Luc Devoldere
| Luc Devoldere | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Luc Devoldere (2007)
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 1 november 1956 | |||
| Geboorteplaats | Kortrijk | |||
| Land | .svg){kind=small} België
| |||
| Beroep | Schrijver, publicist | |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 1994 - heden | |||
| Genre | Essay | |||
| Dbnl-profiel | ||||
| Lijst van Vlaamse schrijvers | ||||
| ||||
Luc Devoldere (Kortrijk, 1 november 1956) is een Belgisch classicus, schrijver en publicist. In 2002 volgde hij
Biografie
Devoldere studeerde oude talen en wijsbegeerte aan de universiteit van Kortrijk en Leuven en was van 1978 tot 1996 leraar Latijn en Grieks aan het Sint-Barbaracollege in Gent. In 1994 debuteerde hij als essayist met ‘Grand Hotel Italia. Een reis in de geest‘.
Sinds 1996 is hij verbonden aan de Vlaams-Nederlandse culturele instelling Ons Erfdeel vzw.[1] In 2002 volgde hij Jozef Deleu op als hoofdredacteur en afgevaardigd bestuurder. In 2009 werd hij lid van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren[2] In 2020 raakte bekend dat hij bij Ons Erfdeel - De lage landen - zou stoppen in 2021.[3]
Werk
Als schrijver is Devoldere vooral gekend als essayist. Enkele van zijn werken:
- Wachtend op de barbaren (Lannoo, Tielt, 2002)
- De verloren weg. Van Canterbury naar Rome (Atlas, Amsterdam, 2002)
- Mijn Italië (Atlas, Amsterdam, 2006)
- Lucifers bij de brand. Notities (Atlas, Amsterdam, 2009)
- Tegen de kruideniers. Over talen, Europa en geheugen (De Bezige Bij, Antwerpen, 2014)
Hij vertaalde De as van Gramsci van Pier Paolo Pasolini (Uitgeverij P, Leuven, 2012).
Erkenning
- 2004: Prijs voor Letterkunde van de Vlaamse Provincies voor Wachtend op de barbaren.
- ↑ Luc Devoldere. Schrijversgewijs.be. Geraadpleegd op 8 april 2020.
- ↑ Luc Devoldere op de website van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde
- ↑ Luc Devoldere neemt in 2021 afscheid van Ons Erfdeel. De Standaard (28 februari 2020). Geraadpleegd op 8 april 2020.