Kitty van der Mijll Dekker
| Kitty van der Mijll Dekker | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Catharina Louisa Fischer - Van der Mijll Dekker | |||
| Geboren | Jogyakarta, 22 februari 1908 | |||
| Overleden | Nijkerk, 6 december 2004 | |||
| Geboorteland | Nederland | |||
| Beroep(en) | kunstenaar textiel weven | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Jaren actief | 1932-1994 | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Catharina Louisa (Kitty) van der Mijll Dekker (Jogyakarta, 22 februari 1908 - Nijkerk, 6 december 2004) was een Nederlandse textielkunstenares. Zij staat bekend als degene die de theedoek in Nederland heeft gemoderniseerd. Door de geometrische vormen, de weeftechniek en de kleuren week haar werk af van het geblokte huishoudtextiel dat in die tijd populair was. Naast huishoudtextiel maakte ze vloer- en wandkleden.
Leven en werk
Na een opleiding aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten (Den Haag) en de Hornsey School of Art in Londen volgde Van der Mijll Dekker haar opleiding aan het Bauhaus in Dessau. Na deze opleiding vertrok ze in 1932 naar Nunspeet, waar ze in 1950 trouwde met Bauhaus-studiegenoot Hermann Fischer. Tot 1966 werkte ze in haar eigen handweverij De Wipstrik, daarnaast ook vanaf 1935 als ontwerpster bij Linnenweverijen E.J.F. van Dissel en Zonen in Eindhoven.[1]
Tijdens haar leven ontving ze diverse prijzen, onder andere de zilveren medaille op de Triënnale Milaan in 1932, de gouden medaille op de Wereldtentoonstelling van 1935 te Brussel en de Prix d'honneur in 1935 te Parijs. In 1936 ontving ze de Quellinusprijs. Werk van Van der Mijll Dekker is onder andere te vinden in de collectie van het Rijksmuseum, het Stedelijk Museum en het Textielmuseum.
Van 1934 tot 1970 gaf Van der Mijll Dekker weefles aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs, het latere Rietveldcollege. Ze was lid van Architectura et Amicitia.
In Nunspeet is een straat naar haar genoemd, de Van der Mijll Dekkerhof.