Laura Arraya

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Laura Gildemeister)
Laura Arraya
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Peru Peru
Geboorteplaats Córdoba, Argentinië
Geboortedatum 12 januari 1964
Woonplaats Lima, Peru
Lengte 1,73 m[1]
Gewicht 57 kg[1]
Profdebuut 1981
Met pensioen 1995
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 1.005.589
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 245–207
Titels 4 WTA, 3 ITF
Hoogste positie 14e (12 maart 1990)
Olympische Spelen 1e ronde (1984)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (1991–1993)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 4e ronde (1984, 1986, 1990)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon kwartfinale (1991)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (1990)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 148–170
Titels 1 WTA, 2 ITF
Hoogste positie 27e (28 maart 1988)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (1991–1993)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (1985)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (1993)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (1985, 1987, 1990, 1992)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 10–9
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (1992)
Vlag van Frankrijk Roland Garros kwartfinale (1984, 1987)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (1987)
Laatst bijgewerkt op: 27 oktober 2018
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Posities op de WTA-ranglijst
Positie per einde seizoen:
jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
1983 53
1984 34
1985 63
1986 33 43
1987 45 33
1989 19 45
1990 21 62
1991 24 74
1992 45 109
1993 70 80

Laura Arraya (Córdoba, 12 januari 1964) is een voormalig tennisspeelster uit Peru. Zij werd in Argentinië geboren, en verhuisde op zevenjarige[1] leeftijd met haar familie naar Peru.[2] Haar oudere broer Pablo speelde tennis op de ATP-tour.[3] Haar moeder Alcira was de nummer twee van Argentinië.[1] Arraya speelt rechtshandig. Zij was actief in het proftennis van 1981 tot en met 1995.

Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]

In 1984 trad Arraya in het huwelijk met Heinz Gildemeister.[2] Deze Chileense tennisser[4] was enige tijd haar coach.[1] Tijdens het huwelijk speelde zij onder de naam Laura Gildemeister. Van half september 1987 tot half maart 1989 nam zij anderhalf jaar niet aan toernooien deel. Toen zij in juli 1989 het OTB Open in Schenectady won, was zij inmiddels moeder geworden.[2] Zij gebruikte de naam Gildemeister tot en met het US Open 1993 (augustus 1993). Na haar scheiding speelt zij sinds september 1993 terug onder de naam Arraya.[5] Na haar actieve loopbaan leidt zij de Arraya Tennis Academy in de Peruviaanse hoofdstad Lima, en in de Amerikaanse stad Key Biscayne (Florida) samen met haar broer Pablo Arraya.[6]

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Arraya debuteerde in maart 1981 aan het Santista Cup-toernooi op de Clube Bahiano de Tênis in Salvador da Bahia (Brazilië) – zij won meteen dit, met $20.000 gedoteerde, toernooi, waarbij ze haar landgenote Pilar Vásquez in de finale versloeg.[7] Dit kwalificeerde haar[8] voor deelname aan het Tournament of Champions (in april 1981 gespeeld in Haines City), haar eerste WTA-toernooi. In juni 1981 nam zij in Frankrijk deel aan het Satellite Circuit: in Nantes, Metz, Marseille en de circuitfinale ("Masters") in Arcachon – in Marseille won zij de enkelspeltitel, waarbij zij de Braziliaanse Patricia Medrado in de finale versloeg;[9] in Arcachon won zij de dubbelspelfinale, samen met Française Catherine Tanvier.[9] Zij stond in 1982 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Japan in Tokio – hier veroverde zij haar eerste WTA-titel, door landgenote Pilar Vásquez te verslaan. In 1984 nam zij deel aan de Olympische spelen in Los Angeles – zij strandde er in de eerste ronde. In totaal won zij vier WTA-titels, de laatste in 1989 in San Juan. Vier weken later won zij dan nog een ITF-toernooi in Santiago (Chili). Haar laatste WTA-finale bereikte zij in 1992 op het Tier III-toernooi van Osaka. Haar laatste enkelspeltoernooi speelde Arraya in september 1993, op het Tier II-toernooi van Nichirei, waar zij nog de kwartfinale bereikte.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de kwartfinale, op Wimbledon 1991 waar zij in de vierde ronde de als achtste geplaatste Katerina Maleeva versloeg. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 14e plaats, die zij bereikte in maart 1990.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Arraya was in het dubbelspel minder actief dan in het enkelspel. Zij debuteerde in 1982 op het ITF-toernooi van Ogden (VS), samen met de Ameri­kaanse Kim Steinmetz. Drie maanden later speelde Arraya voor het eerst op een WTA-toernooi, op het Italian Open in Perugia, samen met de Argentijnse Ivanna Madruga-Osses. Zij bereikten er de tweede ronde. Zij stond in 1985 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Palm Beach, samen met de Argentijnse Gabriela Sabatini – zij verloren van het Amerikaanse koppel JoAnne Russell en Anne Smith. In 1987 veroverde Arraya haar enige WTA-dubbelspeltitel, op het toernooi van Wild Dunes in Isle of Palms (nabij Charleston), samen met de Deense Tine Scheuer-Larsen, door het koppel Mercedes Paz en Candy Reynolds te verslaan. In het verdere verloop van haar carrière bereikte Arraya nog enkele WTA-finales, de laatste keer in 1991 op het Tier II-toernooi van Nichirei, met de Ameri­kaanse Carrie Cunningham aan haar zijde. In 1990 won zij nog wel een ITF-toernooi in haar woonplaats Lima, samen met landgenote Karim Strohmeier. In september 1993 speelde Arraya haar laatste WTA-toernooi, in Tokio Nichirei, waar zij samen met de Amerikaanse Beverly Bowes nog de halve finale bereikte. In 1994 en 1995 speelde zij alleen nog op het ITF-toernooi van Lima, samen met landgenote María Eugenia Rojas – in 1994 bereikten zij de finale; de halve finale in 1995.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de derde ronde. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 27e plaats, die zij bereikte in maart 1988.

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Arraya speelde de meeste van haar grandslam-optredens samen met haar broer Pablo. Met hem bereikte zij de kwartfinale op Roland Garros 1984. Drie jaar later bereikte zij nogmaals de kwartfinale, nu met de Tsjech Pavel Složil aan haar zijde, op Roland Garros 1987.

Tennis in teamverband[bewerken | brontekst bewerken]

In de periode 1982–1993 maakte Arraya af en toe deel uit van het Peruviaanse Fed Cup-team – zij behaalde daar een winst/verlies-balans van 17–11. In 1982 bereikten zij de tweede ronde van de Wereldgroep – daar verloren zij van de Sovjet-dames, ondanks Arraya's persoonlijke overwinning op Jelena Jelisejenko.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Tier I
Tier II
Tier III
Tier IV & V

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score
gewonnen finales
1. 1982-10-24 Vlag van Japan WTA Japan (Tokio) hardcourt Vlag van Peru Pilar Vásquez 3-6, 6-4, 6-0
2. 1984-04-09 Vlag van Verenigde Staten WTA Miami gravel Vlag van Oostenrijk Petra Huber 6-3, 6-2
3. 1989-07-30 Vlag van Verenigde Staten WTA Schenectady hardcourt Vlag van Verenigde Staten Marianne Werdel 6-4, 6-3
4. 1989-10-29 Vlag van Puerto Rico WTA San Juan hardcourt Vlag van Verenigde Staten Gigi Fernández 6-1, 6-2
verloren finales
1. 1983-07-17 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland WTA Freiburg gravel Vlag van Frankrijk Catherine Tanvier 4-6, 5-7
2. 1983-10-16 Vlag van Japan WTA Tokio hardcourt Vlag van Verenigde Staten Lisa Bonder 1-6, 3-6
3. 1984-04-29 Vlag van Verenigde Staten WTA Orlando gravel Vlag van Verenigde Staten Martina Navrátilová 0-6, 1-6
4. 1985-03-24 Vlag van Brazilië WTA São Paulo gravel Vlag van Argentinië Mercedes Paz 7-5, 1-6, 4-6
5. 1990-08-12 Vlag van Verenigde Staten WTA Albuquerque hardcourt Vlag van Tsjecho-Slowakije Jana Novotná 4-6, 4-6
6. 1992-02-09 Vlag van Japan WTA Osaka tapijt (i) Vlag van Tsjecho-Slowakije Helena Suková 2-6, 6-4, 1-6

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 1987-04-05 Vlag van Verenigde Staten WTA Charleston gravel Vlag van Denemarken Tine Scheuer-Larsen Vlag van Argentinië Mercedes Paz
Vlag van Verenigde Staten Candy Reynolds
6-4, 6-4
verloren finales
1. 1985-03-31 Vlag van Verenigde Staten WTA Palm Beach gravel Vlag van Argentinië Gabriela Sabatini Vlag van Verenigde Staten JoAnne Russell
Vlag van Verenigde Staten Anne Smith
6-1, 1-6, 6-7
2. 1985-10-20 Vlag van Japan WTA Japan (Tokio) hardcourt Vlag van Verenigde Staten Beth Herr Vlag van Nieuw-Zeeland Belinda Cordwell
Vlag van Nieuw-Zeeland Julie Richardson
4-6, 4-6
3. 1985-11-10 Vlag van Verenigde Staten WTA Tampa hardcourt Vlag van Verenigde Staten Lisa Bonder Vlag van Canada Carling Bassett
Vlag van Argentinië Gabriela Sabatini
0-6, 0-6
4. 1986-04-27 Vlag van Verenigde Staten WTA Charleston gravel Vlag van Tsjecho-Slowakije Marcela Skuherská Vlag van Italië Sandra Cecchini
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Sabrina Goleš
6-4, 0-6, 3-6
5. 1986-12-14 Vlag van Brazilië WTA São Paulo gravel Vlag van Oostenrijk Petra Huber Vlag van Brazilië (1968-1992) Niége Dias
Vlag van Brazilië (1968-1992) Patricia Medrado
6-4, 4-6, 6-7
6. 1987-05-24 Vlag van Zwitserland WTA Genève gravel Vlag van Frankrijk Catherine Tanvier Vlag van Verenigde Staten Betsy Nagelsen
Vlag van Australië Elizabeth Smylie
6-4, 4-6, 3-6
7. 1989-08-20 Vlag van Verenigde Staten WTA Mahwah hardcourt Vlag van Verenigde Staten Louise Allen Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Steffi Graf
Vlag van Verenigde Staten Pam Shriver
2-6, 4-6
8. 1990-04-22 Vlag van Verenigde Staten WTA Tampa gravel Vlag van Italië Sandra Cecchini Vlag van Argentinië Mercedes Paz
Vlag van Spanje Arantxa Sánchez Vicario
2-6, 0-6
9. 1991-09-22 Vlag van Japan WTA Nichirei hardcourt Vlag van Verenigde Staten Carrie Cunningham Vlag van Verenigde Staten Mary Joe Fernandez
Vlag van Verenigde Staten Pam Shriver
3-6, 3-6

Gewonnen ITF-toernooien enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi dotatie ondergrond tegenstandster in finale score
1. 1981-03-29 Vlag van Brazilië Salvador da Bahia $20.000 Vlag van Peru Pilar Vásquez 6-3, 6-2
2. 1981-06-27 Vlag van Frankrijk Marseille $10.000 Vlag van Brazilië Patricia Medrado 6-4, 7-6
3. 1989-11-26 Vlag van Chili Santiago $10.000 gravel Vlag van Argentinië Gabriela Mosca 6-3, 2-6, 6-0

Gewonnen ITF-toernooien dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi dotatie ondergrond partner tegenstandsters in finale score
1. 1981-07-05 Vlag van Frankrijk Arcachon $10.000 Vlag van Frankrijk Catherine Tanvier Vlag van Roemenië (1965-1989) Florența Mihai
Vlag van Spanje Carmen Perea
6-3, 7-5
2. 1990-10-14 Vlag van Peru Lima $10.000 gravel Vlag van Peru Karim Strohmeier Vlag van Cuba Iluminada Concepción
Vlag van Cuba Rita Pichardo
6-4, 7-6

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1981 1982 1983 1984 1985 1986 1987 1989 1990 1991 1992 1993  w-v 
Vlag van Australië Australian Open g.t. 2R 2R 2R 3-3
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 1R 4R 2R 4R 1R 2R 4R 2R 1R 3R 14-11
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 1R 3R 3R 3R KF 3R 1R 12-8
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 2R 2R 1R 1R 2R 2R 2R 3R 2R 2R 1R 9-12

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1982 1983 1984 1985 1986 1987 1989 1990 1991 1992 1993  w-v 
Vlag van Australië Australian Open g.t. 1R 1R 1R 0-3
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2R 1R 1R 3R 2R 1R 1R 2R 1R 1R 1R 5-11
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 2R 1R 2R 2R 3R 5-6
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 2R 1R 3R 2R 3R 2R 3R 1R 3R 1R 11-11

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1982 1983 1984 1986 1987 1989 1990 1992  w-v 
Vlag van Australië Australian Open g.t. 1R 0-1
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 3R KF 3R KF 2R 3R 9-7
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 1R 1-1
Vlag van Verenigde Staten US Open 0-0

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]