Naar inhoud springen

Maryse Condé

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Laurier (overleg | bijdragen) op 24 nov 2019 om 12:50. (wikilink in de negentiende eeuw en volgorde in zin gewijzigd, want 'huidig Mali in de negentiende eeuw' klonk verwarrend.)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Maryse Condé
Maryse Condé 2008
Algemene informatie
Geboren 11 februari 1937
Geboorteplaats Pointe-à-Pitre, (Guadeloupe)
Overleden 2 april 2024[1][2][3]
Overlijdensplaats Apt[3]
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Beroep Schrijver en hoogleraar
Werk
Bekende werken Ségou; de aarden wallen
Ségou; de verkruimelde aarde
Onderscheidingen Alternatieve Nobelprijs voor de Literatuur 2018
(en) IMDb-profiel
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Maryse Condé (Pointe-à-Pitre op Guadeloupe, 11 februari 1937) is een Frans schrijfster, afkomstig uit het Caraïbische Guadeloupe.

Leven en werk

Condé werd geboren als jongste in een familie met acht kinderen. Reeds tijdens haar schooltijd werd ze aangetrokken door de literatuur, vooral de Engelse. In 1953 ging ze naar Parijs om vergelijkende literatuurwetenschap te studeren aan de Sorbonne. Ze studeerde af met een proefschrift over de stereotypering van zwarten in de West-Indische literatuur.

In 1958 huwde Condé een acteur, kreeg vervolgens vier kinderen en werkte in diverse West-Afrikaanse landen als lerares en op spraakinstituten, onder meer in Guinea, Ghana en Senegal. In Mali deed ze inspiratie op voor haar wereldwijde bestseller Segou; de aarden wallen uit 1984, in 1985 gevolgd door Segou; de verkruimelde aarde, waarvoor ze in 1988 de Duitse LiBeraturpreis kreeg. Het Segou-epos beschrijft de geschiedenis van de ondergang van het rijk van de Bambara (volk) in de negentiende eeuw in het huidige Mali en koppelt dit aan de tragedie van de individuele mens.

Vanaf 1980 doceerde Condé op verschillende West-Europese universiteiten (waaronder de Sorbonne) Afrikaanse Literatuur, en van 1985 tot 2004 doceerde ze vervolgens Frans-Afrikaanse literatuur aan de Columbia-universiteit te New York. Met haar tweede man, de vertaler Richard Philcox, woonde ze afwisselend in New York en Guadeloupe. Na haar emeritaat heeft zij zich met haar man gevestigd in Gordes, Provence-Alpes-Côte d'Azur.

Condé staat bekend als een sterk pleitbezorgster van het Panafrikanisme.

Veel van Condé’s werk werd ook in het Nederlands vertaald.

In 2018 won Condé de alternatieve Nobelprijs voor de Literatuur (New Academy Prize in Literature).[4]

Bibliografie

  • Heremakhonon (1976)
  • Une saison à Rihata (1981)
  • Segou; Les murailles de terre (1984) (NL: Segou; de aarden wallen)
  • Segou; La terre en miettes (1985) (NL: Segou; de verkruimelde aarde)
  • Moi, Tituba sorcière... (1986)
  • Haïti chérie (1986)
  • La vie scélérate (1987) (NL: Het valse leven)
  • En attendant le bonheur (1988)
  • Hugo le terrible (1989)
  • The Children of Segu (1989)
  • Tree of Life (1992)
  • La colonie du nouveau monde (1993)
  • La migration des cœurs (1995)
  • Traversée de la mangrove (1995) (NL: Tocht door de Mangrove)
  • Pays mêlé (1997)
  • Desirada (1997)
  • The Last of the African Kings (1997)
  • Windward Heights (1998)
  • Le cœur à rire et à pleurer (1999)
  • Cèlanire cou-coupé (2000)
  • La Belle Créole (2001)
  • La planète Orbis (2002)
  • Rêves amers (2005)
  • Histoire de la femme cannibale (2005)
  • Uliss et les Chiens (2006)
  • Victoire, les saveurs et les mots (2006)
  • Comme deux frères (2007)
  • Les Belles Ténébreuses (2008)
  • En attendant la montée des eaux (2010)
  • La Vie sans fards (2012)
  • Mets et Merveilles (2015)
  • Le Fabuleux et Triste Destin d’Ivan et d’Ivana (2017). In het Nederlands vertaald als: Het onwaarschijnlijke en droevige lot van Ivan en Ivana. Vertaald door Martine Woudt. Uitgeverij Orlando, Amsterdam, 2019. ISBN ISBN 978 94 93081 06 2[5]
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maryse_Condé&oldid=55131533"