Otto von Below

Otto von Below
Geboren	18 januari 1857; Danzig
Overleden	15 maart 1944; Besenhausen, Landkreis Göttingen
Rustplaats	Invalidenfriedhof, Berlijn
Religie	Evangelisch
Land/zijde	Duitse Rijk
Onderdeel	Deutsches Heer
Dienstjaren	1875 - 1919
Rang	General der Infanterie
Eenheid	Füsilier-Regiment „von Gersdorff“ (Kurhessisches) Nr. 80; Großherzoglich Mecklenburgisches Grenadier-Regiment Nr. 89
Bevel	8ste Leger (Duitse Keizerrijk); Heeresgruppe Below; XVII Legerkorps (Duitse Keizerrijk); 17de Leger; 1ste Leger
Slagen/oorlogen	Eerste Wereldoorlog Westfront Operatie Michael (1918); ; Oostfront Slag bij Gumbinnen; Slag bij Tannenberg (1914); Eerste Slag bij de Mazurische Meren; Tweede Slag bij de Mazurische Meren; ; Italiaans front Slag bij Caporetto; ;
Onderscheidingen	Zie onderscheidingen

Otto von Below (Danzig, 18 januari 1857 - Besenhausen, 15 maart 1944) was een Pruisisch militair.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens de Eerste Wereldoorlog, was hij commandant tijdens de Slag bij Gumbinnen, de Slag bij Tannenberg en de Tweede Slag bij de Mazurische Meren. Hij vocht in de Macedonische campagne en aan het Italiaans front, waar hij de Italianen versloeg in de Slag bij Caporetto. In 1918 was hij bevelhebber van het Duitse 17de leger aan het westfront, later van het 1ste leger. Aan het Westfront wist v. Below zijn Italiaanse succes niet te herhalen. Generaal Otto von Below leidde in november 1918 de terugtocht van het Duitse leger en werd in 1919 gepensioneerd.

Hij was een neef van Fritz von Below, een andere Duitse commandant tijdens de oorlog.

Generaal der Infanterie Otto von Below droeg al voor de Ie Wereldoorlog de IIe Klasse van de Orde van de Rode Adelaar met eikenloof en ster. Dat hij als drager van de IIe Klasse van deze orde de ster van de Ie Klasse mocht dragen was een bijzonder gunstbewijs. In de Eerste Wereldoorlog volgden nog het IJzeren Kruis Ie en IIe Klasse, beiden in 1914, de Orde Pour le Mérite op 16 februari 1915, het eikenloof bij de Orde Pour le Mérite op 27 april 1917 en op 1 november 1917 de Hoge Orde van de Zwarte Adelaar wat hem ook recht gaf op de Ie Klasse van de Orde van de Rode Adelaar.