Metamateriaal

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Metamateriaal is de naam van een klasse van synthetische materialen met unieke, ongewone elektromagnetische eigenschappen die niet voorkomen in natuurlijke materialen. Meestal worden hiermee materialen bedoeld met een negatieve brekingsindex, maar dit is niet de enige mogelijke ongewone eigenschap.[1] Synthetische materialen met zeer hoge waarden voor permeabiliteit of permittiviteit, of beide, die niet in natuurlijke materialen voorkomen, worden ook tot de metamaterialen gerekend.[2]

Negatieve brekingsindex[bewerken | brontekst bewerken]

Breking van licht van de normaal af
Breking van licht van de normaal af

De brekingsindex van een materiaal wordt gegeven door:

In het geval van een metamateriaal, waarbij de permeabiliteit én de permittiviteit negatief zijn, is de brekingsindex negatief. Uit de wet van Snellius volgt dat dit betekent dat licht in de andere richting breekt dan normaal, zoals te zien in de figuur hiernaast. Hierdoor kan een metamateriaal als superlens fungeren, doordat een rechthoekig stuk metamateriaal een perfect beeld van het origineel kan creëren. Zo'n superlens kan gebruikt worden in nabije-veld optische rastermicroscoop (SNOM), zodat de tip dicht bij het metamateriaal scant in plaats van de sample zelf.

Voor een metamateriaal is tsjerenkov-straling in de andere richting dan bij gewoon materiaal en is het doppler-effect omgekeerd, zodat de fasesnelheid van een golf tegengesteld gericht is aan de groepssnelheid en de poynting-vector.

Samenstelling[bewerken | brontekst bewerken]

In de natuur komen geen materialen voor waarbij de permittiviteit en de permeabiliteit beide negatief zijn voor een bepaalde golflengte. Alle metamaterialen worden dus gesynthetiseerd. De opbouw van een metamateriaal hoeft niet per se periodiek te zijn, maar aangezien dit het proces wel vergemakkelijkt, wordt het over het algemeen wel gedaan.

Een veelvoorkomende groep van metamaterialen bestaat uit een periodieke structuur van zogenoemde split-ring resonators. Dit zijn U-vormige metalen ringen waarvan een periodieke structuur een negatieve permeabiliteit heeft. De negatieve permittiviteit wordt gerealiseerd door een andere periodieke structuur. Vervolgens worden afwisselend lagen van de ene en de andere structuur opgebouwd. Deze periodieke structuren moeten een periodiciteit hebben ter grootte van de golflengte van de elektromagnetische straling waarvoor het materiaal een negatieve brekingsindex moet hebben.

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Een metamateriaal kan gebruikt worden om voorwerpen onzichtbaar te maken. Bij een enkele golflengte is dit aangetoond voor een cilindervormige disk.[3] Elektromagnetische golven worden door het metamateriaal zodanig afgebogen dat ze er na het materiaal hetzelfde uitzien als vóór het materiaal. Aangezien er geen verschil in de golf is, is het object niet te detecteren.

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  1. METAMORPHOSE VI: Metamaterials Definition
  2. Filiberto Bilotti, Levent Sevgi. "Metamaterials: Definitions, Properties, Applications, and FDTD-Based Modeling and Simulation." International Journal of RF & Microwave Computer-Aided Engineering, 2012, vol. 22 nr. 4, blz. 422-438. DOI:10.1002/mmce.20634
  3. Schurig et al. Science 314, 977 (2006)