Gebruiker:Gyte75/Kladblok 03

• Gyte75
• Gyte75/Balkan Pact
• Gyte75/Einstein koelkast
• Gyte75/Kladblok
• Gyte75/Kladblok 02
• Gyte75/Kladblok 03
• Gyte75/Kladblok 04
• Gyte75/Namık Kemal

---

Afife Jale (1902 - 24 juli 1941) was een Turkse toneelactrice, vooral bekend als de eerste islamitische theateractrice in Turkije.

Loopbaan

Afife studeerde aan de Girls Industry School in Istanbul; ze wilde echter actrice worden. In het Ottomaanse rijk mochten Turkse moslimvrouwen niet op het podium spelen door een decreet van het ministerie van Binnenlandse Zaken. Alleen niet-islamitische vrouwen van Griekse, Armeense of Joodse minderheden kwamen in aanmerking om gecast te worden.

Afife's vader was tegen een theatercarrière van haar omdat hij dat ondeugdelijk vond. Om deze reden is ze weggelopen uit het huis van haar ouders. Ze ging als stagiair naar het theater van het nieuw opgerichte stadsconservatorium (Ottomaans Turks: Darülbedayi).[1] Het conservatorium had een cursus geopend om moslimvrouwelijke actrices op te leiden met de grondgedachte om alleen voor vrouwelijk publiek te spelen.

Afife debuteerde op het podium in 1920 en trad op als "Emel" in het toneelstuk "Yamalar", geschreven door Hüseyin Suat. De functie was vrijgekomen doordat de Armeense Eliza Binemeciyan naar het buitenland was vertrokken. Ze nam de artiestennaam Jale aan voor dit stuk en heette vanaf dat moment Afife Jale. Afife Jale trad op in "Apollon Theatre" in Kadıköy en werd de eerste Turkse moslimactrice ooit in het land. Ze moest tijdens politie-invallen in het midden van het stuk minstens twee keer worden verborgen door haar niet-islamitische medespelers. De directie van het conservatorium werd gewaarschuwd voor de beperking die leidde tot haar ontslag uit het theater in 1921. Daarna speelde ze in enkele andere theatergezelschappen onder verschillende artiestennamen.

Ze kwam in financiële problemen en kreeg acute hoofdpijn. Ze raakte verslaafd aan morfine nadat haar arts een op morfine gebaseerde therapie op haar had toegepast.

In 1923 hief Mustafa Kemal, de stichter van de nieuw uitgeroepen Republiek, het verbod op toneelacteren door moslimvrouwen uit het Ottomaanse tijdperk op. Dit leidde tot het einde van Afife's angsten. Ze sloot zich weer aan bij het theater en toerde door Anatolië. Haar drugsverslaving veroorzaakte echter een verslechtering van haar gezondheid, wat uiteindelijk leidde tot haar pensionering uit het theater.

Familieleven

Ze werd geboren in 1902 in Istanbul als dochter van Hidayet en zijn vrouw Methiye. Ze had een zus Behiye en een broer Salah.

Afife Jale raakte verarmd na het verlaten van haar acteercarrière. In 1928 ontmoette ze Selahattin Pınar (1902–1960), een tambur-virtuoos, tijdens een Turks klassiek muziekconcert dat ze bijwoonde. Het stel trouwde in 1929 en verhuisde naar een appartement in de wijk Fatih in Istanbul. Het huwelijksleven verliep niet goed en het paar scheidde in 1935 toen Afife's morfineverslaving hun huwelijk negatief beïnvloedde. Selahattin Pınar componeerde een aantal muziekstukken, die later klassiek werden, verwijzend naar zijn relatie met haar vrouw tijdens hun huwelijk.

Bezorgd over haar afhankelijkheid van middelen, brachten Jale's vrienden van het conservatorium haar voor therapie naar het Bakırköy Psychiatrisch Ziekenhuis. Ze bracht haar laatste jaren door in het ziekenhuis, waar ze op 24 juli 1941 stierf. Haar begraafplaats werd vergeten.

Nalatenschap

In 1987 schreef journalist Nezihe Araz (1922-2009) een toneelstuk met de titel "Afife Jale", dat op het podium werd gespeeld en in een film werd omgezet.

Het tragische leven van Afife Jale werd twee keer in de bioscoop vertoond, eerst in de film Afife Jale uit 1987, geregisseerd door Şahin Kaygun, en later in de film Kilit uit 2008 van Ceyda Aslı Kılıçkıran, met Müjde Ar in beide films.

De "Modern Dance Company" van de Turkse Staatsopera en Ballet, die in december 1998 in première ging, voerde een eigentijdse balletsuite Afife uit, gecomponeerd door Turgay Erdener [6] en gechoreografeerd door Beyhan Murphy. Het werk in twee bedrijven dramatiseert het leven van Afife in vier scènes met de kleuren goud (jeugd), rood (strijd), paars (verslaving) en zilver (dood). Het ballet werd in 2012 opnieuw uitgevoerd in het Süreyya Opera House in Kadıköy.

Het in 2000 uitgebrachte muziekalbum Afife bevat klassieke muziek van sopraan Selva Erdener, begeleid door het Tsjaikovski Symfonie Orkest van Moscow Radio.

Een documentaire "Yüzyılın aşkları: Afife ve Selahattin" van Can Dündar, die haar huwelijk met Selahattin Pınar uitbeeldt, werd in 2004 uitgezonden op de zender CNN Türk.

In de wijk Ortaköy van de wijk Beşiktaş in Istanbul zijn een cultureel centrum, de "Afife Jale Kültür Merkezi", en een theaterpodium, de "Afife Jale Sahnesi", naar haar vernoemd.

Sinds 1997 wordt de Afife Jale Theatre Award, ingesteld door de verzekeringsmaatschappij Yapı Kredi Sigorta, jaarlijks ter ere van haar uitgereikt aan vooraanstaande theateracteurs.

Afife Jale (1902 – July 24, 1941) was a Turkish stage actress, best known as the first Muslim theatre actress in Turkey.

Career

Afife was studying at the Girls Industry School in Istanbul; however, she wanted to be an actress. In the Ottoman Empire, Muslim Turkish women were not allowed to play on stage by a decree of the Ministry of the Interior. Only non-Muslim women of Greek, Armenian, or Jewish minorities were eligible for being cast.

Afife's father was against a theatre career of her because he considered it unsound. For this reason, she ran away from her parents’ house. She entered as a trainee the theatre of the newly established city conservatory ({{lang-ota|Darülbedayi}}). The Conservatory had opened up a course to train Muslim women actresses with the rationale to play for women audience only.

Afife debuted on stage in 1920, acting as "Emel" in the theatre play "Yamalar" written by Hüseyin Suat. The role had become vacant as the Armenian Eliza Binemeciyan had gone abroad. She took the stage name Jale for this play, and was called from then on as Afife Jale. Performing at "Apollon Theatre" in Kadıköy, Afife Jale became the first ever Muslim Turkish stage actress in the country. She had to be hidden at least twice by her non-Muslim co-actors during police raids in the middle of the play. The management of the conservatory was warned of the restriction that led to her discharge from the theatre in 1921. She then played in some other theatre companies under various stage names.

She found herself in financial trouble, and began suffering acute headache. She became addicted to morphine after her doctor applied a morphine based therapy to her.

In 1923, Mustafa Kemal, the founder of the newly proclaimed Republic, lifted the Ottoman-era ban on stage acting by Muslim women. This led to the end of Afife's fears. She joined the theatre again, and toured in Anatolia. However, her drug addiction caused the worsening of her health that ultimately led to her retirement from the theatre.

Family life

She was born in 1902 in Istanbul to Hidayet and his wife Methiye. She had a sister Behiye and a brother Salâh.

Afife Jale became impoverished after leaving her acting career. In 1928, she met Selahattin Pınar (1902–1960), a tambur virtuoso, at a Turkish classical music concert she attended. The couple married in 1929, and moved to an apartment in Fatih district of Istanbul. The marriage life did not go well, and the couple divorced in 1935 when Afife's morphine addiction affected their marriage negatively. Selahattin Pınar composed a number of musical pieces, which later became classical, referring to his relationship with her wife during their marriage.

Concerned about her substance dependence, Jale's friends from the conservatory took her to the Bakırköy Psychiatric Hospital for therapy. She spent her last years in the hospital, where she died on July 24, 1941. Her burial place was forgotten.

Legacy

In 1987, journalist Nezihe Araz (1922–2009) wrote a theatre play titled "Afife Jale", which was played on stage and turned into a film.

Afife Jale's tragic life was depicted twice in the cinema, first in the 1987 movie Afife Jale directed by Şahin Kaygun, and later in Ceyda Aslı Kılıçkıran's 2008 movie Kilit, with Müjde Ar starring in both.

Premiering in December 1998, the "Modern Dance Company" of the Turkish State Opera and Ballet performed a contemporary ballet suite Afife composed by Turgay Erdener and choreographed by Beyhan Murphy. The two-act work dramatizes Afife's life in four scenes with the colors of gold (youth), red (struggle), purple (addiction), and silver (death). The ballet was performed again in 2012 at the Süreyya Opera House in Kadıköy.

The 2000 released music album Afife contains classical music song by soprano Selva Erdener accompanied by Tchaikovsky Symphony Orchestra of Moscow Radio.

A documentary movie "Yüzyılın aşkları: Afife ve Selahattin" by Can Dündar, depicting her marriage with Selahattin Pınar, was broadcast in 2004 on the channel CNN Türk.

At the Ortaköy neighborhood of the Beşiktaş district of Istanbul, a cultural center, the "Afife Jale Kültür Merkezi", and a theatre stage, the "Afife Jale Sahnesi", are named after her.

Since 1997, the Afife Jale Theatre Award, established by the insurance company Yapı Kredi Sigorta, is given to distinguished theatre actors annually in her honor.