Ignaz Neumark
| Ignaz Neumark | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 27 juli 1888 | |||
| Geboorteplaats | Płock
| |||
| Overleden | 9 februari 1959 | |||
| Overlijdensplaats | Den Haag
| |||
| Land |  Nederland
| |||
| ||||
Ignaz Neumark, ook Ignace Neumark (Plock, 27 juli 1888 - Den Haag, 9 februari 1959), was een Pools-Nederlands dirigent en pianist.
Neumark kreeg zijn opleiding aan de conservatoria van Leipzig en Warschau. Onder zijn leermeesters was Arthur Nikisch de belangrijkste. Na zijn conservatoriumtijd werkte hij als dirigent in Polen en Duitsland. In 1919 werd hij samen met onder meer Johan Halvorsen chef-dirigent van het nieuwe Filharmonisch Orkest van Oslo. Eerder had hij al voor het orkest van het Nationaal Theater gestaan. Hij had daarvoor ook optredens verzorgd als pianist, onder meer met de Noorse zangeres Cally Monrad. Ignaz Neumark bleef twee jaar chef van het nieuwe orkest. In 1921 kwam hij naar Nederland, waar hij een der dirigenten werd van de zomerconcerten die het Residentie Orkest in het Kurhaus in Scheveningen gaf. In 1940 leidde hij het Palestijns Orkest, de in 1936 opgerichte voorloper van het Israëlisch Philharmonisch Orkest, tijdens een tournee door Egypte, waar het orkest concerten gaf in Caïro en Alexandrië, met oprichter Bronisław Huberman als solist.
Na de oorlog keerde hij naar Nederland terug. Hij bleef Kurhausconcerten dirigeren tot zijn pensionering in 1953. Naast zijn directies bij het Residentie Orkest was hij te gast bij talrijke orkesten in binnen- en buitenland, waaronder het Radio Philharmonisch Orkest (1947). In de jaren vijftig maakte hij een aantal grammofoonopnamen met het Utrechts Symfonie Orkest (onder de naam "Netherlands Philharmonic Orchestra"), onder meer met werk van Schubert, Beethoven en Richard Strauss voor het van oorsprong Amerikaanse platenlabel Musical Masterpiece Society.