Mictacea
| Mictacea | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
| Orde | |||||||||||
| Mictacea Bowman, Garner, Hessler, Iliffe & Sanders, 1985 | |||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||
Mictacea op  Wikispecies
| |||||||||||
| |||||||||||
Mictacea is de naam van een orde van kleine kreeftachtigen die behoren tot de superorde van de Peracarida.
Anatomie
Mictacea zijn klein: 2,5 tot 3 mm lang. Ze bezitten, in tegenstelling tot de meeste andere orden van de Peracarida, geen carapax, maar wel een goed ontwikkeld kopschild dat vergroeid is is met het eerste thoraxsegment, en zijdelings de eerste segmenten van de monddelen overlapt. Ze bezitten verder een tweetakkige eerste antenne, een eentakkige tweede antenne en één paar maxillipeden.
Het pereon (thorax) draagt vijf birame (tweetakkige) pereopoden. Dit zijn de pootjes die voor de voortbeweging, in casu zwemmen, dienen. Ze zijn tweetakkig met een endopodiet (binnenste tak) en een exopodiet (buitenste tak).
Het pleon (abdomen) bestaat uit 6 segmenten met twee tot vijf paar, meestal gereduceerde, pleopoden en het eindigt met éen paar uropoden en een telson (staartstukje).
Ecologie
Mictacea werden gevonden op 1000 m diepte in de Golf van Guyana (Hirsutia bathyalis) en in zeegrotten (Mictocaris halope) op Bermuda. De twee andere beschreven soorten werden respectievelijk op de Bahama's en in Australië aangetroffen. Van deze soorten is M. halope best gekend. Het is een pelagische soort die rondzwemt in grotten met behulp van de exopodieten op zijn pereopoden.
Systematiek
Mictacea is de nieuwste (1985) orde binnen de Peracarida. Ze bevat een enkele familie en slechts één soort (monotypische orde):
Referenties
- Brusca, R. & G. Brusca, (2003). Invertebrates. Sunderland, Massachusetts: Sinauer Associates, Inc..