Oertiterstof

Een oertiterstof (soms ook standaardtiterstof) is in de analytische chemie een verbinding die makkelijk in zeer zuivere vorm te verkrijgen is en gebruikt kan worden om de concentratie van een titrant mee te bepalen. Dit soort bepalingen wordt sterktebepaling (vroeger: "titerstelling") genoemd. Omdat er in de chemie maar een beperkt aantal basisreacties voorkomt, is het aantal titranten beperkt. Om dezelfde reden kan met een klein aantal oertiterstoffen volstaan worden.

De belangrijkste eisen aan een oertiterstof zijn dat ze in zuivere vorm (minimaal 99,9 %) te verkrijgen moet zijn, dat ze niet noemenswaardig reageert met componenten uit de omgeving (waterdamp, kooldioxide e.d.) en dat ze een grote molaire massa moet hebben. Wat dat laatste betreft: hoe groter de molaire massa van een stof is, des te meer ervan moet worden afgewogen om met de afgewogen hoeveelheid van de titrant te reageren. Omdat de afweegfout telkens even groot is (ongeveer 0,1 mg) is de relatieve fout bij het afwegen dan klein.

Veelgebruikte oertiterstoffen

Stofnaam	Type titratie	Titrant	Molaire massa (g/mol)
arseen(III)oxide	Redoxtitratie	KMnO₄	197,8
benzoëzuur	Zuur-basetitratie	basen	122,13
calciumcarbonaat	Complexometrische titratie Zuur-basetitratie	EDTA zuren	100,1
kaliumdichromaat	Redoxtitratie	Na₂S₂O₃	294,2
kaliumhexacyanoferraat(II) trihydraat	Redoxtitratie	KMnO₄	422,4
kaliumwaterstofftalaat	Zuur-basetitratie	NaOH, KOH	204,22
natriumchloride	Argentometrische titratie	AgNO₃	58,44
oxaalzuur dihydraat	Zuur-basetitratie	NaOH, KOH	126
oxaalzuur dihydraat	Redoxtitratie	KMnO₄	126
zilver	Argentometrische titratie	NaCl	107,87
zinkoxide	Complexometrische titratie	EDTA	81,39