Hippocampinae
De Hippocampinae zijn een onderfamilie van kleine in zee levende vissen in de familie Syngnathidae . Afhankelijk van het gebruikte classificatiesysteem omvat het ofwel zeepaardjes en pygmy pipehorses,[1] of alleen zeepaardjes.[2]
Geslachten[bewerken | brontekst bewerken]
Zeepaardjes[bewerken | brontekst bewerken]
- Hippocampus Rafinesque, 1810
- 54 soorten zeepaardjes
Pygmy pipehorses[bewerken | brontekst bewerken]
- Acentronura Kaup, 1853
- Acentronura gracilissima ( Temminck & Schlegel, 1850)
- Acentronura tentaculata ( Günther, 1870)
- Amhelikturus Parr, 1930
- Amphelikturus dendriticus ( T. Barbour, 1905)
- Cylix Short & Trnski, 2021
- Cylix tupareomanaia ( Short & Trnski, 2021)
- † Hippotropiscis Žalohar & Hitij, 2012 (alleen bekend van Miocene fossielen)[3]
- Hippotropiscis frenki Žalohar & Hitij, 2012[3]
- Idiotropiscis Whitley, 1947
- Idiotropiscis australe ( Waite & Hale, 1921)
- Idiotropiscis larsonae ( C. E. Dawson, 1984)
- Idiotropiscis lumnitzeri Kuiter, 2004
Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]
Alle soorten zeepaardjes en pygmy pipehorses hebben een grijpstaart (een eigenschap die zij delen met sommige andere syngnathiden),[4] een volledig omsloten broedbuidel, een korte kop en snuit die ventraal onder een hoek van de buikas staan, en geen staartvin.[5] De soorten in de geslachten Acentronura, Amphelikturus en Kyonemichtys lijken op zeenaalden, wat verklaart waarom pygmy pipehorses soms worden gegroepeerd in de zeenaald-subfamilie Syngnathinae.[6] De soorten binnen Idiotropiscis lijken meer op zeepaardjes, onder andere door de aanwezigheid van onderbroken superieure romp- en staartkammen.[7] De belangrijkste verschillen tussen dit pygmy-pipehorsegeslacht en de zeepaardjes is dat zeepaardjes een rechtopstaande houding hebben en dat de hoek van hun hoofd ten opzichte van de buikas groter is.[7]
Etymologie[bewerken | brontekst bewerken]
De onderfamilie Hippocampinae is vernoemd naar het geslacht van het zeepaardje Hippocampus, dat is afgeleid van het oude Griekse ἱππόκαμπος (hippokampos), een samenstelling van ἵππος, "paard" en κάμπος, "zeemonster".
Referenties[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ Kuiter, R.H. (2000) "Seahorses, Pipefishes and their Relatives — A Comprehensive Guide to Syngnathiformes." TMC Publishing, Chorleywood, UK.
- ↑ Wilson N., Rouse G. (2010). Convergent camouflage and the non-monophyly of 'seadragons' (Syngnathidae: Teleostei): suggestions for a revised taxonomy of syngnathids.. Zoologica Scripta 39: 551–558. DOI: 10.1111/j.1463-6409.2010.00449.x.
- ↑ a b Žalohar, J. (2012). The first known fossil record of pygmy pipehorses (Teleostei: Syngnathidae: Hippocampinae) from the Miocene Coprolitic Horizon, Tunjice Hills, Slovenia. Annales de Paléontologie 98 (2): 131–151. DOI: 10.1016/j.annpal.2012.02.003.
- ↑ Dawson, C.E. (1982). Review of the Indo-Pacific pipefish genus Stigmatopora (Syngnathidae). Records of the Australian Museum 34 (13): 575–605. DOI: 10.3853/j.0067-1975.34.1982.243.
- ↑ Gomon, M.F. (2007). A new genus and miniature species of pipehorse (Syngnathidae) from Indonesia. aqua, International Journal of Ichthyology 13 (1).
- ↑ (en) Acentronura tentaculata. FishBase. Ed. Rainer Froese and Daniel Pauly. May 2013 version. N.p.: FishBase, 2013.
- ↑ a b Kuiter, R.H. (2004). A New Pygmy Pipehorse (Pisces: Syngnathidae: Idiotropiscis) from Eastern Australia. Records of the Australian Museum 56 (2): 163–165. DOI: 10.3853/j.0067-1975.56.2004.1420.
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
- Pictures: Ancient pygmy pipehorse species found National Geographic, 8 May 2012.
- How seahorses evolved to swim "standing up" National Geographic News, 22 May 2009
- How the seahorse got its shape Nature Video, 21 January 2011
- Sydney's pygmy pipehorse Australian Museum 14 September 2012
- Wakatobi pygmy pipehorse Wakatobi Dive Resort
