Kerkbank

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Ronn (overleg | bijdragen) op 14 aug 2019 om 10:04. (1. Tekst leek wel heel erg vanuit eigen ervaring te zijn geschreven. 2. Verschillende zitplaatsen leiden niet tot standsverschillen.)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Zicht op de preekstoel vanuit de kerkbanken

Een kerkbank is een onderdeel van het kerkmeubilair. Het zijn gewoonlijk lange, eikenhouten knielbanken die in rijen staan opgesteld in het schip van een kerk. Ze geven zicht op het altaar en/of de kansel in een kerkzaal en bieden ruimte om te zitten en staan. Banken bestemd voor een eredienst die dit verlangt bieden ook gelegenheid tot knielen. Soms zijn er voor het knielen vilten kussentjes aanwezig. In de rugleuning kan een soort lessenaar zijn verwerkt, waarop de achterliggende rij mensen hun gebedenboeken en/of gezangenbundels kunnen plaatsen.

Kerkbanken worden in meerdere rijen geplaatst. In sommige kerken kende men een mannenkant en vrouwenkant, maar dat gebruik is veelal opgeheven.

Tot in de jaren vijftig van de 20e eeuw bestond er in veel kerken een systeem van pachtplaatsen. Tegen een bepaald bedrag kon men een plaats in de kerkbank pachten, waarbij de naam van de pachter bij de zitplaats kwam te staan. Wie geen vaste plaats kon huren was welkom op de armenbank. Vooraanstaande families konden de beschikking krijgen over een eigen bank, een zogenoemde herenbank.

Afbeeldingen