Jacobus Grooff
| Jacobus Grooff | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Bisschop van de Rooms-Katholieke Kerk | ||||
| ||||
| Geboren | 20 september 1800 | |||
| Plaats | Amsterdam | |||
| Overleden | 29 April 1852 | |||
| Plaats | Paramaribo | |||
| Kerkelijke loopbaan | ||||
| apostolisch vicaris van Batavia | ||||
| ||||
Jacobus Grooff (Amsterdam, 20 september 1800 - Paramaribo, 29 april 1852) was een Nederlands geestelijke en een bisschop van de Rooms-Katholieke Kerk.
Grooff studeerde theologie aan het groot-seminarie in Warmond. Zijn priesterwijding vond plaats te Münster op 9 augustus 1825. Vervolgens vertrok hij als missionaris naar Suriname. In 1827 werd hij aldaar benoemd tot apostolisch prefect van Nederlands Guyana, als opvolger van Martinus van der Weijden die op 14 oktober 1826 was overleden.
Een bijzonder aandachtspunt bij zijn werk werd de bestrijding van lepra. Meermalen bezocht Grooff het leprozenoord Batavia aan de Coppenamerivier. In 1830 wees het gouvernement de leprozenzorg te Batavia aan de katholieken toe. Batavia was de enige plaats waar landslaven gedoopt mochten worden. Grooff bouwde er een kerk (ingewijd 1836) en noemde Batavia zijn lusthof (De Godsdienstviend, 1842).
Op 13 april 1836 benoemde koning Willem II Grooff tot ridder in de orde van de Nederlandse Leeuw. Op 23 april 1840 benoemde paus Gregorius XVI hem tot kamerheer-honorair en op 20 september 1842 tot titulair bisschop van Canéa (Kreta) en apostolisch vicaris van Batavia (Nederlands-Indië). Vervolgens werd Grooff op 26 februari 1844 in Leiden tot bisschop gewijd door bisschop de Wijkersloot van Schalkwijk.
Op 21 april 1845 arriveerde Grooff met vier priesters op Java. Kort daarop al kwam hij in conflict met het Nederlands-Indische gouvernement inzake de benoeming van pastoors in Semarang en Soerabaja; enige zijner onderhorige priesters zouden onwaardig gedrag hebben vertoond en het gouvernement was onwelwillend. Toen Grooff weigerde aan de eisen van het gouvernement te voldoen, werd hij op 19 januari 1846 in zijn functie geschorst en uitgewezen uit Nederlands-Indië. Pierre Vrancken werd vervolgens coadjutor te Batavia.
Op 1 december 1846 benoemde paus Pius IX Jacobus Grooff tot apostolisch visitator van Suriname, met behoud van zijn bisschopstitel. In mei 1847 vertrok hij voor de tweede keer naar Suriname, waar hij vijf jaar later overleed. Na zijn dood noemden zijn opvolgers hem "den apostel der melaatschen".
- Jacobus Grooff op www.catholic-hierarchy.org
- Jacobus Grooff in het Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek.
- Leonard Verheyen CssR, Enige historische herinneringen aan Batavia, artikelen uit De Surinamer, weekblad r.k.missie, 1897-1898.
- Joop Vernooij CssR, Lepra en katholieke kerk in Suriname (19e eeuw), Academic Journal of Suriname, Volume 8, p. 762-770, 2017.