Luc Devoldere

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Luc Devoldere
Luc Devoldere (2007)
Algemene informatie
Geboren 1 november 1956
Geboorteplaats Kortrijk
Land Vlag van België België
Beroep Schrijver, publicist
Werk
Jaren actief 1994 - heden
Genre Essay
Dbnl-profiel
Lijst van Vlaamse schrijvers
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Luc Devoldere (Kortrijk, 1 november 1956) is een Vlaamse classicus, schrijver en publicist.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Devoldere studeerde oude talen en wijsbegeerte aan de universiteit van Kortrijk en Leuven en was van 1978 tot 1996 leraar Latijn en Grieks aan het Sint-Barbaracollege in Gent. In 1994 debuteerde hij als essayist met ‘Grand Hotel Italia. Een reis in de geest‘.

Sinds 1996 was hij verbonden aan de Vlaams-Nederlandse culturele instelling Ons Erfdeel vzw.[1] In 2002 volgde hij Jozef Deleu op als hoofdredacteur en afgevaardigd bestuurder. In 2009 werd hij lid van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren[2] Eind 2020 verliet hij Ons Erfdeel - De lage landen. Op 1 januari 2021 werd Hendrik Tratsaert zijn opvolger. Op 1 januari 2023 werd Devoldere benoemd tot voorzitter van Literatuur Vlaanderen.[3]

Werk[bewerken | brontekst bewerken]

Als schrijver is Devoldere vooral gekend als essayist. Enkele van zijn werken:

  • Wachtend op de barbaren (Lannoo, Tielt, 2002)
  • De verloren weg. Van Canterbury naar Rome (Atlas, Amsterdam, 2002)
  • Mijn Italië (Atlas, Amsterdam, 2006)
  • Lucifers bij de brand. Notities (Atlas, Amsterdam, 2009)
  • Tegen de kruideniers. Over talen, Europa en geheugen (De Bezige Bij, Antwerpen, 2014)
  • Zwerven langs de Limes. De randen van het Romeinse Rijk (Athenaeum - Polak & Van Gennep, Amsterdam 2024)

Hij vertaalde De as van Gramsci van Pier Paolo Pasolini (Uitgeverij P, Leuven, 2012).

Erkenning[bewerken | brontekst bewerken]

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Cyriel OFFERMANS, Luc Devoldere, VWS-cahiers nr. 273, 2012.
Voorganger:
Mia Doornaert
Voorzitter van het Literatuur Vlaanderen
2022-heden