Gereformeerde Kerk (Zuid-Afrika)
| Gereformeerde Kerk | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
De Gereformeerde kerk van Heidelberg, Gauteng
| ||||
| Indeling | ||||
| Hoofdstroming | Protestantisme | |||
| Richting | Gereformeerd calvinisme | |||
| Voortgekomen uit | Nederduits Gereformeerde Kerk | |||
| Aard | ||||
| Locatie | Zuid-Afrika | |||
| Aantal leden | 96.937 (2015; 73.690 belijdende leden en 23.247 doopleden) | |||
| Overzicht | ||||
| Officiële website | http://www.gksa.org.za/ | |||
| ||||
De Gereformeerde Kerk of Dopperkerk van Zuid-Afrika (Afrikaans: Gereformeerde Kerke in Suid-Afrika) is een gereformeerd-calvinistische kerk die op 11 februari 1859 te Rustenburg werd opgericht door de Friese immigrant Dirk Postma. Leden van de kerk worden Doppers genoemd. Het is een van de zogenaamde Drie Zusterkerken van Zuid-Afrika, samen met de Nederduits Gereformeerde Kerk (NG Kerk) en de Nederduits Hervormde Kerk (NH Kerk).
Geschiedenis
Tijdens de Grote Trek besloten de Voortrekkers zich af te splitsen van de Kaapse NG Kerk en stichtten zij de NH Kerk. De meest conservatieve calvinisten onder de Voortrekkers hadden bezwaren tegen de verplichting van het zingen van lofzangen in de NH Kerk, dat volgens de dissidenten in strijd was met de Synode van Dordrecht. Dominee Dirk Postma was van overtuiging dat dit aan de vrijheid van de predikanten moest worden overgelaten. Onder een boom in Rustenburg werd de kerk op 11 februari 1859 opgericht door vijftien broeders, waaronder de latere staatspresident Paul Kruger. Dezelfde dag lieten meer dan 300 mensen zich inschrijven bij de "Vrije Gereformeerde Gemeente, overeenkomstig de leer, tucht en dienst der Vaderen, zooals die zich te Dordrecht in de jaren 1618 en 1619 hebben geopenbaard, in hunne Nationale Synode, de Kerkorde gewijzigd naar dat onze tegenwoordige omstandigheden het vorderen."[1][2]
Het genootschap wordt gekenmerkt door een onwankelbaar geloof in predestinatie en een almachtige en ingrijpende God. De Bijbel, in het bijzonder het Oude Testament, is het enige vaste richtsnoer voor gelovigen.[3]
Bronnen
Verwijzingen |