Naar inhoud springen

Interzone (tijdschrift)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Condor3d (overleg | bijdragen) op 8 mrt 2020 om 16:57. (Condor3d heeft pagina Interzone hernoemd naar Interzone (tijdschrift): dp)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

Interzone is een Brits sciencefiction- en fantasy-tijdschrift, dat sinds 1982 wordt uitgegeven. Beide genres worden behandeld in kritische bijdragen, de verhalen zijn meestal SF.

Interzone werd maandelijks gepubliceerd tot eind 2003. Na enkele malen te laat uitgekomen te zijn, ging het blad naar een tweemaandelijks schema. David Pringle, oprichter en redacteur, verkocht het blad in 2004 aan Andy Cox die vanaf nummer 194 (september/oktober 2004) redacteur is.

In 1995 won Interzone de Hugo Award voor beste semiprofessionele tijdschrift, een prijs die vrijwel altijd naar het blad Locus gaat. In 2005 kreeg David Pringle een speciale Hugo voor zijn werk aan het tijdschrift.

Interzone is vitaal geweest in de ontwikkeling van de Britse SF in de jaren 80 en 90. Het tijdschrift heeft dan ook gefungeerd als start van de carrière van een aantal belangrijke schrijvers, waaronder Stephen Baxter, Greg Egan, Alastair Reynolds en Charles Stross. Daarnaast wordt werk geplaatst van gevestigde schrijver als Brian Aldiss, J.G. Ballard, Iain M. Banks, William Gibson, Jon Courtenay Grimwood, Christopher Priest, Geoff Ryman en vele anderen.

In juli 2010 werd Paul Evanby de eerste Nederlandse schrijver met een verhaal in Interzone.

Overige betekenissen van Interzone

  • Interzone is een SF roman van William S. Burroughs uit 1989 en een setting in zijn roman The Naked Lunch uit 1959. Die titel is weer afgeleid van het tijdperk van internationaal bestuur in Tanger, een tijd waarin de stad een bonte schakering aan internationale inwoners kende.
  • Interzone is ook de titel van een nummer van het debuutalbum van Joy Division, Unknown Pleasures (de naam refereert aan The Naked Lunch)

Externe links