L'Apollonide : Souvenirs de la maison close

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
L'Apollonide : Souvenirs de la maison close
Regie Bertrand Bonello
Producent Bertrand Bonello
Kristina Larsen
Scenario Bertrand Bonello
Hoofdrollen Noémie Lvovsky
Céline Sallette
Alice Barnole
Jasmine Trinca
Muziek Bertrand Bonello
Montage Fabrice Rouaud
Cinematografie Josée Deshaies
Première 21 september 2011 Vlag van Frankrijk Frankrijk
Genre drama
Speelduur 125 minuten
Taal Frans
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Budget € 150 000
Aantal bezoekers 211 936 Vlag van Frankrijk Frankrijk
Gewonnen prijzen 2: César voor beste kostuums (2012) en Prix Lumières voor beste jong vrouwelijk talent (Céline Sallette, Alice Barnole en Adèle Haenel) (2012)
Overige nominaties 14: 7 Césars: César voor beste actrice in een bijrol (Noémie Lvovsky), César voor beste jong vrouwelijk talent (Céline Sallette en Adèle Haenel), beste filmmuziek, beste cinematografie, beste decor en beste geluid (2012), 6 op het Filmfestival van Cannes (2011) en 1 voor de Prix Louis Delluc (2011)
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

L'Apollonide : Souvenirs de la maison close is een Franse film van Bertrand Bonello die werd uitgebracht in 2011.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

1900, een bordeel in Parijs. Marie-France, een madam met twee kinderen ten laste, regeert met vaste hand over de meisjes van haar luxe bordeel. Elke avond komen de vaste klanten er hun favoriete prostituee opzoeken. De rijkelijk uitgedoste meisjes hebben voor zich sprekende bijnamen zoals 'Belle cuisse', 'la Poupée', 'l'Algérienne', 'Caca' of 'la Juive'...

Op een avond wordt de mond van Madeleine 'la Juive' aan beide uiteinden met een mes opengereten door een seksueel geobsedeerde klant. Madeleine houdt er een breed litteken aan over dat doet denken aan een tragische lach en dat haar de nieuwe bijnaam van 'la Femme qui rit' bezorgt. Ze mag in het bordeel blijven als ze huishoudelijke taken op zich neemt.

De lotgevallen van de prostituees vormen de kern van het verhaal. Zo engageert Marie-France een erg jong meisje dat per se als prostituee wil werken. Een ander meisje, 'Caca', wordt op een dag getroffen door syfilis en overlijdt een tijdje later. En Marie-France heeft het niet onder de markt om financieel het hoofd boven water te houden wanneer de huiseigenaar meer huur oplegt. Een zeldzaam dagje uit met picknick en een feestelijke gemaskerde avond moeten de routine doorbreken.

Een vrouwelijk groepsportret ontrolt zich. De prostituees leven als zussen met elkaar, delen lief en leed en vertellen elkaar hun verzuchtingen. Allen dromen ze ervan met een goede rijke man te huwen (zoals 'la Juive' voor haar verminking hardop deed), over voldoende geld te beschikken en boven alles vrij te zijn.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Personage
Noémie Lvovsky Marie-France, de madam van het bordeel
Céline Sallette Clotilde 'Belle cuisse'
Alice Barnole Madeleine 'la Juive', 'la Femme qui rit'
Jasmine Trinca Julie 'Caca'
Hafsia Herzi Samira 'l'Algérienne'
Adèle Haenel Léa 'la Poupée'
Iliana Zabeth Pauline 'la Petite'
Louis-Do de Lencquesaing Michaud, een klant
Xavier Beauvois Jacques, een klant

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]