Hypochondrie
 |
Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht. Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts. |
| Hypochondrie | ||||
| ICD-10 | F45.2 | |||
| ICD-9 | 300.7 | |||
| MedlinePlus | 001236 | |||
| MeSH | D006998 | |||
|
||||
Hypochondrie is een psychische aandoening die in het DSM-IV is ingedeeld bij de somatoforme stoornissen. Een andere term voor de aandoening is ziektevrees. Wie aan hypochondrie lijdt, heeft een chronische preoccupatie of een overmatige angst om een ernstige lichamelijke ziekte te hebben, terwijl hiervan uit onderzoek niets blijkt. De persoon kan vaak de locatie, ernst en duur van de symptomen gedetailleerd aangeven, maar deze zijn door een arts niet als een duidelijk lichamelijk ziektebeeld te herkennen. Als de patiënt daadwerkelijk een (lichte) ziekte heeft, interpreteert hij het ziektebeeld als veel ernstiger dan het in werkelijkheid is. Als een arts de patiënt heeft onderzocht en de patiënt geruststelt, vreest de patiënt dat de arts de ware oorzaak niet heeft kunnen vinden. Omdat de patiënt er sterk van overtuigd is dat er iets mis is, zijn behandeling en herstel vaak gecompliceerd. Bij hypochondrie hoort het somatiseren; het verlichamelijken van emotionele klachten.
Volgens tegenstanders bedekt deze term de leemtes van de gezondheidszorg. De geschiedenis heeft aangetoond dat vele groepen patiënten, voorheen gediagnosticeerd als hypochonder, daadwerkelijk lichamelijke afwijkingen hadden. Dit is zo gebeurd met colitis, de ziekte van Crohn, HIV, epilepsie, maagzweren. Naast dat de term gebruikt wordt om de onkunde van de medische wetenschap te verbergen, toont het ook het gebrek aan inlevingsvermogen bij de artsen die zich onvoldoende een voorstelling kunnen maken van de verregaande consequenties op de kwaliteit van leven van sommige aandoeningen.
Hypochondrische symptomen kunnen optreden als onderdeel van een ander ziektebeeld, bijvoorbeeld een angststoornis. Er is dan meestal sprake van een ander type klachten.
Het DSM-IV geeft de volgende criteria voor hypochondrie:
- A. Preoccupatie met of angst voor het hebben van een ernstige ziekte op basis van onjuiste interpretatie van lichamelijke symptomen.
- B. De preoccupatie blijft bestaan ondanks toepasselijke medische evaluatie en geruststelling.
- C. De preoccupatie uit criterium A heeft niet de vorm van een waan (zoals bij een waanstoornis van het somatische type) en blijft niet beperkt tot aangegeven zorgen over het uiterlijk (zoals in een stoornis van de lichaamsbeleving).
- D. De preoccupatie veroorzaakt klinisch duidelijk lijden of problemen in de sociale omgang, op het werk of op andere belangrijke terreinen.
- E. De duur van de stoornis is minimaal zes maanden.
- F. De preoccupatie treedt niet uitsluitend op als onderdeel van de gegeneraliseerde angststoornis, obsessieve-compulsieve stoornis, paniekstoornis, een depressieve episode, separatieangst of een andere somatoforme stoornis.
