Gebruiker:Timdevries1003/Kladblok/HKLemma
| Harry Kunneman | ||
|---|---|---|
| Algemene informatie | ||
| Volledige naam | Henricus Petrus Johannes Maria Kunneman | |
| Geboren | 24 juni 1948 Ouder-Amstel | |
| Nationaliteit |  Nederland
| |
| Religie | Geen[1] | |
| Beroep | Socioloog | |
| Website | http://www.harrykunneman.nl | |
Henricus Petrus Johannes Maria (Harry) Kunneman (Ouder-Amstel, 24 juni 1948) is een Nederlands filosoof, socioloog en humanisticus.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
Kunneman werd in 1948 geboren in een rooms-katholiek gezin. Hij studeerde sociologie aan de Universiteit van Amsterdam en studeerde in 1974 cum laude af op theoretische sociologie. Van 1974 tot 1989 was Kunneman als universitair docent sociale filosofie verbonden aan de faculteit Wijsbegeerte van de UvA. In 1989 ging Kunneman naar de net opgerichte Universiteit voor Humanistiek en kreeg later een hogleraarschap sociale en politieke theorie. Van 2000 tot 2004 was Kunneman rector aan dezelfde universiteit.
Wetenschapskritiek[bewerken | brontekst bewerken]
In zijn dissertatie uit 1986, De Waarheidstrechter, beoogt Kunneman de [[wetenschapskritiek\ uit de jaren zestig en zeventig nieuw leven in te blazen. Kunneman pleitte vooral voor de bredere rationaliteitstheorie zoals deze door Jurgen Habermas in de Theorie des kommunikativen Handelns ontwikkeld was.
Postmodernisme[bewerken | brontekst bewerken]
Kunneman publiceerde in 1996 het boek Van theemutscultuur naar walkman-ego, dat gaat over de Nederlandse samenleving aan het eind van de twintigste eeuw, met als richtsnoer het begrip postmoderne individualiteit, waarbij hij vooral op zoek is naar aanknopingspunten voor een beredeneerd optimisme over onze toekomst. De theemutscultuur vormt hierin het beeld van de moraal van gesloten gemeenschappen, terwijl het Walkman-ego naar voren word geschoven als symbool voor het postmoderne individualisme.
In zijn boek Postmoderne moraliteit uit 1998 bestrijdt Kunneman het idee dat er sprake is van een crisis in de moraal, en van een verval van de waarden en normen op grote schaal en een ernstig bedreigde sociale cohesie. De moraliteit in de postmoderne cultuur moet daarentegen concreet en actief tot stand worden gebracht.
Voorbij het Dikke-Ik[bewerken | brontekst bewerken]
In 2005 kwam Kunnemans belangrijkste boek uit, namelijk Voorbij het dikke-ik. In vergelijking met zijn boeken over de postmoderne individualiteit is Voorbij het dikke-ik somberder. In Voorbij het dikke-ik’' signaleert hij de grote toename van het 'dikke-ik' gedrag in Nederland, maar viseert hij ook nieuwe mogelijkheden in de postmoderne situatie voor een bestaan voorbij aan het dikke-ik.
Humanisme[bewerken | brontekst bewerken]
In 1989 werd Kunneman hoogleraar bij de net opgerichte Universiteit voor Humanistiek, wat later werd omgezet in sociale en politieke theorie aan dezelfde universiteit. Ook vervulde hij een aantal bestuursfuncties en had hij zitting in een aantal wetenschappelijk commissies, zoals voorzitterschap van de Humanistische Alliantie van 2002 tot 2006 en het lid maatschap van het adviescollege Geesteswetenschappen NWO.
Kunneman stelt zich ten doel een vernieuwd, eigentijds en kritisch humanisme te ontwikkelen. Dit doet hij door zich niet te richten op een algemeen houvast, maar op het praktisch inhoud geven aan waarden.
De normatieve professional[bewerken | brontekst bewerken]
In de jaren negentig heeft de Universiteit voor Humanistiek de zogenaamde normatieve professional ontwikkeld. Vanaf het begin speelde Kunneman een belangrijke rol in het onderzoek en de theorievorming op dit terrein.
Trivia[bewerken | brontekst bewerken]
- Kunneman is mede-oprichter en redacteur van onder meer van de tijdschriften Amsterdams Sociologisch Tijdschrift, Praktische Humanistiek, Waardenwerk en Kennis en Methode.
| Bronnen, noten en/of referenties |