Lia Hinten
Opgegeven reden: taalgebruik
| Lia Hinten | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Lia Hinten in 1964.
| ||||
| Volledige naam | Amelia Antonia Josepha Louer-Hinten | |||
| Geboortedatum | 26 augustus 1942 | |||
| Geboorteplaats | Tilburg | |||
| Overlijdensdatum | 26 april 2021[1] | |||
| Overlijdensplaats | Dongen | |||
| Nationaliteit |  Nederland
| |||
| Lengte | 1,68 m | |||
| Gewicht | 60 kg | |||
| Sportieve informatie | ||||
| Discipline | horden, meerkamp, sprint | |||
| Trainer/coach | Jan Blankers, Wim Louer | |||
| Eerste titel | Ned. kampioene 80 m horden 1962 | |||
| OS | 1964 | |||
| Extra | Europees indoorrecordhoudster 400 m 1967-1968; Ned. recordhoudster 400 m 1968, 80 m horden 1963-1969; Ned. indoorrecordhoudster 400 m 1967-1972 | |||
| ||||
Amelia Antonia Josepha (Lia) Louer-Hinten (Tilburg, 26 augustus 1942 - Dongen, 26 april 2021) was een Nederlandse atlete, die zich aanvankelijk had toegelegd op de horden en de meerkamp. In een latere fase van haar atletiekloopbaan schakelde ze over op de 400 m. Zij behaalde zes nationale titels en vestigde diverse nationale records. Zij nam deel aan de Europese kampioenschappen en kwalificeerde zich tweemaal voor de Olympische Spelen, waar ze daadwerkelijk eenmaal aan deelnam.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Atletiekvirus
[bewerken | brontekst bewerken]Hinten raakte besmet met het atletiekvirus tijdens een jeugdolympiade voor ongetrainde schooljeugd. Ze won er de sprint- en springmeerkamp, zelfs nadat ze bij het hoogspringen in de landingsbak ongelukkig op een betonnen balk (!) was terechtgekomen en haar linkerarm verbrijzelde. Een jaar lang moest ze revalideren, desondanks zou die arm haar gedurende haar verdere atletiekloopbaan blijven hinderen.[2]
Op tribune bij Olympische Spelen 1960
[bewerken | brontekst bewerken]Als junioratlete blonk Lia Hinten, die lid was van de Tilburgse atletiekvereniging K. en K., in eerste instantie vooral uit op de sprint, het hordelopen en het verspringen. Op de 60 m horden en het verspringen vestigde ze nationale jeugdrecords.
Toen ze in 1960 op een dag na achttien was, toog ze samen met een ouder lid van haar club naar Rome om daar de Olympische Spelen bij te wonen. "Het was de reis van mijn leven. Toen ik daar eenmaal op de tribune zat, heb ik gezegd: over vier jaar ben ik er zelf bij. Daar ga ik voor trainen", aldus Lia Louer-Hinten.[2]
Record van Fanny Blankers-Koen verbeterd
[bewerken | brontekst bewerken]Volwassen geworden legde de Tilburgse zich vooral toe op de 80 m horden en de vijfkamp, met name op eerstgenoemd onderdeel. "Horden heb ik vanaf het begin fantastisch gevonden. Ik denk dat ik er ook de feeling voor had. Het lag me gewoon erg goed, maar ik heb er ook wel veel blauwe knieën aan opgelopen, ha-ha-ha."[2]
Haar eerste nationale titel veroverde Lia Hinten in 1962, toen zij kampioene werd op die 80 m horden, de eerste van een ononderbroken serie van vier. Daarnaast werd zij in 1963 kampioene op de vijfkamp, terwijl zij een jaar later ook nog eens nationaal goud binnenhaalde op de 200 m. Hoe sterk Hinten was op het hordenummer bewees zij in 1963 door het record van Fanny Blankers-Koen uit 1948 van 11,0 s te verbeteren tot 10,9, gevolgd door 10,8 in 1964. Met name die eerste evenaring van het befaamde record van Fanny Blankers-Koen beschouwt zij als het eerste hoogtepunt van haar atletiekcarrière. Ten slotte was die 11,0, toen Fanny Blankers-Koen die tijd in 1948 liep, niet slechts een Nederlands record, maar zelfs een wereldrecord.[2]
Doordat in 1964 de hordehoogte werd aangepast van 76,2 naar 84 cm, is Hinten in feite de laatste te boek staande recordhoudster op de lagere horden.
Knieblessure verstoort olympische droom
[bewerken | brontekst bewerken]In 1964 maakte Lia Hinten, precies zoals zij zich dit vier jaar eerder op die tribune in Rome had voorgenomen, deel uit van de Nederlandse ploeg naar de Olympische Spelen in Tokio. Japan vond ze overweldigend. "Het is zo iets geweldigs om mee te maken! Ik stond daar in dat immense stadion met de opening van die Olympische Spelen, zo'n groot stadion had ik nog nooit gezien. En al die mensen! Ik keek daar eens rond en dacht: verdorie nog aan toe, dat heb je toch maar even goed voor elkaar gekregen. Er gaat zó'n sfeer vanuit, er zijn zóveel landen, zoveel..., het is gewoon één verbroedering zeg maar, één feest."[2]
Prestatief gezien werd Tokio een teleurstelling. Hinten kwam er uit op de vijfkamp. Bij een proefstartje voor het openingsnummer knalde ze hard met haar knie tegen een horde, wat haar een bloeduitstorting en een dikke knie bezorgde. Die zou haar voor de rest van de vijfkamp blijven hinderen. Ze vocht echter dapper door en liep op de 200 m zowaar nog 24,5 ook, waarmee ze zelfs, op Mary Rand na, de snelste was van allemaal. Van de 21 vijfkampsters werd Lia veertiende. De individuele 80 m horden, waarop ze finalekansen had, moest ze door diezelfde knieblessure laten lopen. Lia: "Dat vond ik wel heel erg jammer, ja. Ik wilde zó graag een prestatie neerzetten! En dan stort dat in en denk je van: goh, heb ik hier nou vier jaar voor getraind?"[2]
Van vijfkampster tot 400 meterloopster
[bewerken | brontekst bewerken]In 1965 stapte ze op advies van haar toenmalige trainer Jan Blankers over op de 400 m, naar eigen zeggen omdat de 80 m horden zo riskant is, omdat een kleine fout, bijvoorbeeld een slechte start, niet meer te herstellen is. Ook was er op dit nummer weinig strijd en (..) Lia was een geweldige vechtjas. Daarom trok haar de 400 m meer aan, een afstand die in die jaren internationaal net ingevoerd was en goede perspectieven bood voor grote buitenlandse wedstrijden.[3] Hoewel ze op deze afstand nooit Nederlands kampioene werd, behaalde zij hierop internationaal haar beste resultaten. Bij de Europese kampioenschappen in Boedapest in 1966 was Lia Hinten van de drie Nederlandse deelneemsters de enige die de finale bereikte. Hierin werd zij met een tijd van 55,0 achtste. Wel beschouwd is dit misschien wel haar beste internationale resultaat geweest. Want hoewel zij een jaar later in Praag bij de Europese Indoor Spelen (voorloper van de latere Europese indoorkampioenschappen) op de 400 m zelfs tweede werd, lag het niveau van dit toernooi beduidend lager dan in Boedapest. Hieraan voorafgaand had zij bij een indoorwedstrijd in Berlijn met 55,7 een Europees indoorrecord gelopen.
Hoofdprijs: een zoon
[bewerken | brontekst bewerken]In het olympische jaar 1968 realiseerde Lia Louer-Hinten, die inmiddels met Wim Louer was getrouwd, op de 400 m tweemaal een nationaal record. Allereerst evenaarde ze de in 1962 door Gerda Kraan en Tilly van der Zwaard gerealiseerde tijd van 53,7, om vervolgens kort voor de Olympische Spelen van Mexico 53,2 te laten klokken. Met die prestatie stond ze vlak voor Mexico vierde op de wereldranglijst en dus werd een finaleplaats tot de mogelijkheden geacht.
Zover zou het echter nooit komen. In Mexico zorgde Lia Louer-Hinten namelijk voor een olympische primeur door aan te kondigen dat zij in verwachting was. In 1987 deed ze daarover voor de tv het volgende verhaal: "We zaten in het centrum van Mexico-City en daar was het heel druk. Veel benzinelucht en zo. Ik voelde me op zeker moment helemaal niet goed. Daarom ben ik toen naar de arts gestapt die ons begeleidde. Door de inhoud van het gesprek vond hij het wenselijk met mij naar de afdeling gynaecologie van het Olympisch Dorp te gaan. Normaal klinkt dat als muziek in de oren, want dat vind ik nog steeds iets geweldigs. Maar op dat moment vond ik het afschuwelijk. Ik was gekomen om deel te nemen aan de Olympische Spelen en dat wilde ik tot een einde brengen. Daar is het toen niet van gekomen. Maar ik heb achteraf geen spijt gehad van mijn besluit om niet op de Spelen uit te komen. Als ik nu naar mijn zoon kijk dan denk ik: dat is mijn gouden medaille geworden."[4]
Hiermee kwam niet alleen een voortijdig einde aan het olympische avontuur van Lia Louer-Hinten, het luidde tevens het einde van haar atletiekloopbaan in.
Kampioenschappen
[bewerken | brontekst bewerken]Internationale kampioenschappen
[bewerken | brontekst bewerken]| Onderdeel | Titel | Jaar |
|---|---|---|
| vijfkamp | Roemeens kampioene | 1963 |
Nederlandse kampioenschappen
[bewerken | brontekst bewerken]| Onderdeel | Jaar |
|---|---|
| 200 m | 1964 |
| 80 m horden | 1962, 1963, 1964, 1965 |
| vijfkamp | 1963 |
Persoonlijke records
[bewerken | brontekst bewerken]| Onderdeel | Prestatie | Datum | Plaats |
|---|---|---|---|
| 100 m | 11,9 s | 10 september 1966 | Oisterwijk |
| 200 m | 24,3 s | 15 augustus 1965 | Groningen |
| 400 m | 53,2 s (ex-NR) | 24 augustus 1968 | Londen |
| 80 m horden | 10,8 s (ex-NR) | 22 augustus 1964 | Beverwijk |
| verspringen | 6,07 m | 3 augustus 1964 | Haarlem |
| vijfkamp | 4534 p | 1964 |
Onderscheidingen
[bewerken | brontekst bewerken]- KNAU-jeugdatlete van het jaar (Fanny Blankers-Koen plaquette) - 1959
- KNAU-atlete van het jaar - 1963
- Lemmens, N. (1963) Atletiek-allerlei in den vreemde De Athletiekwereld nr. 20: KNAU
- Tissot van Patot, C. (1968) De weg naar prestaties – Lia Louer-Hinten De Atletiekwereld nr. 15: KNAU
- Redactie AW (1968) Nederlandse deelnemers Olympische Spelen De Atletiekwereld nr. 19: KNAU
- Werkgroep Statistiek KNAU (1994) Atletiekstatistiek Aller Tijden KNAU
- Bijkerk, T. en Paauw, R. (1996) Gouden boek van de Nederlandse Olympiers De Vrieseborch
- Heere, A. en Kappenburg, B. (2000) 1870 – 2000, 130 jaar atletiek in Nederland Groenevelt b.v. ISBN 90 90 12867 0
- Schelvis, W. (2004) 80 horden van Fanny verbeterd Atletiek Magazine nr. 1: KNAU
- Bijkerk, T. (2004) Olympisch Oranje De Vrieseborch ISBN 90 6076 522 2
- Wijker, P. (2010) Voor het voetlicht De Vriendenband nr. 3: Vrienden van de KNAU
- ↑ Oud-Olympiër Lia Louer-Hinten overleden, website Atletiekunie (11.05.21). Gearchiveerd op 3 februari 2022.
- ↑ a b c d e f Uit Voor het voetlicht door Piet Wijker (2010), bron: zie hierboven
- ↑ Uit De weg naar prestaties – Lia Louer-Hinten door Cor Tissot van Patot, bron: zie hierboven
- ↑ Uit Lia Louer-Hinten, atlete, gepubliceerd in Gouden boek van de Nederlandse Olympiers door Bijkerk en Paauw, bron: zie hierboven
- Externe links
