Hendrik LXVII Reuß jongere linie
| Hendrik LXVII | ||
|---|---|---|
| 1789-1867 | ||
| ||
| Vorst van Reuss jongere linie | ||
| Periode | 1854-1867 | |
| Voorganger | Hendrik LXII | |
| Opvolger | Hendrik XIV | |
| Vader | Hendrik XLII van Reuss-Schleiz | |
| Moeder | Caroline van Hohenlohe-Kirchberg | |
Hendrik LXVII Reuss van Schleiz (Schleiz 20 oktober 1789 - Gera 11 juli 1867) was van 1854 tot 1867 vorst van Reuss jongere linie.
Leven[bewerken | brontekst bewerken]
Hij was een jongere zoon van Hendrik XLII van Reuss-Schleiz en Caroline, dochter van Christiaan Frederik Karel, de laatste regerende vorst van Hohenlohe-Kirchberg. In 1854 volgde hij zijn kinderloos gestorven broer Hendrik LXII op als vorst. Zijn regering was reactionair en in 1856 voerde onder zijn bewind minister Eduard Heinrich von Geldern-Crispendorf een reactionaire grondwetsherziening door, die pas door zijn opvolger Andreas Paul Adolph von Harbou kon worden teruggedraaid. In de Pruisisch-Oostenrijkse Oorlog (1866) bleef hij aanvankelijk neutraal, maar hij ging al op 26 juni 1866 vrijwillig akkoord met toetreding tot de door Pruisen geplande Noord-Duitse Bond. Hendrik LXVII stierf in 1867 en werd opgevolgd door zijn zoon Hendrik XIV.
In 1857 heeft Hendrik LXVII het Civiel Erekruis van Reuss, een onderscheiding of ridderorde, gesticht.
Huwelijk en kinderen[bewerken | brontekst bewerken]
Hendrik LXVII huwde in 1820 Adelheid Reuss van Ebersdorf, dochter van vorst Hendrik LI van Reuss-Ebersdorf. Uit het huwelijk werden acht kinderen geboren, van wie de meeste jong stierven:
- Hendrik V (1821-1834)
- Anna Caroline Louise Adelheid (1822-1902), gehuwd met Adolf zu Bentheim-Tecklenburg
- Elisabeth (1824-1833)
- Hendrik VIII (1827-1828)
- Hendrik XI (1828-1830)
- Hendrik XIV (1832-1913), vorst van Reuss jongere linie
- Hendrik XVI (1835-1836)
- Marie Caroline Adelheid (1837-1840)