerken]

  • art. Poppaei (1), in J.G. Schlimmer - Z.C. De Boer, Woordenboek der Grieksche en Romeinsche Oudheid, Haarlem, 19203, p. 502.