Gebruiker:Bries/Francesco Salviati

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Francesco Salviati , ook wel Il Salviati , Francesco de 'Rossi of Cecchino del Salviati (* 1510 in Florence , † 11. November 1563 in Rome ) was een Italiaanse schilder en illustrator van het maniërisme , die voornamelijk in Rome, Florence, Bologna en Venetië werkte.

In Rome kwam Salviati in aanraking met de door Michelangelo, Rafaël en Giulio Romano gecreëerde maniëristische schilderstijl en verspreide deze stijl verder in Noord-Italië. Naast zijn activiteiten als schilder van fresco's, was hij een gewilde en productieve portretschilder. Veel van zijn tekeningen en figuurstudies, maar ook ontwerpen voor wandtapijten zijn bewaard gebleven.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Salviati werd geboren als de zoon van een Florentijnse fluweelwever. Zijn opleiding tot schilder ontving hij bij Giuliano Bugiardini (1475-1577), Baccio Bandinelli , Raffaele Brescianino en samen met Giorgio Vasari bijAndrea del Sarto. In diens werkplaats voltooide hij tussen 1529 en 1530 zijn leertijd. In 1531 reisde hij, net als veel van de kunstenaars die na de Sacco di Roma de stad hadden verlaten, naar Rome, waar pausen en aristocratische families hun levens hervatten en opdrachten voor schilderwerk verstrekten. Daar ontmoette hij opnieuw Giorgio Vasari, met wie hij een levenslange vriendschap had.

In Rome kreeg hij de gelegenheid om de innovatieve werken van Michelangelo, Rafaël en Giulio Romano te bestuderen. Deze invloed zou de toekomstige schilderstijl van Salviati karakteriseren. Hij ontving zijn eerste opdracht in Rome van de Florentijnse kardinaal Giovanni Salvati. De kardinaal, een oom van Cosimo I de 'Medicis, gaf hem de opdracht fresco's in het Palazzo Salviati te schilderen. Van nu af aan nam hij de naam aan van zijn beschermheer, Salviati. Salviati reisde vervolgens naar de uitrusting van kastelen en paleizen, kerken en kloosters in Noord-Italiaanse steden, zoals Venetië, Bologna, zijn geboorteplaats Florence, eenmaal naar Frankrijk op het kasteel Dampierre van Prins Charles van Lorraine (1555/57), maar keer op keer teruggestuurd voor meer of minder lange verblijven naar Rome.

Naast de fresco's in paleizen en kerken schilderde hij altaar- en Madonna-afbeeldingen. Af en toe werden fresco's uitgevoerd in samenwerking met andere schilders, zoals Jacopino del Conte en Daniele da Volterra en vooral met Vasari, wiens werkplaats hij soms toebehoorde.

De fresco's van Salviati zijn te vinden in Rome in het Vaticaan, in het Palazzo Farnese, in de kerk van Santa Maria dell'Anima, in de Chigi-kapel in de Santa Maria del Popolo, in de kapel van San Giovanni Decollato, in het Palazzo Farnese, in het Palazzo Ricci-Sacchetti, in de Sala Paolina van de Engelenburcht, in het Palazzo Della Rovere, in Florence in de kamers van de Eleonora van Toledo en in de hal van de Udienza in het Palazzo Vecchio en in Venetië in het Palazzo Grimani en in de Biblioteca Nazionale Marciana .

Literatur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Giorgio Vasari: Das Leben des Francesco Salviati und des Cristofano Gherardi. Komm. u. eingel. von Sabine Feser. Berlin 2009. (Aus: Vasari, Le vite).
  • Francesco Salviati ou la Bella Maniera. Hrsg. von Cathérine Monbeig Goguel. Ausstellungskat. Louvre, Paris 1998.
  • Iris Hofmeister Cheney: Francesco Salviati (1510–1563). 4 Bde. Ph.D. thesis New York, New York University, Faculty of the Graduate School of Arts and Science, Department of Fine Arts 1963.


[[Categorie:Wikipedia:Pagina's met vertalingen die niet zijn nagekeken]]