Lieke Marsman
| Lieke Marsman | ||||
|---|---|---|---|---|
_(cropped).jpg)
| ||||
Marsman (2014)
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Lieke Marsman | |||
| Geboren | 25 juli 1990 | |||
| Geboorteplaats | 's-Hertogenbosch | |||
| Land |  Nederland
| |||
| Beroep | auteur | |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 2009-heden | |||
| Invloeden | Dorianne Laux Richard Siken Daphne Gottlieb[1] | |||
| Bekende werken | Wat ik mijzelf graag voorhoud | |||
| Uitgeverij | Uitgeverij Pluim | |||
| Dbnl-profiel | ||||
| Website | ||||
| ||||
Lieke Marsman ('s-Hertogenbosch, 25 juli 1990) is een Nederlandse dichteres. Zij was Dichter des Vaderlands voor de periode 2021-2023.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
Marsman groeide op in Zaltbommel en deed in 2008 eindexamen op het Cambium College aldaar. Hierna studeerde ze filosofie aan de Universiteit van Amsterdam. Ze begon met publiceren voor De Gids en Vrij Nederland. Met een blog voor de website Tirade.nu becommentarieerde en vertaalde ze het werk van generatiegenoten.
In 2010 verscheen haar debuutbundel Wat ik mijzelf graag voorhoud, die in 2011 met drie literaire prijzen werd bekroond. Van dit boek werden meer dan 3.000 exemplaren verkocht. Tussen januari 2013 en maart 2015 maakte Marsman deel uit van de redactie van het literair tijdschrift Tirade. Haar tweede bundel De eerste letter verscheen in januari 2014 en heeft onder meer angstaanvallen als thema.[2] In juni 2017 verschenen twee boeken tegelijk: haar eerste roman, Het tegenovergestelde van een mens, waarin ze essay en poëzie vervlecht, en Man met hoed, haar verzamelde gedichten en een selectie vertalingen. Deze verzameling werd deels uitgebracht omdat de vorige uitgever van haar poëzie de bundels niet herdrukte.
In april 2018 werd in haar bovenrug een kwaadaardige bottumor ontdekt die met succes operatief kon worden verwijderd. Als gevolg van deze ingreep kon Marsman haar rechterarm weliswaar bewegen, maar niet meer omhoog doen. In De volgende scan duurt 5 minuten, dat in september 2018 verscheen, beschreef ze dit proces en daarnaast de politiek van ziekte.[3] Deze dichtbundel werd in het Engels vertaald door de in Bergen (Noord-Holland) opgegroeide Britse dichteres Sophie Collins.
In januari 2021 kwam van Marsman de dichtbundel In mijn mand uit. In diezelfde maand werd zij voor de periode van 2021-2023 benoemd tot Dichter des Vaderlands als opvolger van Tsead Bruinja.
In juli 2022 zijn haar rechterarm en -schouder geamputeerd, omdat de bestraling tegen kanker niet hielp.
Op 14 augustus 2022 was zij te gast in het programma Zomergasten (NPO 2) waar zij door Janine Abbring werd geïnterviewd, ook over haar ziekte.
Werk[bewerken | brontekst bewerken]
- Wat ik mijzelf graag voorhoud, Van Oorschot, Amsterdam, 2010
- bekroond met C. Buddingh'-prijs 2011, Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs 2011 en Liegend Konijn Debuutprijs 2011
- genomineerd voor Jo Peters Poëzieprijs 2012
- De eerste letter, Van Oorschot, Amsterdam, 2014
- Het tegenovergestelde van een mens, Atlas Contact, Amsterdam, 2017
- Man met hoed, Atlas Contact, Amsterdam, 2017
- De volgende scan duurt 5 minuten, Pluim, Amsterdam, 2018
- Engels: The following scan will last five minutes, vert. Sophie Collins, Liverpool University Press, Liverpool, 2019.
- In mijn mand, Pluim, Amsterdam, 2021
- Ter gelegenheid van poëzie, Pluim, Amsterdam, 2023
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
- "lieke marsman heeft een website"
- Lieke Marsman | 38ste Nacht van de Poëzie, 2021
- Lieke Marsman op de website van de Koninklijke Bibliotheek
Bronnen, noten en/of referenties
|