Gebruiker:Morinimnas/Kladblok

Mee bezig Aan deze pagina of deze sectie wordt de komende uren of dagen nog druk gewerkt. Klik op geschiedenis voor de laatste ontwikkelingen.

Chief Nike Davies-Okundaye (Geboren op 23 mei 1951 in Ogidi, Nigeria) is een Nigeriaanse textielontwerpster en filantroop. Ze is vooral bekend als kunstenares vanwege haar traditionele Textiel- en borduurwerken.

Persoonlijke leven

Tijdens haar jeugd leerde zij het traditionele weven en verven van textiel van haar ouders en overgrootmoeder. Haar familie bestond uit muzikanten en ambachtslieden, die gespecialiseerd waren in het weven van traditionele stoffen, het maken van adire eleko (een traditionele Yaruba textiel-verftechniek) en leerbewerking. Ze groeide op in Osogbo, Nigeria. Osogbo wordt gezien als een belangrijk centrum voor kunst en cultuur in Nigeria en heeft haar ontwerpen sterk beïnvloed.

Nike heeft in totaal zes kinderen uit drie verschillende huwelijken. Haar eerste drie kinderen (twee zonen en een dochter) Olabayo Olaniyi, Foluso Olaniyo en Oluwaseyi Awoyomi kreeg ze met haar eerste man Twins Seven Seven, dit huwelijk eindigde in een scheiding. Daarna trouwde ze met David John Davies en kreeg ze dochters Caroline en Allyson. Haar huidige huwelijk is met de Nigeriaanse voormalige politiecommissaris Reuben Okundaye, vader van haar laatste kind Amen Okundaye.

Carrière

Davies-Okundaye's adire- en batiktextiel maken gebruik van visuele thema's uit de Yoruba-geschiedenis en mythologie, evenals visuele thema's geïnspireerd op haar eigen levenservaringen en dromen. De plaatselijke folklore waar Davies-Okundaye mee in aanraking kwam via avondverhalen verteld door de dorpsoudste, gaat in op sociale kwesties rondom vrouwelijk lijden, waarbij Davies-Okundaye folklorefiguren gebruikt om haar opvattingen over vrouwelijk lijden uit te drukken via haar batiks.

Omdat ze merkte dat de traditionele weef- en verfmethoden, die haar oorspronkelijke inspiratie vormden, aan het vervagen waren in Nigeria. Zette Davies-Okundaye zich in voor een heropleving van dit aspect in de Nigeriaanse cultuur. Ze richtte een kunstcentra op die gratis cursussen aanbied aan jonge Nigerianen om traditionele kunst en ambachten te leren. Volgens haar is de traditionele kunst van Adire Eleko alleen van generatie op generatie over te brengen doormiddel van traditionele Nigeriaanse leermethodes. Volgens een interview met CNBC Africa heeft ze meer dan 3.000 jonge Nigerianen gratis opgeleid en blijft ze helpen door veel armen te financieren bij het opzetten van hun bedrijven en kunstworkshops in verschillende delen van Nigeria.

Het verven van adire textiel.

Voorbeeld van adire.

Davies-Okundaye streeft ernaar het leven van achtergestelde vrouwen in Nigeria te verbeteren door middel van kunst. Ze onderwijst de unieke technieken van indigo stofverven (Adire) aan plattelandsvrouwen in haar werkplaats in het zuidwesten van Nigeria. Ze hoopt de eeuwenoude traditie en het leven van deze vrouwen nieuw leven in te blazen. Adire - dat wat gebonden en geverfd is - komt oorspronkelijk uit de zuidwestelijke regio van Nigeria. Het vrije hand verven staat soms bekend als "Adire Eleko". "Adire" verwijst naar indigo-verf, en "Eleko" verwijst naar de techniek van gekookte cassave, kalk en aluin die wordt gebruikt om patronen te creëren. Er is een sterke neiging om verf recepten en methoden geheim te houden voor nieuwsgierige buitenstaanders. Davies-Okundaye kiest ervoor om voortdurend adire-patronen in haar kunstwerk te refereren, omdat adire een kunst van vrouwen is en haar is geleerd door haar moeder. Adire-patroonmotieven werden traditioneel doorgegeven van moeder op dochter, en de ontwerpen zelf zijn vrijwel onveranderd gebleven in de loop der tijd. Davies-Okundaye werd gepresenteerd op CNN International's African Voices, dat Afrika's meest boeiende persoonlijkheden laat zien en hun leven en passies verkent. Haar schilderij is permanent tentoongesteld in het Smithsonian Museum sinds 2012, en haar werk maakt ook deel uit van de collectie van de Gallery of African Art en de British Library in Londen en bij Johfrim Art and Design Studio. Ze draagt de adellijke titels van de Yeye Oba van Ogidi-Ijumu en de Yeye Tasase van Oshogbo. Davies-Okundaye werd opgenomen in de tentoonstelling I Am... Contemporary Women Artists of Africa in 2019 in het National Museum of African Art van het Smithsonian in Washington, D.C. In april van datzelfde jaar werd haar een eredoctoraat toegekend door de Rhodes University tijdens haar jaarlijkse afstudeerceremonies. In 2007 werd ze uitgenodigd door Harvard University in de VS om workshops en lezingen te geven over batik en de techniek van adire-textielverwerking en Afrikaanse verftechnieken. Ze werd ook uitgenodigd door de University of South Florida, Tampa, om workshops en lezingen te geven bij de afdeling Vrouwenstudies en Kunstgeschiedenis, over batik en traditioneel Afrikaans textiel (Adire).

Twintig jaar heeft Davies-Okundaye workshops gegeven over traditionele Nigeriaanse textiel aan publiek in de Verenigde Staten en Europa. Ze had haar eerste solotentoonstelling in het Goethe Institute, Lagos, in 1968. Ze is de oprichter en directeur van vier kunstcentra die gratis training bieden aan meer dan 150 jonge kunstenaars op het gebied van beeldende kunst, muziek en podiumkunsten, met meer dan 7.000 kunstwerken.

Prijzen

In 1981 won ze de Eerste Prijs Award op het South West Arts Festival in Washington DC, VS. In 2004 werd ze benoemd tot lid van het UNESCO-comité van het Nigeriaanse Intangible Cultural Heritage Project en Artiest in residentie aan de University of California, Berkeley, VS. In 2006 ontving ze een van de hoogste Italiaanse nationale onderscheidingen van verdienste van de regering van de Republiek Italië als blijk van waardering voor haar inspanningen om kunst te gebruiken om de problemen van Nigeriaanse prostituees (sekswerkers) in Italië aan te pakken. Ze werd ook benoemd tot bestuurslid van het Federal Capital Territory of Nigeria Tourism Board in Abuja, Nigeria.

"CEPAN Foundation" van Nigeria heeft Nike een ereplak toegekend voor haar rol als Afrikaanse Kunsticoon van het jaar in 2009, en de National Drug Law Enforcement Agency (NDLEA) van Nigeria heeft Nike in 2010 een gouden ereplak toegekend als erkenning voor haar nobele rol in de strijd voor een drugsvrije Nigeriaanse samenleving. Ze heeft haar internationale succes gebruikt om een culturele opleving in Nigeria te lanceren. Ze is de oprichter en directeur van vier kunstcentra die gratis training bieden aan meer dan 150 jonge kunstenaars op het gebied van beeldende kunst, muziek en uitvoerende kunsten - waarvan er één de grootste kunstgalerij in West-Afrika is, met meer dan 7.000 kunstwerken.

Literatuur

Een boek over Nike werd geschreven door Kim Marie Vaz, getiteld "The Woman with the Artistic Brush: A Life History of Yoruba Batik Artist Nike Okundaye".

Verder lezen

• "The material of life according to textile queen Nike Davies-Okundaye", Africa Forbes, 4 January 2019.

External links

• Official website of Nike Art Centre