Gebruiker:Waundur/~q

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is het persoonlijke kladblok van Waundur.
Een kladblok is een subpagina van iemands gebruikerspagina. Het dient als testruimte voor de gebruiker en om nieuwe artikelen of langere toevoegingen aan bestaande pagina's voor te bereiden.

Let op: je kladblok opslaan gaat met de knop 'publiceren'. De pagina wordt daarmee nog niet in de openbare encyclopedie geplaatst en blijft een kladpagina. De kladblokpagina is wel zichtbaar (voor iedereen die wat meer van Wikipedia) en mag dus geen onoorbare dingen te bevatten.

Het is, ook in een kladblok, uitdrukkelijk niet toegestaan om zonder toestemming auteursrechtelijk beschermd materiaal van derden te publiceren.
Enkele handige links: Spiekbriefje | Snelcursus

Andere testplaatsen: De algemene zandbak | De probeerpagina van de snelcursus | De sjabloonzandbak


Aankomst van de ministers voor de ondertekening in West-Berlijn

Het Viermogendhedenakkoord over Berlijn is een verdrag dat de vier bezettingsmachten in Duitsland, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en de Sovjet-Unie in 1971 sloten over de status van Berlijn. Het verdrag werd op 3 september 1971 ondertekend in het gebouw van de Geallieerde Controleraad in de Berlijnse wijk Schöneberg en trad op 3 juni 1972 in werking.

Voorgeschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Net als Duitsland was ook Berlijn in vier bezettingszones opgedeeld. Bij het uitroepen van de Duitse Democratische Republiek in 1949 werd Oost-Berlijn met steun van de Sovjet-Unie een deel van de DDR. Deze status werd door de Westelijke mogendheden niet erkend, maar wel getolereerd. West-Duitsland beschouwde West-Berlijn als deel van de Bondsrepubliek; deze situatie werd door geen van de vier bezettingsmachten formeel erkend. De afgevaardigden van West-Berlijn hadden in het Duitse parlement geen stemrecht, de West-Berlijners hadden een eigen paspoort en hadden geen dienstplicht in de Bundeswehr.

Inhoud[bewerken | brontekst bewerken]

De situatie rond Berlijn lag dermate gecompliceerd dat de westelijke geallieerden en de Sovjet-Unie zelfs geen overeenstemming konden bereiken over het precieze bereik van het akkoord. Het akkoord bestond uit twee delen: een algemeen deel, waaronder de westelijke machten geheel Berlijn verstonden en de Sovjet-Unie slechts West-Berlijn en een specifiek deel voor West-Berlijn. In de preambule van het akkoord werd vermeld dat het algemene deel geen invloed had op de rechtspositie van de betrokken partijen.

In het specifieke deel over West-Berlijn werd overeengekomen dat:

  • Veranderingen in de status van Berlijn slechts mogelijk was met de instemming van alle vier de bezettingsmachten
  • De Sovjet-Unie verplichtingen had met betrekking tot de vrije toegang van West-Berlijn via transitoroutes
  • Dat er bijzondere verbindingen waren tussen West-Duitsland en West-Berlijn, maar dat West-Berlijn geen volwaardig deel van West-Duitsland was.

Ook werd een verbetering van de reis- en communicatiemogelijkheden overeengekomen tussen West- en Oost-Berlijn en tussen West-Berlijn en de DDR. Daarnaast werd overeenstemming bereikt over kleine grenscorrecties, waarbij onder meer de West-Berlijnse exclave Steinstücken een corridor kreeg naar West-Berlijn.

Het Viermogendhedenakkoord was een van de stappen in de normalisering van de betrekkingen tussen West- en Oost-Duitsland die in 1972 leidde tot het Grundlagenvertrag tussen beide staten.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

  • (de) Mahnke, Hans Heinrich, ed. (1987), Dokumente zur Berlin-Frage 1967-1986. (Schriften des Forschungsinstituts der Deutschen Gesellschaft für Auswärtige Politik e.V.: Reihe Internationale Politik und Wirtschaft). Oldenbourg Wissenschaftsverlag, München, Kapitel 14: Das Viermächte-Abkommen vom 3. September 1971 und die mit ihm in Zusammenhang stehenden Abkommen und Vereinbarungen. ISBN 978-3-486-54311-7. (DDR-vertaling in de voetnoten: Vierseitiges Abkommen)