Naar inhoud springen

He'll Have to Go

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
"He'll Have to Go"
Single van:
Jim Reeves
Van het album:
He'll Have to Go
B-kant(en) "In a Mansion Stands My Love"
Uitgebracht november 1959
Opname 15 oktober 1959
Genre country, Nashville-sound
Duur 2:20
Label RCA Victor
Schrijver(s) Joe Allison, Audrey Allison
Producent(en) Chet Atkins
Hoogste positie(s) in de hitlijsten
  • 1 (Australië, Canada, Noorwegen)
  • 2 (Verenigde Staten)
  • 3 (Nederland)
  • 12 (Verenigd Koninkrijk)
  • 34 (Italië)
Jim Reeves
1959
"Partners"
  1959
"He'll Have to Go"
  1960
"I'm Gettin' Better"
Volgorde op He'll Have to Go
  1
"He'll Have to Go"
  2
"I Love You More"
(en) MusicBrainz-pagina
Portaal  Portaalicoon   Muziek

"He'll Have to Go" is een nummer van de Amerikaanse zanger Jim Reeves. Het nummer verscheen op zijn gelijknamige album uit 1960. In november 1959 werd het uitgebracht als single. Het nummer werd gecoverd door diverse artiesten, waaronder Ry Cooder, die er in 1976 in Nederland en Vlaanderen een hit mee scoorde.

"He'll Have to Go" is geschreven door Joe en Audrey Allison en geproduceerd door Chet Atkins. Het nummer gaat over een man die een telefoongesprek met de vrouw van wie hij houdt, maar tijdens het gesprek realiseert hij zich dat er een andere man bij haar is. Joe en Audrey Allison, die met elkaar getrouwd waren, raakten geïnspireerd om het nummer te schrijven nadat zij zelf een telefoongesprek hadden waarin zij moeite hadden om elkaar te begrijpen. Vanwege het lawaai op de achtergrond en de zachte stem van Audrey vroeg Joe om haar mond dichtbij de telefoon te houden. Naar aanleiding van deze gebeurtenis schreef Audrey de eerste regel van het nummer: "Put your sweet lips a little closer to the phone".

Reeves nam "He'll Have to Go" op nadat hij de oorspronkelijke versie van Billy Brown had gehoord. Zijn versie kreeg weinig aandacht, waardoor Reeves het zelf op wilde nemen. Op de plaat waren onder meer pianist Floyd Cramer, basgitarist Bob Moore, drummer Buddy Harman, gitarist Hank Garland en achtergrondzangeres Anita Kerr te horen. Oorspronkelijk werd het uitgebracht op de B-kant van de single "In a Mansion Stands My Love", aangezien de platenbazen vonden dat dat een sterker nummer was. Deze single kreeg echter ook weinig aandacht, waardoor radio-dj's de B-kant begonnen te draaien.

"He'll Have to Go" werd al snel een hit in de Verenigde Staten: het bereikte de eerste plaats in de Amerikaanse countrylijsten en de tweede plaats in de Billboard Hot 100. Daarnaast kwam het ook in de r&b-lijsten terecht, waarin het de dertiende plaats behaalde. In Australië, Canada en Noorwegen werd de single een nummer 1-hit, terwijl het in het Verenigd Koninkrijk niet verder kwam dan de twaalfde plaats. In Nederland werd de derde plaats gehaald in de Hits of the World-lijst, de voorganger van de Tijd voor Teenagers Top 10.

  • In 1964 scoorde Solomon Burke een hit in de Verenigde Staten met zijn versie van het nummer.
  • Op 31 oktober 1976 werd het opgenomen door Elvis Presley tijdens zijn laatste studiosessie; het is voor zover bekend zijn laatste studio-opname.
  • Ry Cooder coverde het in 1976 voor zijn album Chicken Skin Music in de stijl van de Mexicaanse norteño. Zijn versie bereikte in Nederland de twaalfde plaats in de Nederlandse Top 40 en de achtste plaats in de Nationale Hitparade, terwijl in Vlaanderen de dertiende plaats in de voorloper van de Ultratop 50 werd gehaald.
  • Bryan Ferry nam in 1977 een cover van het nummer op, dat pas op het verzamelalbum The Ultimate Collection (1988) werd uitgebracht.
  • In 2013 verscheen de versie van UB40 op hun album Getting Over the Storm waarvoor ze countrysongs in een reggaejasje staken.
  • Jeanne Black nam in 1960 een antwoordlied op met de titel "He'll Have to Stay", waarmee zij de vierde plaats in de Billboard Hot 100 behaalde.

Hitnoteringen

[bewerken | brontekst bewerken]

Hits of the World

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Een aantal van deze noteringen hebben een lengte van twee weken; echter werden er na oktober 1960 (week 13) een aantal weken overgeslagen.
Hitnotering week 1 t/m 16: 28-05-1960 t/m 17-12-1960
Hitnotering week 17: 21-01-1961
Week 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17
Positie 13 16 15 9 10 5 3 4 3 3 3 6 7 6 12 15 uit 20 uit

NPO Radio 2 Top 2000

[bewerken | brontekst bewerken]
Nummer met notering(en)
in de NPO Radio 2 Top 2000[noot 1]
'99'00'01'02'03'04'05'06'07'08'09'10'11'12'13'14'15'16'17'18'19'20'21'22'23
He'll Have to Go 857121115471330812137813401334985116217511637-1996---------- -
  1. 1, 2, 3, … geeft de plaats aan; vet = hoogste notering. * = nummer was nog niet uitgekomen; - = nummer was niet genoteerd.

Evergreen Top 1000

[bewerken | brontekst bewerken]
Evergreen Top 1000
Jaar 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
Positie 44 12 88 88 99 34 42 40 57 73 115 115 129 150 167 184
Hitnotering: 25-12-1976 t/m 05-02-1977
Week 1 2 3 4 5 6 7
Positie 26 19 15 12 13 22 35 uit
Hitnotering: 18-12-1976 t/m 29-01-1977
Week 1 2 3 4 5 6 7
Positie 28 18 12 11 8 13 22 uit

NPO Radio 2 Top 2000

[bewerken | brontekst bewerken]
Nummer met notering(en)
in de NPO Radio 2 Top 2000[noot 1]
'99'00'01'02'03'04'05'06'07'08'09'10'11'12'13'14'15'16'17'18'19'20'21'22'23
He'll Have to Go 988-87575681473177887410728519689901286154497615931859------- -
  1. 1, 2, 3, … geeft de plaats aan; vet = hoogste notering. * = nummer was nog niet uitgekomen; - = nummer was niet genoteerd.