Gebruiker:Geoffrey F/Kladblok/Frankische oorlog

Frankische oorlog van 431-432
Onderdeel van Val van het West-Romeinse Rijk
Noord-Gallië
Datum	431-432
Locatie	Belgica Secunda en Germania Secunda
Resultaat	Romeinse overwinning
Strijdende partijen
Saliërs West-Romeinse rijk
Leiders en commandanten
Chlodio Aëtius
Troepensterkte
10.000-15.000 40.000
Verliezen
onbekend onbekend

De Frankische oorlog (431-432) was een oorlog tussen het Frankische volk de Saliërs en het West-Romeinse Rijk onder keizer Valentinianus III. Het is de tweede oorlog die Chlodio, koning van de Salische Franken, tegen de Romeinen voerde. Zijn tegenstander was opnieuw de Romeinse generaal Aetius. Ook deze oorlog eindigde in een Romeinse overwinning.

Achtergrond

In 430 toen de Vandaalse verovering van Romeins Afrika in alle hevigheid uitbarste hield Aetius een veldtocht in het zuiden van Gallië, waar hij plunderende Goten onder Anaolsus versloeg nabij Arles. Vervolgens keerde hij zijn legermacht, trok over de Alpen naar het noorden richting Raetia en Noricum om eveens plunderende Iuthungi en Bacaudae te stoppen. Bij Augsburg is archeologische bewijs van deze laatgste campagne teruggevonden.

Volgens Wijnendaele werden deze acties zonder goedgekeurd van het keizerlijk bewind in Ravenna uitgevoerd, en waren deze acties het resultaat waren van Aetius' onwil om zijn troepenmacht of van zijn Hunnen deel te laten nemen aan de overzeese campagne tegen de Vandalen. Wijnendaele vermoedt dat de rivaliteit tussen Aetius en Bonifatius aan deze onwil ten grondslag ligt. In plaats van het versterken van het Romeinse leger in Afrika, en daarmee Bonifatius kiest Aetius voor het onderdrukjeb van de Iuthungi en Bacaudae in het noorden vanwaar hij de keizerlijke zetel Ravenna nauwlettend in de gaten kon houden.

In de periode 430-431 als Aetius zijn veldtocht tegen de Bagaudae en Iuthungi voert, doet de Frankische krijgsheer Clodio opnieuw een verwoede poging om meer grip te krijgen op het noorden van Gallië. dat de steden in de tweede Romeinse provincie België hulpeloos zijn

Aetius lijkt de Franken beslissend te hebben verslagen, hetzij tijdens de winter van 431/2 of in de lente van 432Hydat. a.432, 88), omdat het anders moeilijk zou zijn om te zien hoe hij de andere dingen die hij deed in 432 tot stand had kunnen brengen. 432. Na zijn nederlaag schijnt Clodio zijn aanvalsdoel te hebben verplaatst naar de gebieden ten oosten van de Rijn, waar hij er rond 439 in slaagde de Thüringers te onderwerpen (Thüringer onderdanen van de Salische Franken: FRMG 594, 596, 598, 612).

Nadat de Franken gedwongen waren vrede te sluiten, stuurde Aetius de komst van Censorius als gezant naar de Sueven in het gezelschap van bisschop Hydatius. De lacune in het relevante deel van de tekst van Hydatius verhindert zekerheid, maar het lijkt waarschijnlijk dat Censorius werd vergezeld door enkele krachten die hij moest gebruiken om de Sueven te dwingen vrede te sluiten. We weten niet wat hij hiermee heeft bereikt, maar sinds er in 433 een vrede werd getekend, kan Censorius niet geheel zonder succes zijn geweest. Zie hieronder.

==

Aetius, de Romeinse generaal die verantwoordelijk was voor de verdediging van Gallië, nam veel soldaten uit deze gebieden om beurten te vechten tegen de Bourgondiërs, de Alains, de Rijnfranken, de anti-fiscale opstanden en de Visigoten17. Clodion besluit daarom een expeditie op te zetten en zijn hele leger te mobiliseren. Clodion probeert zijn gezag als krijgskoning een territoriale basis te geven20, die hij wil uitbreiden over het rijke gebied tussen de Rijn, de Somme, de Maas en de Noordzee21. De bezetting duurt een paar jaar zonder dat Aetius probeert er een einde aan te maken. De Romeinse generaal heeft inderdaad veel te doen elders.

Rond 445-448 wordt Clodion, die de bruiloft van een belangrijk lid van zijn leger viert in het dorp Helena bij Arras23,24, aangevallen door generaal Aetius en zijn luitenant Majorian25. De generaal wil de Salische Franken die zonder zijn toestemming gebieden hebben geannexeerd, opnieuw in de weg staan26,12. Clodion, die niet voorbereid is op de confrontatie, wordt gedwongen te vluchten27. Aetius is zich er echter van bewust dat hij niet over de militaire middelen beschikt om het gebied opnieuw te bezetten. Daarom onderhandelt hij liever opnieuw met Clodion de Fedus, het bondgenootschapsverdrag van 342 dat de Salische Franken tot federaties maakt die vechten voor Rome28. Hij geeft hen toestemming om zich te vestigen in het keizerrijk, in dit geval in de gebieden die ze al hebben veroverd in Arras, Cambrai en Doornai29. Clodion ontvangt de laatste stad als hoofdstad 30,31. Dit is de oorsprong van het toekomstige Frankische koninkrijk Clovis I32.

De benoeming van Aëtius tot een bevelhebber in Gallië werd gezien als een manoeuvre van het nieuwe regime om een ​​potentiële onruststoker weg te houden van de centrale regering. Zeker, de aanhoudende aanwezigheid van een voormalige aanhanger van Ioannes Italië zou een reden tot schaamte kunnen zijn geweest. Hoewel dit misschien waar is, waren er ook dringende militaire problemen in Gallië. De Visigoten lijken de afleiding van Ioannes' usurpatie te hebben gebruikt als een kans om naar Arles te trekken. 30 Volgens de westerse kroniekschrijvers vielen ze de stad met grote kracht aan, totdat Aëtiu hen verdreef en daarbij een onbekend aantal slachtoffers maakte. 31

Maar voor zijn dood lijkt Chlodio erin te zijn geslaagd zijn macht uit te breiden tot aan de Somme, het Carboonwoud (de Ardennen) over te steken en Kamerijk te veroveren.

28 Stickler (zoals in nr. 8) 39; McEvoy (zoals in nr. 8) 245.

29 Stickler (zoals in nr. 8) 40.

30 Wood, I.N. (1998), "De barbaarse invasies en eerste nederzettingen

", in Cameron & Garnsey (zoals in n.

26), 536.

31 Prosper s.a. 425; Kroniek. Gal. 452, 102.