Henri Vaerwyck
Henri Vaerwyck (Gent, 1850 - Gent, 1919, doopnaam: Henricus Leopoldus Vaerwyck) was een Belgisch architect. Hij was actief in de wederopbouw na de Eerste Wereldoorlog. Hij wordt vaak verward met zijn neef Henri Vaerwyck-Suys.[1]
Loopbaan als architect[bewerken | brontekst bewerken]
Henri Vaerwyck wordt geassocieerd met de stroming van de neogotiek, maar ook met de stroming van de neorenaissance. Hij behoort tot de eerste generatie van Sint-Lucasarchitecten.[2] Hij was vooral actief eind 19de eeuw en begin 20ste eeuw. Henri Vaerwyck is de vader van architect Valentin Vaerwyck.[3] Vader en zoon werkten regelmatig samen, voornamelijk in de provincie Oost-Vlaanderen.[4] Hun praktijk omvatte vooral het ontwerp van burgerhuizen en de restauratie van kerken.
De website ODIS vermeldt betrokkenheid van Henri Vaerwyck bij de restauratie van 21 kerkgebouwen.[1] Tot zijn niet-religieuze ontwerpen behoren het Vredegerecht van Eeklo in neogotische stijl in 1893 (i.s.m. Frans Van Wassenhove)[2] en een dienstgebouw in cottagestijl voor het kasteeltje "Les Buttes Sainte Aldegonde" in 1907.[5]
Bronnen, noten en/of referenties
|