Gian Galeazzo Visconti
Gian Galeazzo Visconti (Pavia, 16 oktober 1347 — Melegnano, 3 september 1402) was de zoon van Galeazzo II Visconti, en de eerste hertog van Milaan.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Giovanni Galeazzo was eerder een uitzondering onder de Visconti's. Hij was vanaf zijn eerste jeugd geïnteresseerd in studie van de wetenschappen. Hij was ongevoelig voor jacht en spel, de vrouwen lieten hem koud, de narren aan het hof en hun fratsen interesseerden hem niet.
Hij zorgde voor een behoorlijke administratie, en voor de nodige zorg bij het opmaken van documenten. Elk order, elke discussie moest schriftelijk worden vastgelegd en gearchiveerd. Hij werd door vele van zijn onderdanen gevreesd en zou zoals vele andere heersers van Milaan in de loop der tijd tirannieke karaktertrekken beginnen te vertonen. Hij was niet de directe troonopvolger als heerser, maar ontnam in 1385 zijn oom Bernabò Visconti de macht, om de alleenheerschappij te verkrijgen. Tijdens zijn regeerperiode introduceerde hij de zogenaamde Lentenbehandeling, waarbij verdachten van misdaden veertig dagen lang om de andere dag gemarteld werden. Volgens sommige bronnen liet hij mensen ook door honden opeten.
Galeazzo wist ondanks deze methoden de macht te behouden en breidde zijn grondgebied flink uit. Al in 1386 had hij Verona, Vicenza en Pavia aan zijn rijk toegevoegd, waarmee hij vrijwel de hele Povallei bezat. Met het goud dat hij aan deze veroveringen overhield kocht hij de titel "hertog" van de keizer van het Heilige Roomse Rijk voor 100.000 florijnen. Galeazzo wilde echter heel Noord-Italië onder één machthebber verenigen, maar de stadstaten Bologna en Florence lagen dwars. In 1384 viel hij deze twee steden aan; de oorlog sleepte zich voort, en in 1395 gaf Bologna zich over. De Florentijnen werden geplaagd door hongersnood, epidemieën en armoe, maar omdat Galeazzo in 1402 overleed aan koorts, werd de belegering gestaakt. Snel daarna viel het rijk uiteen, toen de nazaten van Visconti onderling ruzie kregen over de opvolging als hertog.
Huwelijk en kinderen[bewerken | brontekst bewerken]
Onder de regeerperiode van Gian Galeazzo werd ook de eerste steen van de Kathedraal van Milaan gelegd. Hij was gehuwd met Isabella van Frankrijk (1348-1372), dochter van Jan II van Frankrijk, en vervolgens met zijn nicht Caterina Visconti. Dit tweede huwelijk hinderde hem niet toen hij besloot zijn schoonvader en medebestuurder van Milaan te vergiftigen.
Zijn kinderen waren:
- Gian Galeazzo (1366-1373)
- Azzone (1368-1380)
- Valentina (1370-1408) gehuwd met Lodewijk I van Orléans,
- Carlo (1372-1372)
- Gian Maria (1388-1412)
- Filippo Maria (1392-1447)
Voorouders[bewerken | brontekst bewerken]
| Voorouders van Gian Galeazzo Visconti (1347-1402) | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Overgrootouders | Matteo I Visconti (1250-1322) ∞ Bonacossa Borri (-) |
Bernabò Doria (1273-1343) ∞ Eliana Fieschi (1318-1342) |
Amadeus V van Savoye (1249-1323) ∞ Sybilla van Bauge (1255-1294) |
Theodoor I van Monferrato (1291–1338) ∞ Argentina Spinola (1295-1337) | ||||
| Grootouders | Stefano Visconti (1287-1327) ∞ Valentina Doria (-) |
Aymon van Savoye (1291-1343) ∞ Yolande van Montferrat (1318-1342) | ||||||
| Ouders | Galeazzo II Visconti (1320-1387) ∞ Blanche van Savoye (1336-1387) | |||||||
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- Biographie universelle ancienne et moderne, Brussel, 1843-1847.
- Guido LOPEZ, I signori di Milano: dai Visconti agli Sforza, Roma 2003 ISBN 978-88-541-1440-1