Karel Pelgroms
| Karel Pelgroms | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemeen | ||||
| Volledige naam | Karel Pelgroms | |||
| Geboren | Geel, 15 augustus 1899 | |||
| Overleden | 5 oktober 1964 | |||
| Kieskring |  Turnhout
| |||
| Regio |  Vlaanderen
| |||
| Land | .svg){kind=small} België
| |||
| Functie | Politicus Ondernemer | |||
| Partij | 1932 - 1936 Katholiek Verbond van België 1936 - 1944 VNV | |||
| Functies | ||||
| 1932 - 1944 | Gemeenteraadslid Geel | |||
| 1932 - 1936 | Provincieraadslid Antwerpen | |||
| 1933 - 1936 | Schepen Geel | |||
| 1936 - 1939 | Volksvertegenwoordiger | |||
| 1941 - 1944 | Burgemeester Geel | |||
| ||||
Karel Pelgroms (Geel, 15 augustus 1899 - 5 oktober 1964) was een Belgisch politicus voor het Katholiek Verbond van België en later het Vlaamsch Nationaal Verbond.
Levensloop
De bedrijfsleider Pelgroms werd in 1932 verkozen tot gemeenteraadslid van Geel en was er van 1933 tot 1936 schepen. Zijn verkiezing gebeurde op de katholieke lijst in Geel. Zijn broer Jef stond als eerste van een ACW-lijst, maar werd niet verkozen. Van 1932 tot 1936 werd hij provincieraadslid voor de provincie Antwerpen, eveneens voor de katholieke partij.
Op arrondissementeel niveau sloot hij zich aan bij de Turnhoutse Katholieke Vlaamse Volkspartij (KVV) van Thomas Debacker. Hij werd partijsecretaris en bezorgde de KVV een nieuw elan, samen met Aloïs Verwaest, Maurits Lambreghts en Jozef Van Herck. Hij neigde toen al over naar het VNV. In 1936 stond hij op een vervangersplaats op de VNV-lijst en werd onverwacht VNV-volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Turnhout. Hij vervulde dit mandaat tot in 1939. Bij de wetgevende verkiezingen dat jaar werd hij niet herkozen.
Na mei 1940 werd hij, onder de Duitse bezetting, korte tijd VNV-arrondissementsleider van Turnhout, in opvolging van Thomas Debacker. In mei 1941 werd hij benoemd tot oorlogsburgemeester van Geel. Bij de bevrijding in 1944 werd hij gevangengenomen en vervallen verklaard van zijn mandaten. Op zijn proces in maart 1947 was het voornaamste bezwarend feit dat hij wervingsacties voor het Oostfront en paramilitaire organisaties had ondersteund. Anderzijds werden zijn tussenkomsten voor de bevolking en zijn inspanningen om jonge Gelenaars te behoeden voor verplichte arbeidsdienst in Duitsland.[1] Talrijke Geelse personaliteiten kwamen in zijn voordeel getuigen.[1] Hij werd veroordeeld tot vier jaar cel, maar in 1948 kwam al vrij. Hij verdween van het politieke toneel en werd opnieuw bedrijfsleider.
- Paul van Molle, Het Belgisch parlement 1894-1972; Standaard Wetenschappelijke Uitgeverij; Antwerpen / Utrecht; 1972
| Voorganger: Arthur Janssens |
Burgemeester van Geel 1941 - 1944 |
Opvolger: Jozef Fehrenbach |