Internering van Japanse Amerikanen
De internering van Japanse Amerikanen verwijst naar de gedwongen verhuizing en internering van ongeveer 120.000 Japanners en Amerikaanse burgers van Japanse komaf in de Verenigde Staten tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Na de aanval op Pearl Harbor in december 1941, raakte de Verenigde Staten officieel betrokken in de Tweede Wereldoorlog. Op 19 februari 1942 ondertekende president Franklin D. Roosevelt Executive Order 9066 op grond waarvan grote delen van de Pacific tot oorlogsgebied verklaard werden.
Ook Amerikaanse staten aan de westkust vielen hieronder. Alle bewoners van Californië, west Oregon, en Washington en een deel van zuid Arizona met voorouders van Japanse komaf werden door de War Relocation Authority in interneringskampen opgesloten. Het Amerikaans Hooggerechtshof verklaarde deze maatregel gewettigd. Toch was hij raciaal geïnspireerd, want er gold geen gelijkaardige maatregelen voor Amerikanen van Duitse oorsprong.[1]
Tot in 1945 leefden hele gezinnen in barakken in de geïsoleerde kampen die bewaakt werden door Amerikaanse soldaten. Hun bezittingen raakten zij kwijt. Na de oorlog kregen zij onder strenge voorwaarden een kleine compensatie.
Vanaf de jaren 60 kwam er kritiek op de destijds genomen maatregelen en in 1992 werd er een vergoeding van 20.000 dollar uitgekeerd.
Lijst van interneringskampen
- Gila River War Relocation Center, Arizona
- Granada War Relocation Center, Colorado (ook bekend als "Amache")
- Heart Mountain War Relocation Center, Wyoming
- Jerome War Relocation Center, Arkansas
- Manzanar War Relocation Center, Californië
- Minidoka War Relocation Center, Idaho
- Poston War Relocation Center, Arizona
- Rohwer War Relocation Center, Arkansas
- Topaz War Relocation Center, Utah
- Tule Lake War Relocation Center Californië
Bronnen, noten en/of referenties
|
